Γη και Σελήνη (ένα γκάτζετ στο τραπέζι σας...)

Θα το εντοπίσετε κάτω δεξιά. 

Πρόκειται για τη φάση στην οποία βρίσκεται 

η γη σε σχέση με τον ήλιο 

(σε μορφή φωτός, ο πλανήτης δεν φαίνεται) 

και τη Σελήνη, σε πραγματικό χρόνο.

Ο κώδικας ΕΔΩ .

ΟΚ

http://www.myspace.com/okexperience 

Οι ΟΚ είναι:
Εβίτα Μητσοπούλου: Φωνητικά
Βαγγέλης Ορφανίδης: Synths – Προγραμματισμός
Theo Kal: Κιθάρες

Οι ΟΚ προτιμούν ηλεκτρονικό ήχο με ηλεκτρικά στοιχεία και ελληνικό στίχο.  Όλη η φιλοσοφία του συγκροτήματος συνοψίζεται στη φράση «Ποπ διάθεση και μουσική χωρίς συντηρητικά». Ποπ αισθητική, φρέσκες μελωδίες, με στίχους απλούς, καθημερινούς αλλά και πολύ διαφορετικούς. Κάποια κομμάτια τους ξεχωρίζουν μέσα από το myspace και μπαίνουν στο playlist online και μη, σταθμών της Ελλάδας αλλά και της Αμερικής (Αθάνατο Greek Community!!) παρόλο που δεν υπήρχε μέχρι εκείνη τη στιγμή επίσημη δισκογραφία.
Ταυτόχρονα το μόνο ορχηστρικό τους κομμάτι, θα ταξιδέψει ως τη Γαλλία, για να συμπεριληφθεί σε electro συλλογή γαλλικού ραδιοφωνικού σταθμού.
Παράλληλα έχουν κάνει remix στο Ulysses των Franz Ferdinand πολύ πριν την επίσημη κυκλοφορία του, ως μέλη του Beatport.com, ενώ έχουν διασκευάσει και το “A pain that I am used to” των Depeche Mode, για ένα project του Hysterika, του μεγαλύτερου Fun Club των Depeche Mode παγκοσμίως!
Οι ΟΚ έχουν εμφανιστεί σε πολλά club της Αθήνας, όπως το Όνομα του Ρόδου τα Stage Dance Factory και Multi 22 του Club 22, το Open Bar το Βlender στο Mall και το ENVY στην Πανόρμου και στο Κεφαλάρι. Επίσης Live Dance Parties έχουν στηθεί και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, από την Καλαμάτα έως τη Δράμα και από την Κάλυμνο έως τις Σπέτσες! Έχουν συνεργαστεί με τα καταστήματα ρούχων BSB, σε ανάλογα parties, στην Αθήνα και στην Πάτρα, στα πλαίσια της χορηγίας της Εθνικής Ομάδας Ενόργανης Γυμναστικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Επίσης έχουν εμφανιστεί στο Musicwave Festival στην Πάτρα, με την υποστήριξη του musicwave.gr και της ΕΜΙ, στη Γιορτή της Μουσικής, στο μεγαλύτερο παγκόσμιο φεστιβάλ χορευτικής μουσικής, Earthdance, και στο Going Youth Festival στην «Τεχνόπολις» στο Γκάζι.



Εξηγήστε μου λίγο την φιλοσοφία του συγκροτήματος «Ποπ διάθεση και μουσική χωρίς συντηρητικά» που συναντάμε στο βιογραφικό σας.
“Ποπ διάθεση” επειδή η αισθητική μας είναι ποπ! “Χωρίς συντηρητικά”, γιατί η νοοτροπία μας είναι Rock. Προσπαθούμε πάντα να κάνουμε κάτι φρέσκο χωρίς να μας ενδιαφέρει απαραίτητα να ακολουθήσουμε την πεπατημένη! Γι’ αυτό θα ακούσετε και στα κομμάτια μας στίχους απλούς (και όχι απλοϊκούς) χωρίς βαρύγδουπες εκφράσεις ή σώνει και καλά μισό κιλό κουπλέ και 3 κιλά ρεφραίν! Και αν στα τρόφιμα τα «συντηρητικά» βοηθούν στο να διατηρηθούν περισσότερο, στη μουσική πιστεύουμε ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο: «Χωρίς συντηρητικά» μπορείς να θέσεις τις σωστές βάσεις ώστε ένα τραγούδι να καταφέρει να αντέξει στο χρόνο. 

Κάποια κομμάτια σας μπήκαν ακόμα και πριν κυκλοφορήσουν επίσημα στα playlist κάποιων σταθμών. Δεν υπήρξε θέμα με τα πνευματικά σας δικαιώματα;
Τα τραγούδια μας είναι ούτως ή άλλως κατοχυρωμένα οπότε θεωρητικά κανείς δεν θα μπορούσε να μας τα κλέψει! Από την άλλη πλευρά, από τη στιγμή που τα τραγούδια σου τα δημοσιεύεις στο myspace, σημαίνει ότι τα εκθέτεις στον κόσμο, οπότε θες να τα ακούσουν όσο το δυνατόν περισσότερα αυτιά! Εφόσον τα άκουσαν κάποιοι σταθμοί και θέλησαν να συνεισφέρουν σε αυτό (και τους ευχαριστούμε πολύ), γιατί να έχουμε πρόβλημα; 

Απ’ ότι κατάλαβα αντιμετωπίζετε τη μέθοδο του playlist στο ραδιόφωνο μάλλον θετικά. 
Στη δική μας περίπτωση, όλα λειτούργησαν πολύ ρομαντικά! Κάποιοι ραδιοφωνικοί παραγωγοί άκουσαν τα κομμάτια μας στο myspace και αποφάσισαν να τα παίξουν στις εκπομπές τους. Playlist σημαίνει μία λίστα με κομμάτια στη σειρά. Αυτό δεν είναι εξ’ ορισμού κάτι κακό. Ακούμε από μεγαλύτερούς μας, ότι κάποτε άκουγαν συγκεκριμένους παραγωγούς οι οποίοι πρότειναν νέες κυκλοφορίες και βοηθούσαν τους ακροατές να ανακαλύψουν νέα μουσική, να εμβαθύνουν στη μουσική, να αγαπήσουν τη μουσική και τελικά να τη στηρίξουν. Μπορεί τα πράγματα να έχουν αλλάξει αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλα τα ραδιόφωνα του κόσμου. 

