Οι Workaholics είναι μια σκληρά εργαζόμενη μπάντα. Κλισέ μεν έκφραση, αλλά πέρα για πέρα αληθινή ορισμένες φορές, όπως στην περίπτωση αυτού του αθηναϊκού ροκ κουιντέτου. Όσοι επιχειρούν να αποκωδικοποιήσουν τον ήχο τους (όπως το «συνδυασμός Interpol και Third Eye Blind» που έγραψε το Independent Clauses), συμφωνούν ότι η άμεση γοητεία αυτής της μπάντας είναι και η δύναμή της. Με 4 χρόνια σταθερής πορείας στα μουσικά πράγματα της πόλης, πολλές ζωντανές εμφανίσεις και έτοιμο το παρθενικό τους άλμπουμ με τίτλο "After Eight", αφηγούνται γλυκόπικρες μουσικές ιστορίες για ανθρώπους που μπορεί να γνωρίζουμε ή απλά να έχουμε ακούσει. Δημιουργήθηκαν το 2006 και αποτελούνται από 5 μέλη: The Prophet (φωνητικά), Playboy Lex (πλήκτρα), Surfin' Pan (κιθάρα), Cookieman (μπάσο), Little Jon (τύμπανα). Έχουν εμφανιστεί με επιτυχία σε περίπου 30 εκρηκτικά live σε πολλές γνωστές μουσικές σκηνές της Αθήνας. Είναι επίσης ένα από τα top 20 συγκροτήματα του Coca-Cola Soundwave. Ανάμεσα σε 8.000 συμμετοχές από 19 χώρες, τα τραγούδια τους “Miss The Girl” και “Astroboy” ανέβηκαν στο No 5 των ελληνικών και ευρωπαϊκών charts αντίστοιχα. Η αποδοχή τόσο από το κοινό που ψήφισε, όσο και από την κριτική επιτροπή έφερε νέες συνεργασίες, μεταξύ των οποίων και μια εμφάνιση στο κεντρικό stage της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής. Oι Workaholics επιλέχθηκαν και προβλήθηκαν από το μουσικό portal IndieSolo.com, στο πλαίσιο online showcase με τίτλο "365 best indie bands in the world”. Το κομμάτι τους “Astroboy” ανακηρύχθηκε “Track of the week” από τους παραγωγούς του online ολλανδικού ραδιοφωνικού σταθμού Music Promo Station (musicpromostation.com). Το Νοέμβριο του 2007 ξεκίνησαν συνεργασία με την 272 Records, ανεξάρτητο label στην Καλιφόρνια. Η πρώτη κυκλοφορία στην 272 έγινε πραγματικότητα με τη συμμετοχή τους στη συλλογή “Power Pop Overthrow Vol. 2” με διανομή στο amazon.com και σε κολεγιακά αμερικανικά ραδιόφωνα. To προφίλ των Workaholics στο myspace έχει ξεπεράσει τα 100.000 views και τα 45.000 plays από περίπου 30.000 μοναδικούς επισκέπτες.
Πώς προέκυψε το όνομά σας;
Playboy Lex: Σαν πραγματικοί εργασιομανείς δεν είχαμε την άνεση του χρόνου να σκεφτούμε ένα πιο “καλλιτεχνικό” όνομα όπως Church Choir Boys ή The Grim Southern Polar Storm, οπότε διαλέξαμε κάτι απλό και αντιπροσωπευτικό. Εξάλλου δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σε ένα όνομα που αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα.
The Prophet: Εργαζόμαστε όλοι σε επαγγέλματα της επικοινωνίας, (διαφημιστικές εταιρίες κλπ.) που προϋποθέτουν πολλά ξενύχτια, σαββατοκύριακα και δεν μας αφήνουν πολύ ελεύθερο χρόνο, οπότε κάπως έτσι προέκυψε.
Ποια συγκροτήματα ή καλλιτέχνες γενικά αποτελούν τον άξονα αναφοράς σας;
Cοοkieman: Πολλά και διάφορα. Aπό Iron Maiden και Van Morrison μέχρι Mano Negra, Mότσαρτ και Frank Zappa.
Playboy Lex: Τα πάντα από το ξεκίνημα του rock 'n roll μέχρι σήμερα. Ιδιαίτερα όμως οι δεκαετίες του '80, '90 και φυσικά τα noughts ('00). Από Tears for Fears και Japan, μέχρι Lifehouse και Editors.
