Old Hag Syndrome

http://www.myspace.com/oldhagsyndrome 

Οι Old Hag Syndrome ιδρύθηκαν το 2009 στη Θεσσαλονίκη από τοΓιώργο Μιγδάνη και το Γιώργο Πέτρου καθαρά ως studio μπάντα. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων άρχισαν να προστίθενται και άλλα μέλη, ο Γιώργος Πετρίδης και ο Στράτος Διαμαντέλλης. Έτσι ξεκίνησαν και κάποιες live εμφανίσεις. Το πρώτο τους demoολοκληρώθηκε στις αρχές του 2010 και περιέχει πέντε κομμάτια. 

Στα κομμάτια τους  συναντάμε στοιχεία από Tom Waits, Nick Cave, Leonard Cohen δημιουργώντας στις live εμφανίσεις τους μια ιδιαίτερη αίσθηση μυστηρίου, με τα στοιχειωμένα blues να μπλέκονται  στον ήχο. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν απεικονίζεται και στο εξώφυλλο του demo τους, το οποίο σχεδίασε ο Γιώργος Πετρίδης (πλήκτρα), φοιτητής Καλών Τεχνών.

Γιατί Old Hag Syndrome;

Old hag syndrome ή αλλιώς Sleep Paralysis είναι η επιστημονική ονομασία του φαινομένου που στο χωριό μου λέγεται «ίσκιωμα». Είναι μία κατάσταση μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης κατά τη διάρκεια της οποίας ο εγκέφαλος σου λειτουργεί αλλά το σώμα σου βρίσκεται σε μια μορφή παράλυσης. Κρατά μερικά λεπτά συνήθως και σε αυτό το διάστημα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, πέρα από το να περιμένεις να τελειώσει. Αυτή την πιεστική αίσθηση προσπαθούμε να βγάλουμε με τη μουσική μας, σε συνδυασμό με τους στίχους που έχουν σαν κοινό άξονα την έλλειψη ελέγχου στην εξέλιξη των γεγονότων και τις προκαθορισμένες φαινομενικά διαδρομές που παίρνουν οι χαρακτήρες/πρωταγωνιστές των τραγουδιών.

Ιδρυθήκατε το 2009 ενώ το πρώτο demo σας βγήκε το 2010, την ώρα που η ιστορία είναι γεμάτη με σχήματα που χρειάστηκαν μέχρι και δεκαετίες για να βγουν με δική τους δουλειά...

Η αλήθεια είναι ότι ξεκινήσαμε ανορθόδοξα. Φαντάσου ότι την πρώτη μας πρόβα την κάναμε 2 μήνες μετά την κυκλοφορία του demo. Όταν ξεκινήσαμε ήμασταν δύο άτομα με πολλές ιδέες και ακόμα περισσότερο χρόνο στη διαθεσή μας.  Είπαμε από την αρχή πως θα κάνουμε κάτι δικό μας και πως δεν θα ασχολούμασταν με διασκευές. Ηχογραφήσαμε το πρώτο μας κομμάτι χωρίς καν να έχουμε όνομα ή να έχουμε καταλήξει σε τι μουσικό είδος θα κινούμαστε. Αυτό το τελευταίο ακόμα το ψάχνουμε.

Η τεχνολογία βοηθάει την τέχνη να βγει πιο ελεύθερα η καταργεί το φίλτρο;

Γενικά όλοι είμαστε της άποψης πως όσο πιο ελεύθερα, τόσο καλύτερα. Τα φίλτρα είναι περιττά. Στη μουσική ,αλλά και σε κάθε μορφή τέχνης, σήμερα ανακαλύπτεις συνεχώς καινούρια πράγματα. Κι αν πρέπει να υποστείς δέκα μαλακίες για να βρεις κάτι πραγματικά αξιόλογο, δεν πειράζει. Αξίζει τον κόπο. 

Λέτε ότι "στις live εμφανίσεις σας δημιουργείτε μια ιδιαίτερη αίσθηση μυστηρίου, με τα στοιχειωμένα blues να μπλέκονται στον ήχο..." Περιγράψτε μας με λίγα λόγια την ιδιαιτερότητα του live σας και τι θα δει ο κόσμος όταν έρθει.

Στα live προσπαθούμε να ενισχύσουμε αυτή την ατμόσφαιρα που δημιουργεί η μουσική μας. Τα κομμάτια αποκτούν πιο οργανική μορφή και μεταβάλλονται συνεχώς. Αλλάζουμε τις συνθέσεις και τους στίχους ανάλογα με τη διάθεσή μας. Πάνω απόλα όμως κοιτάμε να περνάμε καλά. Αν τύχει και το διασκεδάσει και κανένας άλλος πέρα από εμάς, ακόμα καλύτερα. 