Τί είναι αυτό που σας συναρπάζει στον στιχουργικό και τι στον μουσικό τομέα;
Σε ό,τι αφορά τον στίχο, μας συναρπάζει η αμεσότητα και η απλότητα! Θεωρούμε ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να γράψεις απλούς στίχους που να καταφέρνουν να σε κάνουν να ταυτιστείς μαζί τους, να σου θυμίσουν μια δική σου ιστορία, να σε βάλουν να σκεφτείς και τελικά να σε αγγίξουν. Εκτιμούμε πολύ τα τραγούδια που δεν έχουν ούτε ένα τυχαίο στιχάκι για χάρη της ομοιοκαταληξίας, ή που καταφέρνουν μέσω των στίχων να σου μεταφέρουν ζωντανές εικόνες. Για παράδειγμα στίχοι όπως αυτοί του Διονύση Τσακνή, ή του Φοίβου Δεληβοριά ή της Ευσταθίας ή της Μάρως Μαρκέλλου, είναι αυτοί που εμάς τουλάχιστον, μας κάνουν κλικ. Συντηρητικά (να’ τα πάλι!) όπως «Σ’ αγαπώ και πονώ, χωρίς εσένα δε μπορώ» ή «Στον διαμαντένιο σου ουρανό, αστροφέγγει η μορφή που θα φορώ» προσωπικά δεν μας αγγίζουν καθόλου! Σε ό,τι αφορά τη μουσική, μας συναρπάζουν πολλοί και διαφορετικοί ήχοι αρκεί να έχουν κάτι καινούριο να πουν, κάτι φρέσκο να δείξουν και γενικότερα να έχουν άποψη και λόγο ύπαρξης. Το να επαναλαμβάνεις έναν ήδη τετριμμένο ήχο, για εμάς είναι κάτι ανούσιο και χωρίς καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Σαφώς δεν περιμένουμε από τον καθένα (ούτε από εμάς) να φτιάξουμε ένα ΝΕΟ ήχο. Απλά να προσπαθήσουμε τις επιρροές μας να τις πάμε ένα βήμα πιο πέρα. Η μουσική είναι μία και όποιος αγαπάει τη μουσική πραγματικά, δε νομίζουμε ότι ακούει μόνο ένα είδος μουσικής. 

Νιώθετε να έχετε συγγενείς στο ελληνικό πεντάγραμμο; 
Παρθενογένεση δεν υπάρχει. Οπότε με αυτή την έννοια σαφώς συγγενεύουμε με όποια μουσική και αν έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα. Προσπαθούμε όλα αυτά τα ερεθίσματα που έχουμε δεχτεί, να μην τα αναπαράγουμε, αλλά να τα χρησιμοποιούμε ως υλικά για να φτιάξουμε το δικό μας, ολοδικό μας οικοδόμημα! Σίγουρα πάντως δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάποιον καλλιτέχνη με τον οποίο να είμαστε «αδερφάκια». Οι επιρροές μας όμως είναι άπειρες!

Με ποιον θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Σε ό,τι αφορά τις συνεργασίες, σίγουρα θα θέλαμε να συνεργαστούμε με όλους όσους εκτιμάμε καλλιτεχνικά ή έχουν να προσφέρουν το κάτι διαφορετικό και να μας ανοίξουν ένα νέο ορίζοντα! Με αυτή τη λογική δουλέψαμε και για ένα τραγούδι του δίσκου μας που λέγεται «Η ζωή μας η παλιά». Οι στίχοι απαιτούσαν ένα «διάλογο» μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας, οι οποίοι συναντιούνται μετά από χρόνια και αναπολούν την παλιά τους ζωή. Ψάχναμε κάτι εναλλακτικό, κάτι που θα έκανε τη διαφορά. Τελικά πετύχαμε διάνα, αφού πείσαμε τον Γιάννη Ζουγανέλη να τραγουδήσει electro!  Το αποτέλεσμα είναι άκρως ανατρεπτικό και ενδιαφέρον...
Επίσης αυτή την περίοδο παίζουμε στο Polis Stage κάθε Παρασκευή και Σάββατο σε ένα επίσης πολυσυλλεκτικό και ενδιαφέρον πρόγραμμα, όπου συνδυάζει DJing, θεατρικές παρεμβάσεις, βιντεοπροβολές και βέβαια live με την Ευρυδίκη, τον Δημήτρη Κοργιαλά, τον Γιώργο Καραδήμο, τους DJs του BEST 92,6 Μαρία Παπιδάκη και Σπύρο Παγιατάκη και την ηθοποιό Τζένη Μπότση.

Ονειρευτείτε φωναχτά για το μέλλον σας.
Θα θέλαμε να μπορούμε να δημιουργούμε μουσικές που να έχουν απήχηση στον κόσμο. Θα θέλαμε να ξυπνάμε και το μόνο που να έχουμε στο μυαλό μας να είναι το πώς θα δημιουργήσουμε το επόμενο κομμάτι μας. Να μπορούμε να ζούμε από τη μουσική και όταν πέφτουμε για ύπνο να βλέπουμε νότες και όχι προβατάκια!

Σχέδια για το μέλλον;
Το μέλλον έφτασε! Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το ντεμπούτο album μας με τίτλο «Το Μέλι» από τη FRIENDS MUSIC FACTORY. Η FRIENDS είναι μια νέα εταιρεία, με νοοτροπία που ταιριάζει απόλυτα στο δικό μας προφίλ και γι’ αυτό είμαστε πολύ χαρούμενοι που ήρθαν έτσι τα πράγματα για εμάς! Ο λόγος; Απλά ο τρόπος δουλειάς τους δείχνει ότι όλα γίνονται με μεράκι. Αυτή είναι η λέξη κλειδί: Μεράκι. Βασική της αρχή, είναι ο σεβασμός στον ακροατή. Γι’ αυτό και προσφέρει προσεγμένες παραγωγές σε όμορφες συσκευασίες και μόλις στην τιμή των 9.90€! Για σκεφτείτε το. Δουλειά μηνών σε ένα πλήρες πακέτο και σε τιμή μικρότερη από δύο Freddoccino!! Τι άλλο να θέλουμε λοιπόν από «Το Μέλι» μας;;; 
Από εκεί και πέρα... live, live και live!

