Translate

19 Σεπτεμβρίου 2012

Συνέντευξη με τους Dorόs





Ντορός είναι μια λέξη ιταλικής προέλευσης η οποία χρησιμοποιείται στον ελλαδικό χώρο και σημαίνει τα ίχνη που αφήνει το θήραμα. Πρόκειται για ένα συγκρότημα με τέσσερις μουσικούς που συναντηθήκανε και συμπράττουν από το Μάρτη του  2011. Στόχος τους είναι να παρουσιάσουν προσωπικές τους δημιουργίες εμπνευσμένες τόσο από την ελληνική παράδοση, όσο και από την μουσική της ευρύτερης περιοχής της μεσογείου αλλά και την δυτική μουσική. Από τη στιγμή της δημιουργίας τους, έχουν εμφανιστεί σε διάφορα φεστιβάλ όπως το φεστιβάλ θεάτρου δρόμου, την παγκόσμια ημέρα της μουσικής , το πρώτο φεστιβάλ όπου καραγκιοζοπαίχτες συμπράττουν με μουσικά σχήματα (karagiozis muzik project) και το οποίο λαμβάνει χώρα αυτή την περίοδο στην Αθήνα (10 -15 Σεπτεμβρίου). Επίσης έχουν συνεργαστεί με τον Νίκο Ξυδάκη σε μια παράσταση αφιέρωμα στον Κ.Π. Καβάφη. Εδώ και λίγο καιρό έχουν απευθύνει έκκληση προς το κοινό του διαδικτύου (και όχι μόνο) όσον αφορά τη χρηματοδότηση του πρώτου τους δίσκου: μέσα από την ιστοσελίδα του συγκροτήματος μπορεί κανείς να συνδράμει οικονομικά στην ηχογράφηση, ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία από αυτήν που ξέραμε μέχρι σήμερα. 


Πώς βρεθήκατε ως μουσικοί εσείς οι τέσσερις και πώς αποφασίσατε το στίγμα που θα έχει το συγκρότημά σας;    
Η ιδέα του σχήματος ξεκίνησε από μένα και το Νικόλα. Οι δυο μας παίζαμε μαζί σε διάφορα συγκροτήματα παραδοσιακής μουσικής και συνδεόμασταν με φιλία. Ταυτόχρονα και οι δυο μας συνθέταμε μουσική που είχε επιρροές τόσο από την παραδοσιακή μουσική, όσο και από την ευρύτερη περιοχή της μεσογείου αλλά και την δυτικής μουσική. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να δουλεύουμε από κοινού το υλικό που είχαμε με στόχο να το παρουσιάσουμε στο κοινό. Όντας σε αυτή τη διαδικασία νιώσαμε αρχικά την ανάγκη να προσθέσουμε κρουστά. Ήρθαμε σε επαφή με τον Αλέξη Νόννη τον οποίον εκτιμούσαμε σαν μουσικό και στη συνέχεια νιώσαμε πάλι την ανάγκη να προσθέσουμε πνευστά στον «ήχο» μας . Έτσι αυτή τη φορά βρήκαμε το Δημήτρη Μπρέντα ο οποίος συνεργαζότανε με τον Αλέξη μιας και οι δύο είναι μέλη των «Χαϊνηδων». Ο Αλέξης και ο Δημήτρης από την αρχή στήριξαν με ενθουσιασμό το υλικό που είχαμε . Έτσι κάπου το Μάρτη του 2011 αρχίσαμε να ήμαστε οι dorόs. Κρατώντας το αρχικό μας στίγμα δηλαδή να παρουσιάζουμε δικές μας συνθέσεις (και των τεσσάρων πλέον), έχοντας πάντα σαν πρωταρχικό στόχο αυτό να γίνεται μέσα σε κλίμα αμοιβαίας εκτίμησης και φιλίας, προϋποθέσεις απαραίτητες κατά τη γνώμη μας για να υπάρξει δημιουργικότητα.


