Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί εκείνη η αλυσίδα απανωτών ενθουσιασμών που προκύπτει όταν το ενδιαφέρον μας γαντζώνεται πεισματικά από κάτι; Δεν έψαξα πολύ, η έννοια στην καθομιλουμένη είναι ευρέως γνωστή. Είναι αυτό που απλά ονομάζουμε «κλικ». Κι όταν αυτό το κλικ του μυαλού μοιάζει να δικαιολογείται απόλυτα σε κάθε κλικ του ποντικιού του υπολογιστή, δεν χωράει καμιά αμφιβολία πως αυτό το «κάτι» αξίζει να προταθεί δημόσια.
Αν και το όνομα που διάλεξε να την χαρακτηρίζει στο διαδίκτυο σημαίνει «μειλίχια», η ουσία που αναβλύζει από το blog της μαρτυρά έναν άνθρωπο υπερδραστήριο, σκεπτόμενο και ανήσυχο. Η Krotkaya φαίνεται να είναι μια Ελληνίδα που κατοικεί μόνιμα στην πόλη των Βρυξελλών, ταξιδεύει πολύ, διαβάζει πολύ, γελάει πολύ και συγχρονίζεται απόλυτα με την ελληνική πραγματικότητα, παρόλο που δεν την βιώνει πρωτογενώς στην κάθε της ημέρα. Με όχημα το διαδίκτυο καταφέρνει και ενημερώνεται πλήρως για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, να συλλέγει γνώμες, να σχολιάζει και να τοποθετείται βάσει απλών ανθρώπινων συλλογισμών, έχοντας απόλυτη συναίσθηση του ρόλου της στο διαδίκτυο. Γράφει για την προ μηνών επίθεση κατά των blogs από κάποιους πολιτικούς «Είναι αδύνατο να μπορέσει οποιοσδήποτε πολιτικός, υπουργός ή παράγοντας να χωρέσει σε ένα τσουβάλι (είτε αυτό λέγεται νομοσχέδιο, είτε μανιφέστο) τις εκατοντάδες τάσεις και αποχρώσεις της κοινωνίας. Και αυτό απλά αντικατοπτρίζεται και στα blogs. Τα blogs δεν είναι η κοινωνία. Είναι ένα κομμάτι από την αντανάκλασή της. Εδώ μέσα υπάρχει και η νοικοκυρά, και ο υπάλληλος, και ο επαναστάτης, και ο εργάτης, και ο δημοσιογράφος, και ο Κνίτης, και ο δεξιός, και ο φοιτητής, και ο μικροαστός, και ο πολιτικός ακόμα. Βάφτισέ το όπως θέλεις. Αλλά μην προσπαθείς να το χωρέσεις σε ένα κουτί. Και μην προσπαθείς να το προσεταιριστείς. Ή προσπάθησέ το, άμα σου κάνει κέφι. Απλά θα αποτύχεις.»
Τα κείμενά της, συνοδευόμενα από κατάλληλες μουσικές επιλογές τοποθετημένες σε pod casts, δίνουν το στίγμα ενός ανθρώπου που έχει πλήρη επίγνωση της ζωής του και που προσπαθεί με ό,τι καλύτερο διαθέτει να την εμπλουτίσει. Βασικοί της σύμμαχοι η μουσική, το βιβλίο και η τέχνη που εναλλάσσονται αποτελεσματικά με τον δικό της αφηγηματικό τρόπο γραφής και μας προσφέρουν τα αποτυπώματα μιας σκέψης υπερβολικά κοντά σε αυτό που θέλει να είναι «Παραβλέπουμε το αυτονόητο. Ότι η αιτία διαφέρει από τον λόγο. Βουλιάζοντας στα επιχειρήματα, χάνεται η ουσία. Χρησιμοποιούμε τα πτώματα σαν άλλοθι για την πολυθρόνα μας. “Όταν κλείνεις την εφημερίδα, χαίρεσαι γιατί ο κόσμος είναι πολύ μακριά” -έλεγε η Σουζανίτα στη Μαφάλντα. Όταν κλείνεις τον υπολογιστή σου, χαίρεσαι επειδή οι φίλοι σου είναι μακριά;
Πέρα από τις ενδιαφέρουσες αφηγήσεις σε προσωπικά ζητήματα, τα οδοιπορικά στην καθημερινότητα της πόλης της και αναμνήσεις από το παρελθόν σε παραλληλισμό με τα πρόσφατα γεγονότα, η Krotkaya προτείνει. Στις σελίδες του πλούσιου και οργανωμένου blog της μπορεί κανείς να βρει πλήθος προτάσεων για ευρωπαϊκούς ταξιδιωτικούς προορισμούς συνοδευόμενους από προσεκτικές περιγραφές, σχόλια και παρατηρήσεις μέσα από το προσωπικό της πρίσμα, χαρακτηριστικές φωτογραφίες με τοπία, ακόμα και κατευθύνσεις όσον αφορά τη σχέση τιμής/ ποιότητας. Στο πάνω μέρος του blog υπάρχουν ετικέτες με links που αφορούν δοκιμασμένους ταξιδιωτικούς πράκτορες, banners οικολογικών δράσεων και οργανώσεων, κείμενα που αγάπησε η ίδια στο διαδίκτυο, μουσική, σινεμά, θέατρο αλλά και διαδικτυακές εκδόσεις περιοδικών.
Η Krotkaya μέσα από το blog της προσφέρει μία από τις καλύτερες οπτικές γωνίες μιας καθημερινότητας που δεν πλήττει ποτέ. Αντιθέτως, μοιάζει να απολαμβάνει τις επιλογές της και να τις προτείνει απλόχερα στους αναγνώστες, οι οποίοι με εργαλείο τον σχολιασμό, μοιάζουν να συγχρονίζονται απόλυτα στο όλο κλίμα και στις πολλές θεματικές της διακυμάνσεις. Σκέψεις, γεγονότα, αναμνήσεις και τεκμηριωμένες προτάσεις σε μια εναλλαγή εναρμονισμένη με τις καθημερινές απαιτήσεις ενός απλού ανθρώπου, όπως αυτός θα πρέπει να εννοείται.
(Στα ακουστικά το Over the hill της νεαρής Monika)
|
περιοδικό πολιτισμού Ως3,
Ιούλιος 2008.