*Πρώτη δημοσίευση www.e-tetradio.gr

Royal Etiquettes

http://www.myspace.com/theroyaletiquettes

Ο Ars βρήκε τον Oddy 2 χρόνια μετά τη γέννησή του. Όντας αδέρφια, μοιράζονται το ίδιο αίμα, οπότε έχουν και οι δύο στο αίμα τους τον ρυθμό (μπάσο- τύμπανα). Ο Tony (κιθάρα- φωνή), αφού βρήκε τον εαυτό του, 21 χρόνια μετά τη δική του γέννηση, βρήκε και τους άλλους δύο. 

Τα υπόλοιπα είναι αρκετά εύκολα: Οι ιδέες οι οποίες γίνονται τραγούδια, ένας ρυθμός, μία μελωδία και στίχοι που αποκαλύπτουν την καθημερινότητα και τις εμπειρίες της μπάντας. 

Πιστεύουμε πως και οι τρεις μας είμαστε γεννημένοι να παίζουμε μουσική, το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να βρούμε ο ένας τον άλλο. Αυτη τη στιγμή είμαστε σκορπισμένοι στο τρίγωνο Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Northampton, όμως η φιλία μας κρατάει κοντά. Μόλις έχουμε χρόνο και βρεθούμε στο ίδιο μέρος και οι τρεις, θα κάνουμε τα live που τόσο πολύ περιμένουμε, είτε σε venues, είτε σε κάποιο άκυρο μέρος/χώρο/party. Σύντομα θα έχουμε και την πρώτη μας κυκλοφορία και τότε κάπου θα μας δείτε να την παρουσιάζουμε ζωντανά. Μας αρέσει να γράφουμε στίχους για την καθημερινότητα μας, είτε για κάποιον που γνωρίσαμε και μας έκανε εντύπωση, είτε για τους κύκλους όπου κινούμαστε, είτε για οτιδήποτε κινείται γύρω σε κύκλους γύρω από εμάς (όποιος κατάλαβε, κατάλαβε). Γι' αυτό μας είναι εύκολο να γράψουμε τη μουσική μας, κάθε μέρα συμβαίνει κάτι καινούργιο - ακόμα και τίποτα να μην συμβεί, είναι αρκετό για να γράψουμε τραγούδια.

Στο βιογραφικό σας λέτε «είμαστε γεννημένοι για να παίζουμε μουσική».

Αυτό το αναφέρουμε στο βιογραφικό γιατί απλά αυτός είναι ο σκοπός μας. Να παίζουμε μουσική που είναι  LOUD AND PROUD. Οι επιρροές μας είναι πολλές, από 60's rock n roll και garage μέχρι death from above 1979. Τα όργανα που παίζουμε τα διαλέξαμε γιατί απλά τα ερωτευτήκαμε για όλους τους λάθος λόγους με την πρώτη ματιά. Στο συγκρότημα διασκεδάζουμε την κάθε στιγμή γιατι τώρα είμαστε νέοι και δυνατοί να κάνουμε αυτό που κάνουμε. Αν δεν το διασκεδάζουμε εμείς πρώτοι δεν θα το κάνει ούτε το κοινό! 

Πόσο εύκολο είναι να βρίσκεστε σε τρεις διαφορετικές πόλεις, χωρίς να απαρνείστε το συγκρότημά σας;

Το ότι δεν βρισκόμαστε  την ίδια πόλη και βασικά ούτε καν  στην ίδια χώρα δεν το κάνει καθόλου εύκολο! Όμως έτσι όταν βρισκόμαστε  είναι πάντα κάτι ξεχωριστό όπως και οι εμφανίσεις μας, και επειδή υπάρχει και μια πολύ καλή χημεία μεταξύ μας μέσα στις λίγες μέρες που είμαστε μαζί, μπορούμε και καταφέρνουμε πολλά πράγματα. Παίζουμε παράλληλα και σε άλλα σχήματα είτε έχουμε και κάποια προσωπικά project.

Στη σελίδα σας αυτοπροσδιορίζεστε ως garage band. Ανατρέχοντας στο τεύχος Αυγούστου της Lifo σας συναντάμε ως indie. Τελικά;

Δεν μας ενδιαφέρουν οι ταμπέλες, ο καθένας το μεταφράζει όπως θέλει ανάλογα με τα ακούσματα που έχει! Εμείς έχουμε βάλει πως παίζουμε garage επειδή στα αυτιά μας, η μουσική μας ακούγετε κοντά στον ήχο του garage και έτσι μπορεί κάποιος να μας ακούσει αν του αρέσει αυτή η μουσική.

Το είδος σας έχει χώρο να καταξιωθεί στην Ελλάδα;

Δεν έχουμε ιδέα. Πολλές αξιόλογες δουλειές έχουν γίνει από έλληνες καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια. Τώρα μόνο ο χρόνος θα αποδείξει αν θα καταξιωθεί. Το σίγουρο είναι πως αν κάποια στιγμή περισσότερος κόσμος θελήσει να ακούσει καλή μουσική, θα προσπαθήσουμε να είμαστε εκεί.

Πού βγαίνετε;

 Στην Θεσσαλονίκη το  pastaflora darling είναι το στέκι μας, όπου παίζουμε και σαν guest dj’s ορισμένες σπέσιαλ βραδιές, και μετά όπου μας οδηγήσει η νύχτα πριν καταλήξουμε πάλι στο  pastaflora για το τελευταίο μας ποτό. Γενικά πάμε αρκετά στον κινηματογράφο και σε αρκετές συναυλίες ελληνικών και ξένων συγκροτημάτων. 

Πείτε μου δύο νέους έλληνες καλλιτέχνες που θαυμάζετε και δύο ξένους.