Μέσα από την ιστοσελίδα σας σχηματίζεται η εντύπωση ότι είστε ένα σχήμα που προτιμά σαφώς το live από τη δουλειά στο στούντιο. Ανάγκη της εποχής ή εκ των προτέρων καλλιτεχνική στάση; 
Η δουλειά στο στούντιο είναι κάτι πολύ όμορφο μιας και αποτυπώνει για πάντα μια στιγμή. Παρ όλα αυτά το live είναι αυτό που σου δίνει την ευκαιρία να αλληλεπιδράσεις με το κοινό, να αφουγκραστείς κατά πόσο το αφορά η μουσική σου και να βελτιώσεις τον τρόπο επικοινωνίας μαζί του. Κατά κάποιο τρόπο αυτή η αλληλεπίδραση είναι που μας δίνει το κουράγιο να συνεχίζουμε και να πιστεύουμε πως η μουσική που παράγουμε αφορά το κοινό.

Το εγχείρημά σας έχει πολύ ενδιαφέρον στην εποχή που βρισκόμαστε: ζητάτε από ένα κοινό που έχει εγκαταλείψει την παραδοσιακή αγορά δίσκων με την δικαιολογία της έλλειψης χρημάτων και τη συρρίκνωση του εισοδήματος, να χρηματοδοτήσει έναν δίσκο που... δεν έχει βγει ακόμα. 
Αυτό που ζητάμε από το κοινό δεν είναι απλά χρήματα. Είναι να στηρίξει μία προσπάθεια να υπάρξει κάτι που νιώθει πως το αφορά και που νιώθει πως είναι ωφέλιμο  να υπάρχει. Με βάση το πώς έχει διαμορφωθεί η κατάσταση πλέον καμία δισκογραφική εταιρία δεν θα στήριζε οικονομικά τη δημιουργία ενός άλμπουμ με ορχηστρική μουσική από ένα νεοεμφανιζόμενο συγκρότημα. Ο λόγος που αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε ένα άλμπουμ είναι η ανάγκη που νιώθουμε να φτάσει η μουσική μας σε περισσότερο κόσμο κάτι που για να συμβεί απαιτείται ένα κεφάλαιο. Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο αν εμείς μόνοι μας στηρίξουμε αυτή την παραγωγή ή  αν μας βοηθήσει το κοινό.

Τι σας οδήγησε εκεί: οι πολλές απορρίψεις ή δεν μπήκατε καν στη διαδικασία της έρευνας για δισκογραφική εταιρία;  
Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε μπει καν στη διαδικασία έρευνας για δισκογραφική εταιρία. Δεν πιστεύουμε όπως είπα και πριν πως πλέον υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να χρηματοδοτήσει μια εταιρία την παραγωγή ενός τέτοιου άλμπουμ ορχηστρικής μουσικής. Έτσι ο μοναδικός τρόπος να συμβεί κάτι τέτοιο είναι να το πάρουμε σαν προσωπική μας υπόθεση ή  να υπάρξει ένα κοινό που θα το πάρει σαν προσωπική του υπόθεση. Έχουμε αντιληφθεί πως υπάρχει κοινό που το αφορά η μουσική μας. Κάποια στιγμή είχαμε ανεβάσει στο διαδίκτυο κάποια ντέμο που είχαμε ηχογραφήσει  Όταν αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε επίσημα το άλμπουμ μας κατεβάσαμε από το διαδίκτυο αυτά τα ντέμο και υπήρχαν άνθρωποι που γράφανε στην σελίδα μας στο facebook «μα που πήγε εκείνο το κομμάτι;». Αυτό και πολλά άλλα κομμάτια μπορεί να βρουν το δρόμο τους και να υπάρξουν με τη στήριξη ενός κοινού που πιστεύει πως υπάρχει ο λόγος ύπαρξής τους.

