Μουσική: Λεωνίδας Μπαλάφας
Virus Music 2009
Ο Λεωνίδας Μπαλάφας, δύο χρόνια μετά την πρώτη του απόπειρα στη δισκογραφία (Ο Λεωνίδας και οι πότες), αλλάζει δισκογραφική στέγη και μας παρουσιάζει ένα υλικό το οποίο φαίνεται να αυξάνει αισθητά τις αποστάσεις από τον χώρο στον οποίο τον γνωρίσαμε: το Fame Story 4. Από το εισαγωγικό σημείωμα κιόλας είναι φως φανάρι ότι ο τραγουδοποιός έχει πλήρη συνείδηση των επιλογών, των ρόλων και των στόχων, ενώ παράλληλα γίνεται ένα ηθικό ξεκαθάρισμα του τοπίου (ουσιαστικά μια βολή κατά του Fame Story που τον ανέδειξε και των λοιπών Reality shows), πράγμα που φυσικά δεν μπορούσε με τίποτα να γίνει στο δισκογραφικό του ντεμπούτο λόγω της εταιρίας (Heaven), η οποία ανήκει στον ίδιο επιχειρηματικό όμιλο με το διοργανωτή τηλεοπτικό σταθμό του παιχνιδιού.
Ο δίσκος ανοίγει με ένα ορχηστρικό που σε βάζει κατευθείαν στο νόημα για ό,τι ακολουθεί. Τραγούδια με ένα δυνατό αίσθημα σκέψης και συλλογισμού (Αναμνήσεις), φευγάτα και ταξιδάρικα (Ψηλά, Ταξίδι για να σε βρω), κριτικά- καταγγελτικά (Happy end, Κοτλέ σακάκι, Πλάτανος), ερωτικά (Πού να γυρίζεις, Τι κρύβει αυτή η σιωπή) που περνούν μια ανάσα σεμνής αισιοδοξίας χωρίς εκφραστικές εξάρσεις και εύπεπτους εντυπωσιασμούς. Εξάλλου ο Λεωνίδας Μπαλάφας έχει αποδείξει όσο καιρό είναι στη δισκογραφία ότι οι ευκαιρίες είναι για να αρπάζονται αλλά η συνέχεια ανήκει στην ουσία του καθενός. Η ερμηνεία του Μπαλάφα είναι σαφώς ωριμότερη, ενώ το μουσικό ύφος αρχίζει σιγά- σιγά να εγκαταλείπει τη «ραδιοφωνική» ποπ που μας είχε συνηθίσει στο παρελθόν, προσαρμόζοντας στοιχεία από την εναλλακτική, έντεχνη σκηνή του ελληνικού τραγουδιού.
Μερικές από τις καλές στιγμές του δίσκου:
Την πρώτη μέρα ξύπνησα χωρίς φωνή στο στόμα μου
Τη δεύτερη ξαγρύπνησα και φίλησα το χώμα μου
Την τρίτη το κατάλαβα πως νέρωσε το αίμα μου
Την τέταρτη μετάλαβα και πέταξα το στέμμα μου.
Κι έτσι γεννήθηκε το πρώτο ψέμα μου. (Τρεις ευχές)
Φύγαμε όλοι και μαραζώνει το χωριό
αφού μας στήσανε παγίδα οι μεγάλοι
σαν τα ποντίκια στο τυρί με το κεφάλι
Για μια πόλη πιαστήκαμε όλοι χέρι- χέρι μες στη φάκα
όλες οι τράπεζες μαζί να σπάνε πλάκα
και μας αρέσει να ζούμε αδιάφορα στο πλήθος στριμωγμένα
και να αναπνέουμε τα δάση τα καμένα
Ομιλίες, όλα τα κόμματα μαζί ένα σινάφι
κόβουμε συντάξεις και μισθούς με το ξυράφι
και οι ειδήσεις παραπλανεύτρες που ποτίζουν τις αισθήσεις
να μεγαλώσουν, να ωριμάσουν
και να γίνουν παραισθήσεις. (Πλάτανος)
Λόγια βαριά, χάδια θεριά
και μια φωνή θλιμμένη, χλομή
Κομμάτια γυαλί
νερό χρυσάφι και μια ψυχή, λιωμένο κερί
Κερί που μερόνυχτα μένει αναμμένο
δε ξέρω τι ψάχνω και τι περιμένω. (Ψηλά)
*Επειδή δεν κατάφερα να ανεβάσω το αρχείο ήχου από τον δίσκο, ας ακούσουμε τις Τρεις ευχές ζωντανά από το Mad...
4 σχόλια:
Ο Μπαλάφας μου άρεσε από το πρώτο CD με τους Πότες. Το Μια Συγνώμη το άκουσα άπειρες φορές. Η νέα ολοκληρωμένη δουλειά έχει πολύ ωραία τραγούδια. Συμφωνώ μαζί σου ότι είναι σαφώς πιο ώριμη, αλλα σίγουρα παίζει ρόλο και το ότι είναι μακριά πλέον από τον ομίλο ΑΝΤ1 και δρα πιο ελεύθερα. Αυτό που κάνει τον Μπαλάφα να ξέχωρίζει για μένα, είναι το προσωπικό του style, που σε 'μένα τουλάχιστο, δεν θυμίζει κάτι άλλο από την ελληνική δισκογραφία και οι live εμφανίσεις του. Έχει τρομερή ενέργεια στη σκηνή.
ο Μπαλάφας είναι ό,τι καλύτερο έχει βγάλει το fame story και τα reality. Όχι τόσο για τις φωνητικές του ικανότητες όσο για τη ροπή που έχει μακριά από το εύκολο και παροδικό σουξέ. Πάνω απ' όλα είναι τίμιος, από κει και πέρα σε άλλους αρέσει σε άλλους όχι.
Δεν τον έχω δει ζωντανά, σε δικό του πρόγραμμα, όταν είχα την ευκαιρία. Δεν χάνεται όμως, είμαι σίγουρος. Πάντως αυτό που λες μου το έχουν επιβεβαιώσει κι άλλοι. Στο λάιβ είναι ο καλλιτέχνης. Στο δίσκο είναι άλλα χίλια δυο.
Την καλησπέρα μου και καλώς ήρθες.
Αξιόλογη παρουσία έχει και η Ραλλία Χρηστίδου από το Fame Story.
Είχα πάει δυο βράδια στο ΚΟΟΚΟΟ το χειμώνα και πέρασα υπέροχα. Αυτό μπορεί να μην λέει κάτι. Αν αναλογιστείς όμως ότι το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος αποτελείτο από ξένα τραγούδια και εγώ δεν είμαι ιδιαίτερα fan του ξένου ρεπερτορίου, τότε νομίζω ότι λέει πολλά.
Καλώς σε βρήκα!
Η Ραλλία είναι μια πολύ καλή φωνή με μεγάλη έκταση και αξιοπρεπή χροιά (προσωπικά ως χροιά μου λέει μια από τα ίδια). Ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές για να φτάσει σε ένα σημείο να μην έχει τραγούδια να στηρίξει το ίδιο της το πρόγραμμα. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο για κάποιον που ξεκινά: το υλικό που εκδίδει να μπορεί να αποτελέσει πηγή για προγράμματα μετά από χρόνια. Όπως της Νατάσσας Μποφίλιου ας πούμε ή του Απόστολου Ρίζου.
Δημοσίευση σχολίου