Κάποτε η μεγάλη επιτυχία ενός σχήματος ή ενός καλλιτέχνη ερχόταν όταν έβγαινε στην τηλεόραση. Σήμερα;
Έλα ντε; Αν μάθεις κάτι πες το μας κι εμάς. 

Σχέδια;

Καταρχήν να βρεθούμε κάποια στιγμή όλοι στον ίδιο χώρο. Τον τελευταίο χρόνο όλοι ασχολούμασταν με άλλα πράγματα και η μπάντα δεν ήταν η άμεση προτεραιότητά μας. Άσε πού αυτό το διάστημα είμαστε ένας στην Αθήνα ένας στο Ρέγκενσμπουργκ της Γερμανίας και οι υπόλοιποι στη Θεσσαλονίκη. Όταν καταφέρουμε να συναντηθούμε το σχέδιο είναι απλό. Κάνουμε όσα περισσότερα live μπορούμε και ηχογραφούμε, γιατι ιδέες υπάρχουν ακόμα και μετά από τόσο μεγάλο διάστημα απραξίας συσσωρεύτηκαν.

Old Hag Syndrome

Γιώργος Πέτρου- Φωνή

Γιώργος Μιγδάνης- Κιθάρα

Γιώργος Πετρίδης- Πλήκτρα

Στράτος Διαμαντέλλης- Τύμπανα

Κρίτων - Μπάσο

Γιώργος Εταιρίδης Κιθάρα

*Πρώτη δημοσίευση www.e-tetradio.gr

Πάρτι καλλιτεχνών στον Πυρήνα

Μια μουσική σκηνή που έγινε το "σπίτι" για πολλούς νέους καλλιτέχνες και το στέκι για πολλούς νέους ακροατές, μας καλεί σε μια βραδιά έκπληξη.

Τραγουδοποιοί, συνθέτες, μουσικοί, τραγουδιστές, στιχουργοί, που πέρασαν από το πατάρι του "ΠΥΡΗΝΑ" μέσα σ' αυτά τα πέντε χρόνια, τραγουδούν μαζί και αναμιγνύουν τις μουσικές τους και τα τραγούδια τους σε μια δημιουργική σκυταλοδρομία.

Συμμετέχουν οι:

Δώρος Δημοσθένους

Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης

Βαγγέλης Καζαντζής

 Θοδωρής Κοτονιάς

 Δανάη Παναγιωτοπούλου

 Μαρία Παπαγεωργίου

 Απόστολος Ρίζος 

Αθηνά Ρούτση

 Βικτωρία Ταγκούλη

Νίκος Χαλβατζής

Γιάννης Χαρούλης.

Τρίτη 15 Μαίου

Ώρα 21:00 (Προσοχή! Είμαστε πολλοί, θα αρχίσουμε νωρίς.)

Πυρήνας: Μιχαλακοπούλου και Διοχάρους 11

Είσοδος 8 Ευρώ

Συνέντευξη με το Νίκο Χαλβατζή

*Μια κουβέντα με αφορμή 

τη ζωντανή εμφάνιση του Νίκου Χαλβατζή 

στη μουσική σκηνή Πυρήνας 

το Σάββατο 12 Μαΐου.

Ο Νίκος Χαλβατζής ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Πλάνο Εξόδου (Λύρα) σε παραγωγή Σωκράτη Μάλαμα το 2006 εισπράττοντας εξαιρετικές κριτικές πρωτοεμφανιζόμενου δημιουργού. Στο δίσκο, εκτός από τον ίδιο, ερμήνευσαν τραγούδια του οι Σωκράτης Μάλαμας, Τάνια Τσανακλίδου, Θεοδοσία Τσάτσου, Γιώργος Μιχαήλ και Μάρθα Ηλιάδου. Το 2010 κυκλοφόρησε τον δεύτερο προσωπικό δίσκο του με τίτλο Γκόλεμ # (Λύρα) με τη συμμετοχή της Μαρίας Παπαγεωργίου στο τραγούδι. Έχει συνθέσει πρωτότυπη μουσική για το θέατρο (Τειρεσίας σε σκηνοθεσία Έλενας Τιμπλαλέξη, Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου - 2005, Scars σε σκηνοθεσία Αφροδίτης Παρζακώνη, Ομάδα Άπλετοι Κήποι σε συνεργασία με τους Χρήστο Τόλη και Νίκο Πλατιά - 2011) και τον κινηματογράφο (Damo Suzuki, ντοκιμαντέρ, σε σκηνοθεσία του δημοσιογράφου Αντώνη Μποσκοΐτη 2007) ενώ τo 2011 συμμετείχε στην tribute συλλογή της Λένας Πλάτωνος Όποιος την δει φωνάζει το όνομά της με τη διασκευή του τραγουδιού Μόνο σε ποίηση Κ. Καρυωτάκη.