Ο χρηματικός σας στόχος είναι τα 4500 δολάρια. Τι περιλαμβάνεται σε αυτό το μπάτζετ;
Σε αυτό το μπάτζετ περιλαμβάνεται μόνο η ηχογράφηση και η παραγωγή του άλμπουμ. Η διανομή και η προώθηση αυτού είναι κάτι που δεν έχουμε αποφασίσει πως θα γίνει.

Στην ιστοσελίδα σας υπάρχουν επίσης διάφορα "πακέτα" που μπορεί να αγοράσει κανείς με στόχο τη χρηματοδότηση του δίσκου σας. Πχ: 185$ : Συνάντηση και φαγητό! 
Με 185$ (περίπου 150 ευρώ) εσείς και ένας φίλος ή φίλη σας, θα συναντηθείτε στην Αθήνα με τους τέσσερις μας και θα γευτείτε παραδοσιακά ελληνικά φαγητά που θα μαγειρέψουμε εμείς με πολύ αγάπη + θα λάβετε μια ευχαριστήρια κάρτα υπογεγραμμένη από όλους μας + θα αναφέρεστε σαν συμπαραγωγός σε μια ειδική θέση στο ένθετο βιβλιαράκι του CD + θα λάβετε το CD του album προσωπικά υπογεγραμμένο από του τέσσερις μας + ολόκληρο το album σε ψηφιακή μορφή πριν την κυκλοφορία σε CD + τις δυο πρώτες μας συνθέσεις αμέσως μόλις ηχογραφηθούν, πριν την κυκλοφορία του album + ειδική μνεία του ονόματος σας στο blog και στη σελίδα μας στο facebook.

Ένας κακεντρεχής θα μπορούσε να πει ότι "εξαγοράζετε" και "εμπορευματοποιείτε" πολύ το όλο εγχείρημα...
 Όπως είπα και πριν αυτό που ζητάμε από τους ανθρώπους δεν είναι απλά τα λεφτά τους αλλά την υποστήριξή τους και την πίστη τους στο εγχείρημά μας. Οι ανταλλαγές που προσφέρουμε είναι ένα δείγμα της ευχαριστίας μας για τη βοήθειά τους. Τα ποσά που κάποιος θα μπορούσε να μας δώσει δεν αντιστοιχούν σε μια ανάλογη υπηρεσία που θα μπορούσαν να λάβει από ένα επαγγελματία. Π.χ. όταν προσφέρουμε ένα δείπνο αυτό που για μας έχει σημασία είναι ότι θα ευχαριστήσουμε κάποιον που μας βοήθησε. Αν η οπτική μας ήταν να αγοράσει κάποιος ένα δείπνο μάλλον θα απευθυνόμασταν σε ένα εστιατόριο που θα το κάλυπτε και θα λειτουργούσε και για το ίδιο σαν διαφήμιση. 

Απομένουν λιγότερες από 30 ημέρες μέχρι τον στόχο σας και έχουν μαζευτεί μόλις 70 δολάρια... Τι δεν λειτούργησε; Πιστεύετε ότι θα μπορέσετε να πετύχετε κάποια παραπάνω χρηματοδότηση μέσα στο χρονικό αυτό περιθώριο; 
Οι  λόγοι που έχει συμβεί αυτό είναι μάλλον περισσότεροι από ένας. Μπορώ να υποθέσω μερικούς χωρίς να είμαι σίγουρος. Σε ένα βαθμό φταίει φαντάζομαι το ότι εμείς δεν έχουμε βρει τους κατάλληλους διαύλους να δημοσιοποιήσουμε την καμπάνια μας. Ελπίζουμε συνεντεύξεις σαν αυτή να δώσουν την ευκαιρία να μάθει περισσότερος κόσμος για την προσπάθειά μας. Από την άλλη ίσως φταίει και το ότι δεν είναι στη λογική μας ως κοινό ή ως πολίτες να παίρνουμε υπευθυνότητα για τα πράγματα που θέλουμε να συμβούν. Νομίζω ότι δεν έχει εδραιωθεί στη αντίληψή μας ότι η δύναμη βρίσκεται στους πολλούς αλλά και στην υπευθυνότητα που  λαμβάνει ο καθένας  μας ξεχωριστά. Πρέπει βέβαια να πω πως υπήρξαν και άνθρωποι που μας δήλωσαν ότι ενώ θέλανε να βοηθήσουν δεν θέλανε να μπουν στη διαδικασία πληρωμής με πιστωτική. Έτσι δημιουργήσαμε πρόσφατα έναν τραπεζικό λογαριασμό και στον οποίο έχουν υπάρξει ήδη εισφορές (βλ. τέλος κειμένου).