The Prophet: Για μένα μεγάλες φωνές που θα ήθελα κι εγώ να έχω το 0,000001%, αλλά και ξεχωριστές σκηνικές παρουσίες. Από τα ιερά τέρατα David Bowie, Freddie Mercury, Jim Morrison, νεότερους που δημιουργούν τάσεις όπως ο Brian Molko και ο Chris Cornell, αλλά και ανερχόμενα ταλέντα όπως ο Harry McVeigh των White Lies που έχει μια εντυπωσιακή φωνητική γκάμα και έκφραση. Επίσης ο μέγιστος και τόσο παρεξηγημένος Γιώργος Ζαμπέτας. Όποιος έχει ακούσει το “Αποσπάσματα από έρωτες” ή το “Χίλια Περιστέρια” ενδεχομένως να συμφωνήσει.
Τι εννοείτε λέγοντας ότι η άμεση γοητεία σας είναι η δύναμή σας;
Little Jon: Δεν είναι δική μας φράση, προέρχεται από ένα review που είχε γραφτεί για μας. Μάλλον αναφέρεται στην άμεση επικοινωνία που έχουμε με τον κόσμο στα live, επειδή πάντα κάνουμε διάφορα για να τους διασκεδάσουμε. Λέμε αστεία, τραβάμε φωτογραφίες από το stage, διαλέγουμε - χμ, κυρίως- κοπέλες και τις ανεβάζουμε να χορέψουν κλπ.
Surfin’ Pan: Επίσης πιστεύω ότι αναφέρεται στη διαφορά δυναμικής που έχουν ορισμένα κομμάτια μας. Στην ηχογράφηση είναι ελαφρώς flat –ελλείψει εμπειρίας και παραγωγού- ενώ στα live έχουν περισσότερο ηλεκτρισμό και πάθος.
Στο βιογραφικό σας βλέπουμε μια ιδιαίτερη κινητικότητα στο εξωτερικό. Με την Ελλάδα τι γίνεται; Έχετε απευθυνθεί σε εγχώριες εταιρίες για δισκογραφία;
Cookieman: Έχουμε υπογράψει με την εγχώρια Friends Music Factory και ελπίζουμε να δούμε το cd μας σύντομα σε διάθεση. Αν όμως δεν κοιτάξεις έξω από την βάρκα σου δεν θα δεις τον ωκεανό.
The Prophet: Νομίζω ότι η πορεία ενός γκρουπ στην Ελλάδα εξαρτάται κυρίως από τη διάθεση του κόσμου να στηρίξει τις προσπάθειές του, να γίνει fan και να εκτιμήσει τη μουσική του, εφόσον βεβαίως αξίζει. Ιδιαίτερα στο αγγλόφωνο που κινούμαστε εμείς είναι πολύ συγκεκριμένα αυτά που μπορείς να πετύχεις, δεν ονειροβατούμε. Αν ξέρεις τους κατάλληλους ανθρώπους μπορεί και να κάνεις κάνα δυο βήματα. Όπου βήματα σημαίνει να βγάλεις cd, να γράψουν κάτι για σένα, να παίξεις μερικά support, κανένα φεστιβάλ και πάπαλα. Μετά θα επιστρέψεις πάλι στα διάφορα λαϊβάδικα και θα παίζεις για τους 40-50 φίλους -γιατί ως συνήθως κανείς άγνωστος δεν πατάει σε ελληνικές μπάντες- και θα στη λέει και ο μαγαζάτορας γιατί δεν έκανες εισιτήρια. Και δεν αναφέρομαι βεβαίως σε ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις όπως πχ. Raining Pleasure, Μόνικα κλπ., αλλά στην πλειοψηφία των ελληνικών συγκροτημάτων που βιώνουν αυτή την πραγματικότητα.
Little Jon: Πάλι καλά που πλέον υπάρχουν τα social media (myspace, facebook κλπ.) και ο καθένας μπορεί –θεωρητικά- να δημιουργήσει ένα buzz και να το πάει όσο μπορεί μακρύτερα. Όπως το φαινόμενο Rous που ξεπήδησε από το internet (αλλά βέβαια είχε και ένα δυνατό κομμάτι) ή η Sugahspank! που ξεδιπλώνει τα πολλά πηγαία ταλέντα της σε ένα υποδειγματικό blog και που λογικά πρέπει να έχει δημιουργήσει μεγάλο fanbase.
Surfin’ Pan: Υπάρχουν βέβαια κι άλλα success stories που πρέπει να εξετάζονται χωριστά, όπως πχ. αυτό των Last Drive που έγινε χαμός με την επανενωσή τους και βρήκαν ένα νεότερο και δεκτικότερο κοινό μαζί με τους παλιούς οπαδούς. Επίσης κάποια μουσικά είδη όπως το χιπ χοπ έχουν μεγάλο και πιστό κοινό στην Ελλάδα, και βεβαίως το μέταλ που εκτός από τρομερούς fans έχει και ουκ ολίγες μπάντες διεθνούς κλάσης και με μεγάλες αξιοζήλευτες επιτυχίες.