Δύσκολο να ξεχωρίσουμε μόνο δύο γιατί υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι. Αλλά ενδεικτικά, από Έλληνες: Coin, Monsieur minimal. Από ξένους:  Bonaparte , The social 

Σχέδια για το μέλλον;

Αυτή την εποχή σχεδιάζουμε κάποιες εμφανίσεις στην Αθήνα και μία κυκλοφορία όσον αφορά τα δισκογραφικά μας, αλλά και τα 2 προορίζονται για μετά τις γιορτές. Η απόσταση βέβαια… κάνει ότι καλύτερο μπορεί ώστε να μας καθυστερήσει και να σαμποτάρει τα σχέδιά μας.

*Πρώτη δημοσίευση www.e-tetradio.gr.

Διαφωνισμός τραγουδιού MusicHeaven- Ψηφοφορία

Ψηφίζουμε ΕΔΩ. 

Eyecam

http://www.myspace.com/eyecammusic

Ο Eyecam, κατά κόσμον Μάκης Καβούκας, γεννήθηκε πριν από 27 χρόνια στην πόλη της Κοζάνης. Από τα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε να γράφει ηλεκτρονική μουσική με φτωχά μέσα ενώ, παράλληλα, συμμετείχε στο group των Blade Of Spirit παίζοντας πλήκτρα. Αργότερα συμμετείχε σε διάφορες συλλογές ελληνικών ανεξάρτητων εταιρειών ως red rec και eyecam και κυκλοφόρησε δυο EP's ωςKcam στην Infact. Το 2007 συμμετείχε στο tribute για τον Κ.Βήτα διασκευάζοντας τα κομμάτια"Κυριακή" και "Αυτοπροσωπογραφία" ενώ το 2008 συμμετείχε στη σύνθεση της μουσικής για τη χορευτική παράσταση "Όλοι Οι Ξένοι μου" που παρουσιάστηκε στο Απλό Θέατρο. Το τελευταίο του EP με τίτλο "Underground Airport" κυκλοφορεί από τη VIM records ενώ αναμένεται η κυκλοφορία του δεύτερου με τίτλο "Let No Sorrow".

Έχεις εντοπίσει τις μουσικές επιρροές σου;

Μουσικές επιρροές θα μπορούσαν να είναι τα παιδικά μου ακούσματα, οι εφηβικές ανησυχίες, οι φοιτητικοί "πειραματισμοί" αλλά κ όλες οι νέες τάσεις. Όλα αυτά μπλέκουν ένα χαρμάνι που απλά αφήνω να υπάρχει, χωρίς πολλή επεξεργασία. Παραδόξως, αν και θεωρώ μεγάλη μου επιρροή το Σωκράτη Μάλαμα δε θα βρεις κάποιο στοιχείο του στη μουσική μου. Από την άλλη, έχω επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τις μελωδικές αναπτύξεις metal συγκροτημάτων που άκουγα στα μαθητικά μου χρόνια. Όσον αφορά το καθαρά ηχητικό κομμάτι, νομίζω ότι είναι εμφανές πως  έχω επηρεαστεί πάρα πολύ από Στέρεο Νόβα και Portishead. Παραδόξως η Κοζάνη όπου μεγάλωσα με το Bristol ανακηρύχθηκαν αδελφές πόλεις το 1995. Ο Burial αποτελεί το τελευταίο μεγάλο μουσικό μου κόλλημα.  

 

Παρατήρησα ότι τα κομμάτια σου περιέχουν ή ελληνικό στίχο ή…καθόλου στίχο. 

Για χρόνια δε μου έβγαινε λέξη. Μπορούσα να γράφω μουσική για ώρες και με μεγάλη ευκολία. Έναν στίχο το χρόνο έγραφα. Γι’ αυτό τα ορχηστρικά μου κομμάτια είναι από πιο παλιά. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι θέλω να γράψω τραγούδια, η μουσική από μόνη της δε μου έφτανε. Η Λίνα Νικολακοπούλου σίγουρα ήταν ένα μεγάλο έναυσμα όπως και ο Κ. Βήτα. Σίγουρα το λαϊκό τραγούδι έπαιξε το ρόλο του, όπως και σε κάθε Έλληνα στιχουργό ενώ από τη φτωχή μου σχέση με την ποίηση μπορώ να ξεχωρίσω το Λαπαθιώτη, τον Κωστα Ουράνη, παλιάς κοπής στιχουργήματα.

 

Ζεις στην Κέρκυρα. Πόσο δύσκολο είναι κάτω από αυτή τη συνθήκη να κάνεις γνωστή τη δουλειά σου;

Τα πρώτα βράδια στην Κέρκυρα έβλεπα στον ύπνο μου ότι γύρω από το κρεβάτι μου υπήρχε νερό και δεν μπορούσα να φύγω. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και όχι μόνο στη μουσική. Δυστυχώς μόνο το διαδίκτυο είναι η διέξοδος για να διαδώσω τη δουλειά μου, σπάνια έχουν γίνει και κάποια live εκτός. Θα ήταν πολύ πιο εύκολα τα πράγματα αν έμενα έστω στην ηπειρωτική Ελλάδα, όχι απαραίτητα Αθήνα.

 

Στη σελίδα σου ακούμε ένα ντουέτο με τη νέα ερμηνεύτρια Μαρία Παπαγεωργίου. 

Τη Μαρία τη γνώρισα μέσα από κάποια demo του κοινού μας φίλου, του Νίκου Χαλβατζή. Έψαχνα για τραγουδίστρια, μου έδωσε κάποιες ηχογραφήσεις κ του είπα "Αυτή είναι"! Έχει μια ζεστασιά η φωνή της, γι’ αυτό και της έδωσα κάποια από τα πιο "ψυχρά" μου κομμάτια να πει. Εκτός αυτού είναι κι ένας υπέροχος άνθρωπος κι αυτό ήταν κάτι που με βοήθησε πάρα πολύ. Μακάρι να κυκλοφορήσει τελικά αυτή η δουλειά που ετοιμάσαμε.

 

Οι νέοι καλλιτέχνες μπορούν να λειτουργήσουν μεταξύ τους, χωρίς τη βοήθεια των «μεγάλων»;

Μη σου πω ότι έτσι μόνο μπορούν να λειτουργήσουν! Δε θα χτυπούσα ποτέ την πόρτα ενός «μεγάλου» παρά μόνο αν ένιωθα ότι μπορούμε πραγματικά να κάνουμε κάτι μαζί, ασχέτως ονόματος. Πιο άνετα νιώθω να  δουλεύω με ανθρώπους που δεν έχουν το άγχος της εικόνας και των δημοσίων σχέσεων. 

 

Από σχέδια πώς πάμε;

 Προσπαθώ να μην κάνω σχέδια γιατί πάντα κάτι στραβώνει και απογοητεύομαι. Θέλω να κυκλοφορήσει η δουλειά μου στο άμεσο μέλλον και να προχωρήσω, να ωριμάσω μουσικά. Επίσης να βρω φίλους μέσα απ τη δουλειά μου, ανθρώπους που να καταλαβαίνουν τι θέλω να πω. Όσον αφορά τα πιο συγκεκριμένα σχέδια, θα βγει σε λίγο καιρό ένα νέο EP με τίτλο «Let No Sorrow» από τη VIM Records στο ύφος του προηγούμενου, "Underground Airport". Δείγματα θα υπάρχουν και στη σελίδα μου στο myspace.

*Πρώτη δημοσίευση www.e-tetradio.gr.

Mimosa's dream

http://www.myspace.com/mimosasdream

Οι Mimosa's Dream είναι ένα από τα νέα συγκροτήματα της ελληνικής indie σκηνής που δημιουργήθηκε πριν από λίγα χρόνια από μια παρέα παιδικών φίλων. Ο ήχος τους συνδυάζει στοιχεία από πολλαπλά μουσικά ρεύματα όπως art rock, indie folk, jazz, trip-hop, noise- rock, post- punk. Η συνεχής εξέλιξη, ο πειραματισμός με τον ήχο, την εικόνα, το χώρο, το φώς και τη κίνηση στo πλαίσιo ενός συνολικού performance συνθέτουν την ιδιαίτερη σκηνική παρουσία του group.

LEON - vocals,guitar,ukelele,effects

KOKOS- guitar&effects,trumpet,pads
PANDiS- guitar&effects

IRAKLIS- bass

STEFANOS- drums&percussion

Πέρα από τις κοινές καταβολές, τι πιστεύετε πως είναι αυτό που σας ένωσε κάτω από ένα τόσο δύσκολο και πολύπλευρο εγχείρημα;

Κατ’ αρχήν μας συνδέει μια βαθιά φιλία που ξεκινάει απ’τα παιδικά μας χρόνια. Μας κρατά ενωμένους ο σεβασμός στη διαφορετική προσωπικότητα του άλλου. Aυτό πιστεύουμε αποτελεί τη βάση για κάθε συνύπαρξη. Το να δημιουργούμε μουσική είναι προϋπόθεση για τη συναισθηματική μας επιβίωση, η ηδονή του πειραματισμού, η πεποίθηση ότι έχουμε κάτι αυθεντικό να πούμε, η αγνότητα των ανθρώπων που μας πλαισιώνουν και η συνειδητοποίηση του πόσα λίγα αληθινά γνωρίζουμε.

Ποιοι αποτελούν και ποιοι θα θέλατε να αποτελούν το κοινό σας;

Δε θέλουμε σίγουρα το κοινό μας να είναι όπως θα το θέλαμε εμείς, θέλουμε όλοι να είναι όπως γουστάρουν. Όσο πιο ανομοιογενές είναι το κοινό, όσο πιο διαφορετικές είναι οι προσωπικότητες κάτω, τόσο πιο μεγάλο το στοίχημα για μας και πιο μεγάλη η ευτυχία όταν νιώθουμε να συντονίζονται όλοι, μεταξύ τους, και μαζί μας.

Θα μας περιγράψετε τους εαυτούς σας πάνω στη σκηνή;

Αν κανείς απελευθερώσει το μυαλό του από στερεότυπα ανακαλύπτει πως εκτός απο μία κιθάρα ή ένα set drums, ως μουσικά όργανα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ένα πριόνι, ένα μπλέντερ ή ένας κουβάς γεμάτος νερό. Τη στιγμή που το συνειδητοποιείς αυτό η Γη πλέον γίνεται μια τεράστια παιδική χαρά γεμάτη χρώματα ήχων. Με την ίδια λογική λοιπόν γιατί να μην αξιοποιήσει κανείς και άλλα πιθανά εργαλεία, εκτός απ’τον ήχο; Το φως, την κίνηση του σώματος, ένα video, την υϊοθέτηση ενός ρόλου, έναν πίνακα που επιτόπου δημιουργείται, εναλλακτικές εφαρμογές στο χώρο κλπ. Κάπως έτσι λοιπόν στήνουμε τις συναυλίες μας. Επειδή δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε σε βάθος τις τεχνικές που απαιτούνται για όλα τα παραπάνω, συνεργαζόμαστε κατά καιρούς και με διάφορους δημιουργικούς ανθρώπους σε άλλους τομείς. Το performance έχει ήδη ξεκινήσει απ’ την ώρα που ο Konsept σχεδιάζει την αφίσα, ο Νίκος στήνει διακριτικά την κάμερα στο δωμάτιο, η Στεφανία φτιάχνει μια καρφίτσα από domino, η Έλλη βγάζει φωτογραφίες, η Νίκη διακοσμεί το χώρο, ο Κωνσταντίνος απλώνει τα χρώματα κλπ...

Πώς βλέπετε την indie σκηνή στην Ελλάδα, μιας κι αυτήν επιλέξατε να υπηρετήσετε;

Δεν επιλέξαμε εμείς κάποια σκηνή. Απλώς είμαστε μια ομάδα που βασίζεται στο πειραματισμό, στη δημιουργικότητα, στη φαντασία, στην καινοτομία και την αυτονομία, στη φιλοσοφία του να κάνουμε τα πράγματα μόνοι μας, στο να συνεργαζόμαστε με άλλους καλλιτέχνες και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, στο να βλέπουμε με κριτική ματιά τη μαζική, κατευθυνόμενη «κουλτούρα», στο ότι η μουσική δεν παίζεται μόνο με ένα κλισέ ροκ στήσιμο σε συγκεκριμένους χώρους αλλά οπουδήποτε με κάθε μέσο και κάθε ηχόχρωμα. Αυτά τα χαρακτηριστικά λοιπόν θα μπορούσαν να αγκαλιάζονται μόνο από την ανεξάρτητη σκηνή μέσα στην οποία έχουμε τη χάρα να συμπορευόμαστε με ανθρώπους που βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος.

Έμαθα πως ετοιμάζεστε για δισκογραφία…

Ο δίσκος έχει ξεκινήσει εδώ και ένα περίπου χρόνο και αναμένεται να είναι έτοιμος το Σεπτέμβριο του 2010. Την παραγωγή  έχει αναλάβει ο Νίκος Τριανταφύλλου (Sonic Playground), όσο για τη δισκογραφική εταιρία είναι ένα θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε σύντομα. Έχουμε μιλήσει με δισκογραφικές αλλά λίγες από αυτές έως τώρα πληρούν τα κριτήρια που θέτουμε ως ομάδα (αυτά είναι πρωτίστως αισθητικά).

*Πρώτη δημοσίευση www.e-tetradio.gr

Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης + Μαρία Παπαγεωργίου στον Πυρήνα

Ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης και η Μαρία Παπαγεωργίου για τρίτη συνεχή χρονιά στον Πυρήνα, τηρούν την παράδοση των Σαββάτων του Δεκέμβρη, σε ένα πρόγραμμα που δεν κρύβει τις καταβολές του, αλλά ούτε και τη διάθεσή του για πειραματισμό.

Με επιλογές από τον πρώτο προσωπικό δίσκο του τραγουδοποιού, κομμάτια από την επερχόμενη δισκογραφική του συνεργασία με την ερμηνεύτρια Μαρία Παπαγεωργίου, αλλά και δημιουργικά πειράγματα σε τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε και αγαπάμε.

Για 4 Σάββατα: 5, 12, 19 και 26 Δεκεμβρίου
Μουσική Σκηνή "Πυρήνας".
Μιχαλακοπούλου & Διοχάρους 11.
Τηλέφωνο 210 723 71 50
Ώρα έναρξης 23:00
Είσοδος 10 ευρώ

*UPDATE:
Αύριο βράδυ, Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου
 ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης και η Μαρία Παπαγεωργίου
θα βρεθούν στο studio του Δίφωνο 96.6
στην εκπομπή Αδέσποτες Νότες.

Galliard

www.myspace.com/thegalliard

Οι Galliard είναι ένα συγκρότημα που μετράει ήδη 12 χρόνια πορείας στον χώρο της rock σκηνής στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στο ιδίωμα του folk-rock με στοιχεία από την ιρλανδική παραδοσιακή μουσική. Ο πυρήνας του συγκροτήματος αποτελείται από τέσσερις φίλους που κατάλαβαν από νωρίς ότι τους ενώνει κάτι παραπάνω...

Τα ιδρυτικά μέλη είναι:

Δημήτρης Μπάρμπας. Η φωνή του συγκροτήματος. Ελληνικά και Αγγλικά φωνητικά στα τραγούδια και frontman με όλη τη σημασία της έννοιας. Είναι επίσης εκείνος που λέει και τα αστεία στα live βγάζοντας προς τα έξω το χαρακτηριστικό χιούμορ της παρέας...Επίσης έχει αναλάβει και το promotion γενικά της μπάντας όπως άλλωστε θα περίμενε κανείς από έναν συντάκτη του www.rocking.gr

Ηλίας Μυτάτος. Κιθάρα ρυθμική. Έντονα ρυθμική! Ηλεκτρική και ακουστική. Με στοιχεία από ιρλανδικό folk και country μουσική αλλά και κλασσικό hard rock ύφος όταν αυτό απαιτείται ....Στα live συχνά αναλαμβάνει και έναν ακόμα ρόλο, εκείνον του τραγουδιστή, όταν το ρεπερτόριο της βραδιάς κλίνει πιο πολύ προς μουσικές στις οποίες έχει ιδιαίτερη πείρα.

Χρήστος Ντάνος. Οτιδήποτε έχει σχέση με πλήκτρα.....Από keyboards μέχρι computer! Ο πληκτράς του συγκροτήματος και εκείνος που κάνει όλη τη σκληρή δουλειά της παραγωγής σε κάθε νέα δουλειά των Galliard! Πολύ συχνά τα υπόλοιπα μέλη πλαισιώνουν και προσωπικές του συνθέσεις σε solo projects.Στα ακουστικά live εκτελεί και χρέη ηχολήπτη...

Μιχάλης Ανδριτσόπουλος.Ο lead κιθαρίστας και συνθέτης του group. Επιρροές από το χώρο της κλασσικής μουσικής ενώνονται με τον folk ήχο και δένουν το συγκρότημα σ’ ένα rock περιτύλιγμα!

Ψάχνοντας στο λεξικό δεν συνάντησα τη λέξη "Galliard".

Η λέξη GalliarD προέκυψε μέσα από μια συζήτηση ανάμεσα στα μέλη της μπάντας, κάπου γύρω στο 1997. Ο τίτλος αντιπροσωπεύει μια κοινή αγάπη που μοιραζόμαστε με τα παιδιά για την εποχή της Αναγέννησης και τα όσα αυτή πρεσβεύει για την ανάπτυξη της τέχνης της μουσικής και όχι μόνο. Άλλωστε η μουσική μας είναι κατά πολύ επηρρεασμένη από την εποχή της αναγέννησης, μια επιρροή που μπορεί κανείς να αναγνωρίσει ακόμα και μέσα από τις «σκληρότερες» συνθέσεις μας.