Είτε έτσι είτε αλλιώς, αν δεν μαζέψετε το ποσό που χρειάζεστε τι θα κάνετε;
Εμείς σαν ομάδα ήμαστε αποφασισμένοι να στηρίξουμε την απόφασή μας και να την ολοκληρώσουμε. Τα πιο πιθανό είναι ότι αν δεν συγκεντρώσουμε το ποσό θα ηχογραφήσουμε το άλμπουμ μας και θα το κινήσουμε ψηφιακά μέσω διαδικτύου. Το αν θα μας βοηθήσει ή όχι το κοινό είναι εκείνο που θα επηρεάσει το πόσο γρήγορα θα συμβεί αυτό.

Στο μέλλον θα μπορέσει να λειτουργήσει αυτή η μέθοδος ώστε να στηρίξει τους καλλιτέχνες που δεν έχουν χρηματοδότηση από τις δισκογραφικές;
Νομίζω πλέον ότι ελάχιστοι καλλιτέχνες έχουν στήριξη από δισκογραφική. Σε μερικά χρόνια δεν ξέρω καν αν θα υπάρχουν πια δισκογραφικές τουλάχιστον με τον τρόπο που υπήρχαν μέχρι σήμερα. Έτσι αναπόφευκτα θα επινοηθούν καινούριοι τρόποι. Το αν θα μπορέσει να λειτουργήσει μια τέτοια μέθοδος είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος.

Τι σχέδια έχετε από εδώ και στο εξής; 
Πρώτος στόχος για μας είναι να συνεχίσουμε να ήμαστε δημιουργικοί και να εξελισσόμαστε μέσα σε ένα κλίμα κατανόησης και επικοινωνίας. Αν υπάρχει η ανάγκη για επικοινωνία προκύπτουν λάιβ και συνεργασίες. Έτσι πέρυσι συμπράξαμε με το Νίκο Ξυδάκη, φέτος με τους Γιάλα και τον καραγκιοζοπαίχτη Άθω Δανέλλη και κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί στο μέλλον  


*Μπορείτε να ενισχύσετε οικονομικά την προσπάθεια των dorόs με έναν από τους παρακάτω τρόπους:

(1) Μέσα από την ιστοσελίδα: http://www.indiegogo.com/dorosdebutalbum

(2)    Με κατάθεση στον τραπεζικό λογαριασμό: 
     GR26 0840 1270 0000 0050 7025 811 citibank 
     (όνομα δικαιούχου: Χρήστος Σύγγελος)

11 Σεπτεμβρίου 2012

Το φαινόμενο "Νατάσσα Μποφίλιου"




Οταν μιλάμε για το ελληνικό τραγούδι, μπορούμε να έχουμε στο νου μας τουλάχιστον δύο ταχύτητες. Η μία είναι η ιλιγγιώδης, εκείνη που μπορεί κανείς να πετύχει μόνο αν επιβιβαστεί σε αυτό το παράξενο χρωματιστό τρένο που φωσφορίζει, κάνει θόρυβο, υπόσχεται μεγαλεία και αλλάζει τους επιβάτες σαν τα πουκάμισα. Η άλλη είναι η μικρή και σταθερή, με την οποία συνηθίζουν να κινούνται όσοι επέλεξαν να στηριχθούν στα δικά τους πόδια και να κάνουν ζωή την τέχνη τους.