Ο Νίκος Χαλβατζής δημιουργεί και καταγράφει σε αποθήκες και σοφίτες, με ό,τι προκύψει και δανειστεί, concept δίσκους με πλοκή και ρόλους, χειριζόμενος τα τραγούδια ως επεισόδια. Δανείζεται ηχοχρώματα και ύφη κατά το δοκούν αποφεύγοντας, όσο του επιτρέπεται, τα στερεότυπα. Γεννημένος στην Αθήνα το 1975, σπούδασε πιάνο και θεωρία επί οχταετίας στο Κονσερβατόριο Κοζάνης - ανεπιτυχώς. Παράλληλα, ολοκλήρωνε τις ημερήσιες σπουδές στην Ηλεκτρολογία με ειδίκευση στην διαχείριση των κοινοτικών πόρων. Μετά από μια σύντομη περιπλάνηση στα πεδία της ελληνικής επαρχίας,   επανεγκαταστάθηκε στο κλεινόν άστυ για περαιτέρω σπουδές. Αυτή την περίοδο ηχογραφεί τον τρίτο του δίσκο, συνέχεια του Πλάνου εξόδου και του Γκόλεμ # ενώ, σε συνεργασία με μέλη του συγκροτήματος Τεφλόν, παρουσιάζει τα θραύσματα της μουσικής και του λόγου του σε διάφορες σκηνές.

Μέσα από ό,τι έχει εισπράξει το κοινό από εσένα, έχει επικρατήσει να σε προσδιορίζει μάλλον ως ιδιόρρυθμο. Γιατί ιδιόρρυθμος σε μια εποχή που όλα επιτρέπονται; 

Ας επανέλθουμε λοιπόν στην ετυμολογία της λέξης. Μιλάμε λοιπόν για προσωπικό ρυθμό Αν δεχθούμε ότι όλα επιτρέπονται, τότε τίποτα δεν έχει και καμία αξία να προσπαθήσεις να τα αγγίξεις. Είχα πρόσφατα μια συζήτηση με την Δανάη Παναγιωτοπούλου και όλως τυχαίως η διαπίστωσή της ήταν η εξής: Αν κοπιάσαμε ως γένος να φτάσουμε στο όλα επιτρέπονται και το κατακτήσαμε, με τι εφόδια φροντίζουμε από εδώ και πέρα το μέλλον και τα παιδιά μας; Τους ανοίγουμε έτσι απλά την πόρτα της παιδικής χαράς ή θα πρέπει να κοπιάσουν και αυτά για το δώρο αυτό;

Επίσης στα δελτία τύπου σε συναντάμε ως Ιδιοσυγκρασιακό τραγουδοποιό...

Η αρχή μιας τραγουδοποιίας που εξαρτάται αποκλειστικά από τον ψυχισμό του δημιουργού. Είναι τελείως συνειδητή απόφαση και έχει το αντίστοιχο αντίτιμο το να αφεθώ τελείως στη ροή της προσωπικής μου έμπνευσης. Εκδίδω γιατί το θεωρώ χρέος μου. Αν όλα αυτά φαίνονται αγκυλωμένα, ψεύτικα ή μεγαλόπνοα, φταίει μάλλον η απουσία γραφικού χαρακτήρα.

Έχεις χαρακτηρίσει την κριτική ως βλακώδη διαδικασία και κίνηση ελαφρότητας. Κακό feedback της δουλειάς σου ή γενικότερη πεποίθηση ακόμα και πριν εκτεθείς; Η μουσική θα ήταν καλύτερη αν δεν δεχόταν κριτική;

Αν θυμάμαι καλά, θα πρέπει να αναφέρεστε σε μια συνέντευξή μου στο Δίφωνο. Θυμάμαι ακριβώς όμως ότι αναφέρθηκα σε περιπτώσεις όπου η κριτική μπορεί να τυγχάνει βλακώδης ή απερίσκεπτη. Η κριτική έχει για εμένα διπλή υπόσταση. Η μία είναι της ενημέρωσης των δεκτών, ακροατών θεατών κ.λ.π. Η άλλη της επικοινωνίας ενός «ειδικού» με τον δημιουργό. Υπάρχουν συγκεκριμένοι Έλληνες κριτικοί που πραγματικά θαυμάζω. Ξέρω ότι αν σε μια κριτική τους προς σε εμένα έγραφαν μόνο αυτό: «Είσαι βλάκας», θα τους πίστευα. Από την άλλη ευτύχησα και καλών κριτικών και ευχάριστων. Αυτό  έχει ελάχιστο αντίκρισμα στη γνώμη των ακροατών.