Πού συναντώνται μέσα σας ο Μπαχ με τους... Blackmore's Night;

Συναντώνται μέσα στην μπάντα μας γιατί ο Blackmore (Deep Purple, Rainbow, Blackmore’s Night) ήταν ένας από τους μουσικούς που απέδειξαν το πόσο αρμονική μπορεί να είναι η μετάβαση από την κλασσική κουλτούρα στο Rock N Roll.Αν μάλιστα έπρεπε να «περιγράψουμε» την μουσική μας και αυτή την συνάντηση με μια και μόνο εικόνα τότε αυτή θα ήταν η εικόνα του Bach να κρατάει ηλεκτρική κιθάρα και να πίνει ταυτόχρονα μια Guinness με φόντο τα βουνά της Σκωτίας, τα κάστρα της Γερμανίας, τις γέφυρες της Βενετίας και ασφαλώς τα ελληνικά νησιά…..

Οι Galliard είναι συγκρότημα εδώ και 12 χρόνια. Αλήθεια, τι καταφέρατε όλο αυτό το διάστημα;

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, το 1997 σαν μαθητές του λυκείου ως ομάδα 4 παιδιών που βρήκαν για κοινό σημείο αναφοράς τους την αγάπη που είχαν για την μουσική. Ο Μιχάλης Ανδριτσόπουλος αποτέλεσε τον κρίκο που έκλεισε την αλυσίδα τριών συμμαθητών όπως ήμασταν οι Ηλίας Μυτάτος, Χρήστος Ντάνος και Δημήτρης Μπάρμπας. Κάτω από το όνομα των GalliarD ζήσαμε μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές των εφηβικών και των φοιτητικών μας χρόνων. Τα όνειρά μας τότε περιορίζονταν στα σχολικά όρια ή ακόμα και στα τοπικά σύνορα της περιοχής που αποτελεί την μουσική μας γενέτειρα που είναι η Ν.Σμύρνη. Οι στόχοι ασφαλώς εξελίχθηκαν και κατέληξαν μέσα στα χρόνια να μην έχουν οροφή. Τα όνειρά μας δεν έχουν όριο κι αυτό είναι που μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε καθημερινά ξεπερνώντας κάθε δυσκολία που φέρνει μπροστά μας η καθημερινότητα. Σκοπός μας είναι η ενεργητική μας παρουσία στην μουσική σκηνή του σήμερα και του αύριο μέσα από την δισκογραφία μας και τις ζωντανές μας εμφανίσεις σε Ελλάδα κι εξωτερικό.

Η δισκογραφία είναι ένα «δυσνόητο» κεφάλαιο στην Ελλάδα. Είναι ένα θέμα που μας ταλαιπώρησε πολύ καθώς δεν καταφέραμε μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια να φτάσουμε σε μια συμφωνία με κάποια δισκογραφική με όρους που δεν θα έπλητταν την προσωπικότητά μας, την δουλειά μας και τις ιδέες μας. Έτσι, λοιπόν, κάναμε πάντοτε ζωντανές εμφανίσεις  δουλεύοντας παράλληλα πάνω σε δικό μας υλικό μέρος του οποίου βρήκε δισκογραφική στέγη όπως όλα δείχνουν και οδεύει προς την επίσημη κυκλοφορία του.

Το 2008 γράψατε το βασικό τραγούδι για την ταινία μικρού μήκους "Πάνω δεξιά Σ' αγαπώ" . Πείτε μας δυο λόγια.

Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για εμάς το να συνεργαστούμε με ανθρώπους της τηλεόρασης, του θεάτρου και του κινηματογράφου. Μετά από πρόσκληση του σκηνοθέτη Γιάννη Γεωργιουδάκη , με μεγάλη μας χαρά ντύσαμε μουσικά την ταινία μικρού μήκους «Πάνω, Δεξιά, Σ’αγαπώ» με το κομμάτι μας «Μην Ξεχνάς». Όμως η πρόκληση ήταν ακόμα μεγαλύτερη από την μουσική επένδυση της ταινίας καθώς κληθήκαμε να συμμετέχουμε σε αυτή παρέα με τον Λαέρτη Μαλκώτση και την Δήμητρα Τζιόβα παίζοντας τους εαυτούς μας, οι οποίοι, σαν μπάντα λάβαμε μέρος σε ένα παράξενο παιχνίδι των δύο πρωταγωνιστών.

Είναι στις προθέσεις σας να γράψετε και στο μέλλον μουσική για ταινίες;

Η μουσική επένδυση θεατρικών παραστάσεων είναι κάτι με το οποίο έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα ο Μιχάλης, ο κιθαρίστας μας, και είναι εμφανές ότι  η μουσική των GalliarD έχει μια έντονη επιρροή από soundtracks. Κάτι το οποίο προδίδει ασφαλώς και την δική μας πρόθεση να ασχοληθούμε με τον συγκεκριμένο τομέα όταν ασφαλώς μας ζητηθεί κάτι ανάλογο.

Στα σκαριά είναι και η πρώτη σας δισκογραφική δουλειά...

Η πρώτη μας δισκογραφική δουλειά βρίσκεται αυτή την στιγμή στο στάδιο της παραγωγής και προορίζεται να βρεθεί τα ράφια των δισκοπωλείων στις αρχές του 2010. Σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα το album θα ονομάζεται “Velvet Rings” και θα αποτελείται από 14 ολοκαίνουριες συνθέσεις. Οι περισσότερες από αυτές θα είναι στην αγγλική γλώσσα ενώ δεν θα μπορούσαμε ασφαλώς να μην συμπεριλάβουμε και κομμάτια με ελληνικό στίχο γιατί πιστεύουμε πολύ στην δύναμη της ελληνικής γλώσσας. Το ύφος του album χαρακτηρίζεται από το σύνολο των επιρροών κάθε μέλους ξεχωριστά. Δημιουργείται από την αγάπη του Μιχάλη για την κλασσική μουσική, από το ενδιαφέρον του Χρήστου για την progressive rock σκηνή, από την τάση του Ηλία για την έντεχνη ελληνική μουσική και  από τη λατρεία του Δημήτρη στην hard rock. Η σύμπραξη αυτή ονομάζεται “Velvet Rings”.

Ήδη έχουμε ξεκινήσει να εμφανιζόμαστε ζωντανά σε Live σκηνές της Αθήνας προετοιμάζοντας το έδαφος για το επερχόμενο album ενώ, η επόμενη μέρα της κυκλοφορίας του, θα μας βρει και πάλι στον δρόμο να ζωντανεύουμε την μουσική μας σε όσο περισσότερα σημεία είναι εφικτό του ελληνικού και όχι μόνο χάρτη.