Το γεγονός ότι η Μόνικα γεμίζει Λυκαβηττό και Βράχων μας δείχνει κάτι για το αγγλόφωνο τραγούδι στην Ελλάδα;
Surfin’ Pan: Και μόνο που ανέφερες το όνομά της θα γεμίσει 458764 comments η συνέντευξη!
Playboy Lex: Η Μόνικα είναι η μοναδική καλλιτέχνις στην Ελλάδα που μας δίνει ελπίδα. Εκτός από την μοναδικότητα στον ήχο της, μας δείχνει τι μπορεί να επιτύχει μία καλή προσπάθεια.
Τhe Prophet: Η επιτυχία της Μόνικας μας χαροποιεί ιδιαίτερα, νομίζω ότι εκτός από τη μουσική της παίζει ρόλο και η ανεπιτήδευτη εικόνα της που επιτρέπει και σε ένα ευρύτερο κοινό να την κατανοήσει και να νιώσει οικεία και ζεστά μαζί της. Περιμένουμε με ανυπομονησία τον απόηχο για να δούμε τι θα αποφέρει. Εγώ στη θέση της θα έπαιρνα το επόμενο αεροπλάνο και δεν θα κοίταζα πίσω. Αλλά τώρα όμως...
Little Jon: Και μιας κι αναφερόμαστε στη Μόνικα, να πούμε κι εμείς το μακρύ και το κοντό μας. Θεωρούμε ότι τα εξώφυλλα και των 2 cd της είναι από αδιάφορα έως βαρετά. Θα μπορούσαν σαφώς να ψαχτούν περισσότερο για να είναι όλο το αποτέλεσμα απογειωμένο. Σαν παράδειγμα προς μίμηση παραπέμπουμε στα πολυβραβευμένα artworks της αμερικανίδας τραγουδοποιού Ani DiFranco, στο art direction των οποίων μάλιστα συμμετέχει και η ίδια.
Ραδιόφωνο ακούτε;
Playboy Lex: Μετά τον Γιάννη Πετρίδη, δεν θυμάμαι να έχω ακούσει κάτι στο ραδιόφωνο.
Cookieman: Γεννήθηκα στο Βέλγιο και η μητρική μου γλώσσα είναι τα γαλλικά, αλλά επειδή τα τελευταία 6 χρόνια ζω μόνιμα στην Αθήνα προσπαθώ να ακούω εκπομπές λόγου για να εξασκώ τα ελληνικά μου.
The Prophet: Κυρίως Εν Λευκώ, Red και Βήμα FM γιατί αρκετές φορές παίζουν και κομμάτια εκτός playlist και επίσης οι περισσότεροι παραγωγοί δεν μιλάνε πολύ.
Σχέδια από εδώ και πέρα;
Playboy Lex: Αυτό τον καιρό δουλεύουμε το υλικό για το 2ο cd. Είμαστε τυχεροί γιατί πλέον έχουμε “δέσει” σαν μπάντα και έτσι η ικανοποίηση που μας δίνει η ενασχόληση μας με την μουσική είναι μεγαλύτερη. Αυτό μας δίνει την δυνατότητα να εξερευνήσουμε και νέες κατευθύνσεις στην μουσική μας, οι οποίες είναι πιο απλές και πιο σοφιστικέ ταυτόχρονα.
Cοοkieman: Αν όλα πάνε καλά θα έχουμε και …αληθινό παραγωγό μαζί μας στο studio, για να μας βοηθήσει να αποφύγουμε τα λάθη της πρώτης φοράς.
The Prophet: Επίσης λάιβ, λάιβ και πάλι λάιβ. Είναι ανεκτίμητη η αίσθηση της άμεσης επαφής με ανθρώπους που έχουν έρθει για να σε ακούσουν -πολλές φορές από ευγένεια-, κάνοντάς σου την τιμή να σε συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα της ψυχαγωγίας τους. Αυτό δεν το ξεχνάμε ποτέ, είτε είναι 2 είτε 200 από κάτω, εμείς θα προσπαθήσουμε να μην τους απογοητεύσουμε και να τους ανταποδώσουμε την τιμή δίνοντας τον καλύτερο εαυτό μας.
*Πρώτη δημοσίευση www.e-tetradio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου