Translate

20 Ιουνίου 2012

Nefeli Walking Undercover




Φωτογραφίες: Βάσια Αναγνωστοπούλου


Η  Nefeli Walking Undercover ή αλλιώς η Νεφέλη Λιούτα μπήκε στη ζωή μας πριν δύο χρόνια προτείνοντας καινούργιο ήχο σε ήδη αγαπημένα τραγούδια. Ο πρώτος προσωπικός δίσκος -που ολοκληρώθηκε πριν λίγο καιρό- έγινε η αφορμή για να την συναντήσουμε στο σπίτι της στη Νέα Φιλαδέλφεια και να την γνωρίσουμε. 

Δεν θυμάμαι πού και πώς γνωρίσαμε ως κοινό τη Νεφέλη. Από την άποψη ότι για όσους από εμάς κινούνται στο χώρο του τραγουδιού δεν υπάρχει ένα σταθερό σημείο που να ορίζει την είσοδό της στα μουσικά δρώμενα. Καθένας βέβαια έχει τη δική του μικρή  προσωπική συγκυρία: άλλος την πέτυχε χαζεύοντας στο myspace, άλλος σε συναυλίες εναλλακτικών σχημάτων, άλλος διαβάζοντας εσώφυλλα δίσκων στα οποία έπαιξε βιολί... το θέμα είναι ότι από τότε που άρχισαν οι πρώτες δημόσιες αναφορές στο όνομά της έχουν περάσει δύο χρόνια, κάποιο νερό έχει κυλίσει στο αυλάκι, ένας δίσκος κυκλοφορεί παντελώς ελεύθερος ανάμεσά μας με τον τρόπο του κι ένας μεγάλος διαγωνισμός την έχει αναδείξει νικήτρια. Τι άλλο; “Είμαι δύο χρόνια μεγαλύτερη, είμαι ακόμα φοιτήτρια στη Νομική αλλά έχω τελειώσει το βιολί κι έχω πάρει το δίπλωμα κι εργάζομαι σαν δασκάλα βιολιού, χρωστάω πολλά μαθήματα και μάλιστα με πετυχαίνεις σε περίοδο εξεταστικής. Επίσης βγήκε ο πρώτος μου δίσκος, τα Μολύβια Κομάντος, ο οποίος δεν ξέρω κατά πόσο θεωρείται “κυκλοφορία”, έχω κάνει παραπάνω λάιβ, έχω μακρύνει τα μαλλιά μου... Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι άλλο ουσιαστικό.”

Ξεκίνησε κάνοντας διασκευές σε γνωστά κομμάτια και ανεβάζοντάς τα στο myspace. Ένα κορίτσι σχεδόν ταγμένο στο να αλλάζει τα μουσικά όργανα και τις λειτουργίες τους και να δίνει άλλο χρώμα σε μελωδίες που είχαν ήδη κατασταλάξει μέσα μας προϊόντος του χρόνου. Εν αρχή ην η ενοχρήστρωση λοιπόν; “Στο δικό μου κεφάλι ναι. Νομίζω ότι ο τρόπος που διαλέγω όργανα σε ένα κομμάτι σχετίζεται με το στίχο και ο στίχος με τα όργανα. Δίπλα σου βρίσκεται μια καλίμπα, ένα κρουστό όργανο το οποίο περίμενα ένα μήνα να έρθει από το εξωτερικό ώστε να μπορέσω να γράψω ένα τραγούδι που αναφέρεται στις φυλακές- εξού και ο μεταλλικός ήχος. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν το όργανο έφερε στο νου μου το τραγούδι ή το τραγούδι περίμενε το όργανο για να μπορέσει να βγει. Συμβαίνει πολύ συχνά, από τα τραγούδια του δίσκου τουλάχιστον το ένα τρίτο γράφτηκε με αυτό τον τρόπο, όπως το Ρε και το Μι απ’ την Ηρεμία.“

Κάποτε Nefeli Walking Undercover πλέον Nefeli the Songwriter; “Όχι, ακόμα under cover είμαι, απλώς πλέον σημαίνει και άλλα πράγματα, όχι μόνο ότι κάνω διασκευές. Με βολεύει γιατί μπορεί να είμαι η Νεφέλη Λιούτα που σπουδάζει στη Νομική όμως ταυτόχρονα γράφω τραγούδια κυκλοφορώντας υπό κάλυψη. Εν τω μεταξύ τα κάνω όλα μαζί: και ξενόγλωσσα γκρουπ και ελληνικά τραγούδια, απλώς για τα δικά μου τραγούδια διαλέγω την ελληνική γλώσσα αφενός γιατί δεν έχω ούτε λεξιλόγιο, ούτε προφορά στα αγγλικά, αφετέρου τα βιώματά μου είναι συνδεδεμένα με καθαρά ελληνικές κουβέντες και ιστορίες. Ίσως βέβαια ξεκίνησε και από την ανάγκη την ώρα του λάιβ να μπορεί να με κατανοήσει ο κόσμος που έχω καλέσει, ο μπαμπάς μου ας πούμε. Πώς θα μπορέσει να νιώσει τη σχετική συγκίνηση με ξένο στίχο; Εξάλλου μπαμπάς και μαμά είναι οι πρώτοι ακροατές.”


Φέρνοντας στο νου μου ξανά τα τραγούδια της από τα Μολύβια Κομάντος μέχρι το Spedale και μάλιστα όντας μέσα στο χώρο που γράφτηκαν, σκέφτομαι (καταχρηστικά) πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το ύφος των τραγουδιών της σε δύο λέξεις. Κι ενώ ετοιμάζομαι να βαφτίσω τον δίσκο της “γήινο” και “χειροποίητο”, εκείνη απαντά με μια δυσανάλογα ξαφνιασμένη αθωότητα για τα δεδομένα της ερώτησης “Δεν το έχω σκεφτεί. Μάλλον πρόκειται για πειραματική φολκ. Είναι λίγο εγωιστικά φτιαγμένος ο δίσκος, στην αρχή τον έφτιαξα σε αυτό το δωμάτιο. Αφιέρωνα περίπου  μια μέρα για να γραφτεί κάθε κομμάτι, συνήθως από τις έντεκα το πρωί μέχρι τις τρεις το μεσημέρι. Σιγά- σιγά, αναλόγως τα αντικείμενα που είχα μέσα στο δωμάτιό μου, πρόσθετα ήχους, κυρίως κρουστά γιατί δεν έχω ντραμς. Έτσι το Ρε και το Μι απ’ την ηρεμία γράφτηκε χτυπώντας την ντουλάπα και το πάτωμα. Εκείνη εκεί την τσαγιέρα την έχω χρησιμοποιήσει σε ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι χτυπώντας τη με ένα μεταλλικό μαχαίρι. Σταδιακά γράφτηκαν κάπου δέκα κομμάτια τα οποία διατηρώντας τις ενορχηστρώσεις μου πήγα και τα έγγραψα στο στούντιο του Ottomo και αποτέλεσαν το υλικό για τον δίσκο. Αυτά συνέβησαν το καλοκαίρι του 2010. Έπειτα έφτιαξα το εξώφυλλο για το οποίο χρησιμοποίησα σακούλες από τον μανάβη για να έχει αυτό το ωραίο καφέ χρώμα, χαρτί εφημερίδας, ξύσματα από μολύβι και κλωστή. Τέλος τον ανέβασα ολόκληρο στο Bandcamp. Η αλήθεια είναι ότι έκανα μια πολύ μικρή έρευνα σχετικά με τις εταιρίες, θα μπορούσα να έχω υπάρξει λίγο πιο πιστή στο ζήτημα αυτό, όμως με έπιασε ο εγωισμός και σταμάτησα. Στο Bandcamp πωλείται η ψηφιακή έκδοση του δίσκου προς 3 ευρώ η ελάχιστη τιμή. Έχουν βρεθεί και άνθρωποι που έχουν δώσει και παραπάνω. Το μεγαλύτερο ποσό που έχει δοθεί για τον δίσκο μου είναι τα 25 ευρώ και... δεν ήταν ο μπαμπάς μου ούτε κάποιος συγγενής.” 

Για να λέμε την πάσα αλήθεια, δεν γνωρίζω πολλούς που προτιμούν να πληρώσουν οποιοδήποτε αντίτιμο για μουσική, από το να την κατεβάσουν ή να την ακούσουν online όταν τους δίνεται η ευκαιρία. Οι ρομαντικοί της παραδοσιακής μεθόδου φέρουν μια γοητεία στις πράξεις τους, αλλά είναι ελάχιστοι. Ωστόσο ποιο μπορεί να είναι το κίνητρο να κατεβάσει κάποιος τον δίσκο πληρώνοντας τα απαραίτητα 3 ευρώ την ώρα που έχει δωρεάν πρόσβαση και μάλιστα με τις ευλογίες της δημιουργού; “Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κατεβάσει αν μπορεί να το ακούσει online. Ιδανικά θα ήθελα να του το έδινα εγώ, χέρι με χέρι και να το έχει με το εξώφυλλο. Όμως δεν έχω βρει ακόμα τον τρόπο να μπορεί να γίνει αυτό νόμιμα, με αποδείξεις κλπ. Αν βρισκόμουν εγώ στη θέση του ακροατή και μου άρεσε η δουλειά, θα το αγόραζα συμβολικά για να δείξω ότι αναγνωρίζω αυτό που έχει κάνει. Ο δίσκος κατά τα άλλα δεν κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία. Γενικά είμαι και δεν είμαι υπέρ της ελεύθερης κυκλοφορίας της μουσικής. Από τη μία δίνει κανείς περισσότερη προσοχή σε πράγματα που αγοράζει, από την άλλη αν δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα είναι όμορφο να μπορείς να βρεις τη μουσική δωρεάν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι το συμβολικό ποσό των 3 ευρώ είναι κάτι που μπορείς να το δώσεις παίρνοντάς το από το κομπόδεμά σου.” 

Η συζήτηση από το κομπόδεμα περνάει στα πρακτικά και από τα πρακτικά στην επικαιρότητα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην γίνει αναφορά; Στον τοίχο της υπάρχει γραμμένη η φράση “κάθε άνοιξη φυτρώνουν venceremos”. “Είναι στίχος του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Venceremos σημαίνει “θα νικήσουμε” και χρησιμοποιείται όπως νομίζει ο καθένας. Μάλλον χρειαζόμαστε περισσότερες ανοίξεις ακόμα και στους χειμώνες για να υπάρχει συχνότερα το Venceremos στη ζωή μας.” 

Είναι λοιπόν από εκείνους που θα ψηφίσουν αυτή την Κυριακή. “Φυσικά. Όλα γίνονται σε πολύ σύντομο χρόνο, οι προηγούμενες εκλογές, οι επόμενες που είναι μεθαύριο και είμαστε όλοι βουτηγμένοι στις καταστάσεις και μάλιστα γεμάτοι αμφιβολίες: τι να ψηφίσουμε, θα κάνουμε καλά που θα ψηφίσουμε αυτό που αποφασίσαμε; Νομίζω ότι τώρα που οι εποχές είναι πιο δύσκολες και πιο μπερδεμένες, αν έχεις μια ιδεολογία στην οποία πιστεύεις, στήριξέ την. Πάντως σωτηρία υπάρχει, αλλιώς όλες τις άλλες φορές που χρειάστηκε, θα είχαμε τερματίσει τον κόσμο με ένα κουμπί.” 

Έχοντας ακούσει τον δίσκο και διαβάσει το σχετικό σημείωμα που λέει “Στη μνήμη αυτών που έφυγαν και στο εδώ αυτών που μένουν”, θα έλεγα να κλείσουμε με μια ευχή για τα παιδιά και τις γιαγιάδες. «Παράξενο που το λες, είναι οι αγαπημένες μου κατηγορίες ανθρώπων. Να είναι κοντά μας γιατί είναι οι πιο αθώες ηλικίες. Χρειαζόμαστε την παιδικότητα και τις ιστορίες και των δύο».

--->Επισκεφθείτε την στο http://www.myspace.com/nefeliathens 

--->Τον δίσκο “Μολύβια Κομάντος” ακούστε και κατεβάστε εδώ: http://nefeliwalkingundercover.bandcamp.com/




*Πρώτη δημοσίευση Metropolis
τεύχος #990

14 Ιουνίου 2012

Usurum



Οι Usurum  δημιουργήθηκαν  το Μάιο του 2008 από μαθητές του μουσικού σχολείου Αλίμου. Είχαν στη σύνθεση τους εκτός απο κλασσικά όργανα μπάντας κ άλλα όπως κανονάκι, τσέλο, φλάουτο, φαγκότο. Από τότε μέχρι και τα τέλη του 2010 άλλαζαν συνέχεια τα μέλη ώσπου κατέληξαν σε μια μόνιμη 5μελή μπάντα (πιάνο, κιθάρα, νέι, φαγκότο, ντραμς - κρουστά).
Ηχογράφησαν ένα demo το οποίο τους έφερε σε επαφή με τον παραγωγό Γιώργο Μητρόπουλο και στα τέλη του 2011 άρχισαν να ηχογραφούν τον πρώτο τους δίσκο σε παραγωγή της yafka recordsστο στούντιο "συν ενα".
Η σύνθεση της μπάντας συμπληρώνεται από ένα μπασίστα (για τις ανάγκες της ηχογράφησης έπαιξε ο Δημήτρης Τσεκούρας, ενώ πλέον μαζί τους στα live είναι ο Κώστας Πατσιώτης) και από τον ηχολήπτη Γιάννη Ταβουλάρη. Εχουν εμφανιστεί σε μουσικές σκηνές όπως Αυλαία, Πυρήνας, Μπαράκι του Βασίλη κ.α.
Τα περισσότερα μέλη παράλληλα με το συγκρότημα συνεχίζουν τις σπουδές τους σε μουσικά πανεπιστήμια της χώρας.
Οι Usurum ακούνε Έλληνες καλλιτέχνες όπως Μ. Χατζιδάκι, Θ. Παπακωνσταντίνου, Σ. Μάλαμα, Γιάννη Αγγελάκα, παραδοσιακά αλλά και ξένα όπως Radiohead, Τool και κλασσική μουσική.

Πόσο κοντά είναι η μουσική σας στην κυριολεξία του ονόματός σας; (γιουσουρούμ, παζάρι κλπ). 
Αρχικά το όνομα του συγκροτήματος προέκυψε από το τραγούδι του Νικόλα Άσιμου «Γιουσουρούμ». Η λέξη αυτή ηχούσε πολύ καλά στα αυτιά μας και όταν το ψάξαμε και ανακαλύψαμε ότι σημαίνει παζάρι σκεφτήκαμε ότι κόλλαγε ταμάμ. Ως έννοια και ως εικόνα το παζάρι μας αρέσει και μας εκφράζει πολύ καθώς από τότε που ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική σαν γκρουπ χαρακτηριστικό μας ήταν ο συνδυασμός των διαφορετικών οργάνων, ακουσμάτων και απόψεων μεταξύ των μελών. Έτσι η προσπάθεια σύμπραξης όλων των παραπάνω θεωρούμε ότι θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα πάρε-δώσε που συναντάμε και σε ένα παζάρι.