*Πρώτη δημοσίευση www.e-tetradio.gr

Salvador

surealismos.blogspot.com/

Salvador.
Ηλικία: 31.
Φύλο: Άντρας.
Ζώδιο: Ζυγός.
Ζωδιακό Έτος: Άλογο.
Κλάδος: Τουρισμός.
Απασχόληση: paramithatziz...


Έτσι ξεκινά κανείς να κρέμεται από τα γραμμένα του Salvador, συνοπτικά κι αινιγματικά. Επικαλούμενος όλους εκείνους που ξοδεύουν τη μισή ζωή τους φιλτράροντας τα ωροσκόπια, αναρωτιέμαι πώς μπορεί ένας Ζυγός στο έτος του αλόγου (κινέζικη αστρολογία) να αποτυπώνεται κατ' αυτό τον τρόπο στα ίδια του τα κείμενα. Έπειτα κοιτώ τη ζυγαριά και μπλέκομαι ακόμα περισσότερο, είναι το μοναδικό ζώδιο που δεν συμβολίζεται με έμψυχο ων, παρά με ένα αντικείμενο απαράμιλλης αντικειμενικότητας.

Γυρνώντας πίσω και ξαναδιαβάζοντας τη λέξη «κρέμεται», το μάτι πέφτει σχεδόν αυτόματα στο πάνω-δεξί μέρος αυτού του σκοτεινού σκηνικού. Μια κούκλα, alter ego θαρρώ όλων εκείνων που επισκέπτονται σε καθημερινή βάση το blog του Salvador, κρεμασμένη με κλωστές που ξεκινούν κάπου από τον ουρανό. Πώς αλλιώς άλλωστε; Με μια κλεφτή ματιά στον παρελθόντα χρόνο διαβάζω «Στο δωμάτιο Παρασκευή κοιτώ τον καθρέφτη. Βλέπω ένα φάντασμα όπως ένα φάντασμα βλέπει από εμένα. Ακούω την φωνή του, πονάω και προσπαθώ να ακούω. Βλέπω όπως καταβροχθίζω αχόρταγος αυτό που ορίζει την ορθή απεικόνιση. Βλέπω τον θάνατο μου στις κινήσεις μου. Βλέπω τον θάνατο μου στον καθρέφτη όπως βλέπω τον θάνατο μου στις κινήσεις μου. Ακινησία όπως μια νύχτα που δεν κινούνται τα μάτια. Σπασμούς ονειρεύομαι μέσα από σπασμούς οδύνης, καύλας, εσπερινής μάτωσης. Πιστός όπως πιστός ο τετράποδος σκύλος που δεν του επιτρέπω να μιλήσει. άνθρωπος όπως τετράγωνος ο άνθρωπος της λογικής που επιπλέει στα ποτάμια». Ένας θάνατος που περιφέρεται από κείμενο σε κείμενο, μια αμφισβήτηση των αλγορίθμων που μας έθρεψαν από παιδιά και θα μας καθορίζουν μέχρι τέλους. Μια διαφορετικότητα που αν εφαρμόζονταν ατόφιοι οι ορισμοί θα θεωρούταν δεδομένη «Είμαστε μια μικρή κοινωνία ποντικών που τρεφόμαστε με τυρί. Μα μερικοί από εμάς μοιάζουμε με άνθρωπο. Σήμερα στην δουλειά αργοπορημένος σαν κατέφθασα τους είδα όλους στο γραφείο μαζεμένους πάνω απ' το τυρί», ενώ ένα μήνα πριν έχει ήδη προσδιορίσει το πλαίσιο στο οποίο δρα και κινείται ο παράξενός για τον κόσμο εαυτός του «εκεί που ζω δεν είμαστε οι νόμοι» για να μπορέσει να τεκμηριώσει ότι «Η ζωή είναι ένα χοιροστάσιο. Υπάρχει ένα κτίριο που δεν γνωρίζει κανείς την σημασία του. Όλοι εκεί θέλουμε να φτάσουμε. Γεννάμε παιδιά για να κοιτάμε μέσα απ' τα μάτια τους. Η όραση κάποτε θα μας προδώσει. Αυτό είναι φόβος».

Ανάμεσα στο καλό και στο κακό, φέροντας περίτρανα τη σκοτεινιά της εποχής για εκείνους που δεν έζησαν το Πολυτεχνείο ούτε μέσα από την τηλεόραση, αλλά το διάβασαν στα πρόσωπα των γονιών τους σαν μυθολογία, ο Salvador δεν αποτελεί την εξαίρεση των σημερινών τριαντάρηδων. Δεν είναι ο άνθρωπος που θα πλέξει ένα νήμα για να το αρπάξει η εποχή και να διαβεί την έξοδό της (ή την είσοδο, ανάλογα με την οπτική γωνιά που αντιλαμβάνεσαι την εξέλιξη). Είναι εκείνος που πιάνει το νήμα παρέα με άλλους, δίχως να έχει ιδέα που θα τον οδηγήσει «Μέσα στο καλό φωλιάζει το κακό και αντιστρόφως. Είναι καλό να βρίσκομαι σε έναν κήπο με μαραμένα άνθη και να κρατάω ένα νεροπίστολο, μα είναι κακό λίγο πριν αν το έκλεψα από ένα παιδάκι».

Μέσα σε έναν σύμπαν που σφύζει από μια ξένοιαστη μετριότητα, ο Salvador επιδεικνύει το «είναι» του μέσα από κωδικοποιημένες εμπειρίες και σκέψεις για μια καθημερινότητα που δεν γνωρίζει επιστροφή και υπακούει τυφλά σε ένα σύστημα για ξένα βλέμματα. Η ασφυξία του πλέκει τον καμβά και η περιγραφική του δεινότητα ξύνει τα μολύβια. Η ανάσα είναι η ίδια του η τέχνη. Έτσι, η ζυγαριά μπορεί να περιμένει.

*Πρώτη δημοσίευση
περιοδικό πολιτισμού Ως3,
Νοέμβριος 2009.