Το παράξενο με τη Νατάσσα Μποφίλιου είναι ότι μοιάζει να έχει πιάσει ταχύτητα τρένου με τα πόδια, κι αυτό είναι κάτι που το ξέρουν καλά όσοι παρακολουθούν προσεκτικά την πορεία της από την αρχή. «Μα πώς γίνεται;» αναρωτιούνται πολλοί συνάδελφοί της, κάποιοι εξ αυτών φωναχτά. Τι είναι αυτό που κάνει την Μποφίλιου να τριπλασιάζει κάθε χρόνο το κοινό της, να εισβάλλει στα ραδιόφωνα (playlist σήμερα, κάποτε ήταν οι παραγωγοί…), να γίνεται η πρώτη «Νατάσσα» σε επίπεδο αναγνωρισιμότητας του ονόματος και να τραγουδιέται ακόμα και στις πίστες όπου οι έντεχνοι αρνούνται να πατήσουν (το «Σ’ έχω βρει και σε χάνω» είχε την τιμή); Από το 2004 και τη homemade κασέτα του Κώστα Τσίρκα για τη Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Αρκτου μέχρι το 2012 και τις χιλιάδες κόσμου κάθε Σεπτέμβριο στην «Τεχνόπολις», έχουν μεσολαβήσει οκτώ χρόνια ζωντανών εμφανίσεων εντός και εκτός Αθηνών, πέντε προσωπικοί δίσκοι, ένα single, 11 συμμετοχές, δύο τηλεοπτικά αφιερώματα, κανένας live δίσκος, κανένα τάλεντ σόου, καμία κουτσομπολίστικη συνέντευξη σε μεσημεριανή εκπομπή, κανένα μοσχοπουλημένο σκάνδαλο ή φωτογραφίες παπαράτσι από προσωπικές στιγμές.

Ξεκινώντας να στήνει τα προγράμματά της με συνεργάτες την παρέα της, από το μικρό καφέ πίσω από το Πάντειο μέχρι το Gazoo, μπήκε στο τραγούδι ως ο φλεγόμενος πολιορκητικός κριός μιας γενιάς καλλιτεχνών που μόλις είχαν αποκτήσει το βήμα που τους έπρεπε. Εξάλλου, η Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Αρκτου ανέδειξε πολλούς και καλούς. Είδε το κοινό της σταδιακά να αυξάνεται, φορά τη φορά, χρονιά τη χρονιά, συναυλία τη συναυλία. Είδε απλούς ακροατές να μετατρέπονται σε γκρούπις. Οι συνεργασίες σε χειμερινά προγράμματα με άλλους τραγουδιστές σχεδόν απουσίασαν – επέλεξε εξ απαλών ονύχων να στηρίζεται μόνο σε βάσεις που μπορεί να χτίσει η ίδια. Τα δισκογραφικά της ντουέτα ποτέ δεν λειτούργησαν ως κράχτες για ένα άλλο κοινό. Την ώρα που οι νέοι συνάδελφοί της προσδοκούσαν το μεγάλο όνομα να τους πάρει από το χέρι και να τους αναδείξει (κάποιοι το πέτυχαν), η Μποφίλιου είπε «όχι» σε προτάσεις όπου η άρνηση αποτελούσε- πιστέψτε με- αγένεια απέναντι στις ευκαιρίες της ζωής.