Πόσο βοηθούν οι μουσικές σπουδές την καλλιτεχνική υπόσταση ενός γκρουπ στην Ελλάδα; 
Σίγουρα είναι πολύ σημαντικές και χρήσιμες οι μουσικές σπουδές για την υπόσταση ενός γκρουπ. Βοηθάνε στην εξέλιξη της μπάντας γιατί ανοίγουν επιπλέον ορίζοντες και δίνουν τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη, μέσω της γνώσης, να οδηγήσει τη μουσική του εκεί που θέλει. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι οι μουσικές σπουδές εξασφαλίζουν και το επιθυμητό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Στην Ελλάδα έχουμε πολλά παραδείγματα σπουδαίων τραγουδοποιών ( Άσιμος, Σαββόπουλος, Θ. Παπακωνσταντίνου κ.α.) που χωρίς το απαραίτητο «θεωρητικό υπόβαθρο» έχουν καταφέρει να γράψουν μια πολύ ιδιαίτερη και προσωπική σελίδα στο χώρο της ελληνικής μουσικής. 


Η Yafka είναι μια εταιρία που δεν λειτουργεί όπως οι άλλες εταιρίες. Μιλήστε μας για τη συνεργασίας σας μαζί της καθώς και με τον Γιώργο Μητρόπουλο.
Η Yafka όντως είναι μια πολύ διαφορετική εταιρεία καθώς έχει ψηφιακή υπόσταση (κινείται ως επί το πλείστον μέσα από το διαδίκτυο) και οι δουλειές που  αναλαμβάνει είναι πολύ προσεκτικά επιλεγμένες σε ότι αφορά το υφολογικό πλαίσιο. Τώρα η όλη ιστορία με τη Yafka και το Γιώργο Μητρόπουλο ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο περίπου όταν ο Γιώργος άκουσε το demo  που του είχαμε στείλει. Τότε επικοινώνησε μαζί μας και αφού συζητήσαμε και είδαμε οτι ταιριάζει ο τρόπος σκέψης μας και η αισθητική μας πάνω στη μουσική, συμφωνήσαμε να συνεργαστούμε. Εδώ να σημειώσουμε ότι είναι πολύ σημαντικό για μας ότι η Yafka έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου την οικονομική στήριξη του δίσκου. Είναι πολύ σπάνιο στις μέρες μας να βρίσκονται τέτοιοι άνθρωποι που χωρίς κάποιο άμεσο οικονομικό όφελος στηρίζουν νέους καλλιτέχνες. Έτσι λοιπόν πέρα από τη γνωριμία μας με το Γιώργο και τα άτομα που περιβάλλουν  τη Yafka έχουμε έναν ακόμη λόγο να αισθανόμαστε τυχεροί.

Που συναντάται στις μουσικές σας ο Γιάννης Αγγελάκας με την κλασική μουσική; Ας πούμε με τον Μότσαρτ. 
Τα διαφορετικά μουσικά ρεύματα που μπορεί κανείς να συναντήσει στη μουσική μας οφείλονται, όπως προαναφέραμε, στο γεγονός ότι η μπάντα αποτελείται από άτομα με πολύ διαφορετικά ακούσματα. Σίγουρα υπάρχουν κοινές αναφορές στη μουσική (αλλιώς δε θα ήμασταν και γκρουπ) όπως στο Χατζιδάκι, τον Θ. Παπακωνσταντίνου, τον Γ. Αγγελάκα κ.α.  Συνολικά οι μουσικές μας προτιμήσεις μπορεί να ξεκινάνε από το ρεμπέτικο και το παραδοσιακό, να περνάνε από την ξένη και ελληνική ροκ και να καταλήγουν ακόμα  και στην κλασσική. Αυτό δε σημαίνει ότι ο καθένας από εμάς ακούει και Αγγελάκα και Μότσαρτ. Επειδή εστίασες στην  κλασσική και πάλι διαφέρουν τα μουσικά μας γούστα αφού κάποιος ξεχωρίζει τον Μπετόβεν, άλλος τον Στραβίνσκυ και άλλος τον Ξενάκη. Μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς ότι είμαστε ένας αχταρμάς. Βέβαια κοινός γνώμονας όλων είναι το αποτέλεσμα της μίξης να μας ικανοποιεί χωρίς να  είναι «κιτς» και να προκαλεί επιτηδευμένα.