Επίσης έχεις ευχηθεί λιγότερο νου...

Η ερώτηση στην οποία απάντησα «λιγότερος νους» ήταν η «Μετά το γκόλεμ τι;».Δηλαδή τι έπεται του δεύτερού μου δίσκου. Ο κόσμος μπορεί να κουβαλά όσο νου του εμπιστεύτηκε ο θεός. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Αν αυτό το ανύπαρκτο που και εγώ για χάριν ευκολίας χαρακτηρίζω κόσμο, ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο, καλά θα έκανε να κάμει μιαν επανάληψη σε όσα έχουν συμβεί και γραφτεί τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια. Δεν θα του απέμενε και πολύ δίψα για γνώση και σοφία πλέον. Θα είχε ήδη φτάσει.

Cd στα 12 ευρώ ή ελεύθερη και δωρεάν διακίνηση και κατέβασμα από το διαδίκτυο;

Ας σοκάρουμε λοιπόν. Τα τραγούδια και οι δίσκοι είναι δικοί μου κόποι και δεν ανήκουν σε κανένα. Αν κάποιος θέλει να έχει πρόσβαση στο έργο μου, θα πρέπει να το κάνει συμμετοχικά. Τι εννοώ; Φυσική ανθρώπινη διαδικασία το ότι χαρίζεται, δεν εκτιμάται παρά από λίγους. Εξάλλου έχω φροντίσει εξαρχής τα δώρα που το έργο μου έχει να προσφέρει, να ξεκλειδώνουν σχεδόν αποκλειστικά μόνο με την βοήθεια του ακροατή και από την ανάγκη του να το κάνει. Δεν είναι μουσικό χαλί για να ξεχνιόμαστε. Πρόσφατα ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης δημοσίευσε μια ανοιχτή επιστολή που εν ολίγοις κατέθετε ότι αν ο ακροατής θέλει να ακούει σοβαρές μουσικές παραγωγές, θα πρέπει και να τις στηρίζει οικονομικά και να δείχνει την εκτίμηση του προς τους εμπλεκόμενους δημιουργούς και μουσικούς και έμπρακτα μέσω της οικονομικής ανταμοιβής. Συμφωνώ απολύτως. Εγώ διαφέρω λίγο. Οι παραγωγές μου δεν είναι σοβαρές και από την άλλη επειδή θέλω να λέω αυτό που θέλω με τον τρόπο που θέλω και όταν μου προκύπτει, εκπαιδεύτηκα να κάνω τους δίσκους μου μόνος στο σπίτι, στη σοφίτα και όπου μου κάτσει. Το DIY δεν ήταν για εμένα μόδα αλλά μονόδρομος. Ας σταματήσουμε λοιπόν να χαϊδεύουμε ή να παρακαλούμε τους ακροατές. Το φρένο στην κατηφόρα γενικώς θέλει συμμετοχή. Αλλιώς ας βγουν στο σύνταγμα με τους φραπέδες. Όλο και κάποιο συμβάν θα καταναλώσουν.

Νιώθεις ποιο άνετα σε ένα unplugged ή σε ένα full band πρόγραμα;

Όσο και αν πραγματικά αγαπώ και νιώθω ευλογία τους δυο μουσικούς που παίζουμε τα τελευταία χρόνια, προτιμώ το μόνος.

Οι διάδοχοι έχουν τέλος; 

Όχι. Σκέφτομαι να ετοιμάσω και εγώ έναν.

Ψήφισες στις εκλογές; 

Όχι. Δεν μου φτάνουν τα λεφτά για να γυρίσω στα μέρη μου. Ενθάρρυνα παρόλα αυτά τους φίλους ψηφοφόρους να το ασκήσουν το δικαίωμά τους. Στην τελική αν κοπιάζουν, ας το δουν σαν λοταρία.

Τι θα δούμε και τι δεν θα δούμε στις παραστάσεις σου; 

Θα δούμε τον «Νίκο Χαλβατζή», τον «Κώστα Τσιώλη» και τον «Δημήτρη Γρηγοριάδη».

Είναι φίλοι μουσικοί που αγαπούν αυτό που κάνουν και στηρίζουν τα τραγούδια μου.

Δεν θα δούμε να αυταναφλέγομαι επί σκηνής. Το κρατάω για αργότερα.

*Πρώτη δημοσίευση www.e-tetradio.gr