Η παράδοξη αυτή ανοδική πορεία έχει εν τέλει ένα μυστικό, το οποίο είναι μάλλον υπερβολικά αυτονόητο για να γίνει πιστευτό και να μπορέσει να συνταγογραφηθεί: τη συνέπεια. Δεν πρόκειται μόνο για συνέπεια λόγων και έργων – όσοι έχετε διαβάσει τις συνεντεύξεις της ξέρετε για τι πράγμα μιλάμε. Πρόκειται για συνέπεια στους αρχικούς στόχους, στο ρομαντισμό της νεότητας και στους τραχιούς δρόμους που θέλεις να περπατήσεις όταν βλέπεις τον κόσμο από τη θέση του νέου που δεν έχει τίποτα να χάσει. Δεν ξέρω αν όλες οι στιγμές της ήταν οι καλύτερες δυνατές, δεν ξέρω αν όλες οι επιτυχίες της τα τελευταία χρόνια είχαν πραγματικά λόγο να γίνουν επιτυχίες, η σούμα όμως βγαίνει θετική κατά πολύ και αυτό οφείλεται σαφώς στον καλλιτεχνικό της άξονα, ο οποίος παραμένει αμετακίνητος. Είναι όμως και το άλλο που δεν πρέπει να ξεχνιέται, εκείνη η πίστη στον ανθρώπινο παράγοντα που, σε συνδυασμό με τη δουλειά, κάνει θαύματα. Εντεκάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, ωστόσο, για να φτάσει στο σημείο μια εντεκάδα να κερδίζει, χρειάζεται πίστη και δουλειά. Και αυτά τα συστατικά η Μποφίλιου τα κατέχει. Σταθεροί λοιπόν οι συνεργάτες της και δεν αναφέρομαι μόνο στους σημαντικότατους Γεράσιμο Ευαγγελάτο και Θέμη Καραμουρατίδη, αλλά σε όλη αυτή την κολεκτίβα που συμπράττει για το αποτέλεσμα, από τους μουσικούς μέχρι τη μάνατζερ.

Τι μπορεί να συμπεράνει κανείς για το μέλλον της Μποφίλιου στο ελληνικό τραγούδι; Να μια παγίδα υπαρκτή για να διασκεδάζονται οι εντυπώσεις που τρέφονται από τις καλές μας κριτικές στα περιοδικά. Τίποτα δεν μπορεί να συμπεράνει. Οι ασφαλείς προβλέψεις εξακολουθούν να είναι ένας μύθος. Οποιος προσπάθησε να προεξοφλήσει την τύχη ενός καλλιτέχνη και δη νέου δύσκολα έπεσε μέσα. Δεν είναι μόνο η συγκυρία που μετρά, είναι και ο ανθρώπινος παράγοντας, είναι και η φύση της δουλειάς που δεν υπακούει σε σταθερές. Μπορούμε όμως να κάνουμε εκτιμήσεις και οι εκτιμήσεις λένε ότι η Νατάσσα Μποφίλιου φέρει μέσα της μια συνταγή που δεν την έχει προδώσει και την έχει οδηγήσει σε αυτό που βλέπουμε σήμερα. Ας προσθέσουμε και το αισθητικό κριτήριο που κάθε χρόνο δείχνει να βρίσκεται σε εξέλιξη. Ας βάλουμε και την τόλμη από δίπλα που ποτέ δεν της έλειψε. Δεν χρειάστηκαν και λίγη τόλμη όλα τα παραπάνω για να γίνουν πραγματικότητα και τα υπόλοιπα για να πάρουν το δρόμο τους με τον τρόπο που επιτάσσει, όχι μόνο η εποχή, αλλά και εκείνο το «αίτημα» που λέγεται έντεχνο ελληνικό τραγούδι.


*Πρώτη δημοσίευση Metropolis.

Camly - A Responsive Blogger Theme, Lets Take your blog to the next level.

This is an example of a Optin Form, you could edit this to put information about yourself.


This is an example of a Optin Form, you could edit this to put information about yourself or your site so readers know where you are coming from. Find out more...


Following are the some of the Advantages of Opt-in Form :-

  • Easy to Setup and use.
  • It Can Generate more email subscribers.
  • It’s beautiful on every screen size (try resizing your browser!)
Subscribe Via Email

Subscribe to our newsletter to get the latest updates to your inbox. ;-)

Your email address is safe with us!