Μιλήστε μας για τον δίσκο που ετοιμάζετε όσον αφορά το υλικό.
Ο δίσκος που πρόκειται να κυκλοφορήσει εμπεριέχει 12 κομμάτια και θα ονομάζεται «Τα Παράθυρα».  Οι μουσικές συνθέσεις  είναι κατά κύριο λόγο του Σταύρου Ρουμελιώτη, στίχους γράφουν ο Κοσμάς Λαμπίδης και ο Σταύρος. Επίσης έχουν μελοποιηθεί ποιήματα του Καβάφη, του Ελύτη και του Ομάρ Καγιάμ. Η ενορχήστρωση τώρα έχει γίνει συνολικά από τους Γιουσουρούμ. Πιο συγκεκριμένα θα θέλαμε να σταθούμε σ αυτόν τον τομέα επειδή  η κάθε σύνθεση περνάει από χίλια κύματα. Όταν λοιπόν ο Σταύρος φέρνει ένα καινούριο κομμάτι, καθόμαστε πρώτα και συζητάμε σχετικά με την ενορχήστρωση του και έπειτα, αφού περάσει από πολλές δοκιμές καταλήγουμε σε ένα αποτέλεσμα στο οποίο συμφωνούμε όλοι. Συνήθως το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι πολύ διαφορετικό από την αρχική ιδέα αφού ο καθένας βάζει τα δικά του στοιχεία και τις δικές του μελωδίες αποτελώντας ένα ευχάριστο ξάφνιασμα για όλους. Τέλος να αναφέρουμε ότι στο δίσκο υπάρχει και ένα κομμάτι των Γιουσουρούμ σε ποίηση Καβάφη το οποίο διασκεύασαν και εκτέλεσαν οι Βαβέλ,  μπάντα με την οποία ξεκινήσαμε παράλληλα και πέρα από τη μουσική μας συνδέει και μια στενή φιλία.


Σχέδια για live εμφανίσεις;
Αυτόν τον καιρό είμαστε στο ψάξιμο για φεστιβάλ χωρίς όμως να έχουμε οριστικοποιήσει κάτι. Όλες οι προτάσεις δεκτές! Πλάκα κάνουμε εννοείται. Σοβαρά τώρα πλέον το καλοκαίρι δεν είναι και η πιο εύφορη εποχή για νέους μουσικούς και σχήματα καθώς τα φεστιβάλ και οι δήμοι αναζητούν κυρίως καταξιωμένους καλλιτέχνες για να ανταπεξέλθουν στην αβεβαιότητα  της οικονομικής κρίσης. Από χειμώνα θα κάνουμε κάποιες μαζεμένες εμφανίσεις σε κάποια μουσική σκηνή της πόλης ελπίζοντας να παρουσιάσουμε ταυτόχρονα και το δίσκο μας.


Κοσμάς Λαμπίδης: Νέι, Φωνή
Σταύρος Ρουμελιώτης: Κιθάρες
Γιώργος Σταυρίδης: Ντραμς, κρουστά
Λάμπρος Λαπίνας: Φαγκότο και άλλα πνευστά
Σοφία Γιαννίτσιου: Πιάνο, φωνή
*Πρώτη δημοσίευση *www.e-tetradio.gr

Camly - A Responsive Blogger Theme, Lets Take your blog to the next level.

This is an example of a Optin Form, you could edit this to put information about yourself.


This is an example of a Optin Form, you could edit this to put information about yourself or your site so readers know where you are coming from. Find out more...


Following are the some of the Advantages of Opt-in Form :-

  • Easy to Setup and use.
  • It Can Generate more email subscribers.
  • It’s beautiful on every screen size (try resizing your browser!)
Subscribe Via Email

Subscribe to our newsletter to get the latest updates to your inbox. ;-)

Your email address is safe with us!