Σε ένα κλίμα έκπληξης υποδεχτήκαμε αρχικά την είδηση ότι η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Θέμης Καραμουρατίδης και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος θα επιχειρήσουν παρουσίαση δίσκου, Ιούλιο μήνα σε ένα Κέντρο της Αθήνας εν βρασμώ λόγω καλοκαιριού. Η έκπληξη ενισχύθηκε από τον τόπο που όρισαν το ραντεβού: το άρτι αφιχθέν δισκοπωλείο Reload στο νούμερο 54 της οδού Πανεπιστημίου. Νέο δισκοπωλείο στην εποχή που η παραδοσιακή δισκογραφία περνά εξαιρετικά δύσκολες ώρες και μάλιστα λίγες εβδομάδες μετά το κλείσιμο του ιστορικού Metropolis; Κι όμως.
Η παρέα των τριών πάντα υπήρξε τολμηρή κι πάντα αναζητούσε τους τολμηρούς. Αφενός λοιπόν η Sony που αγκάλιασε τη νέα δισκογραφική δουλειά τους με τίτλο “Οι μέρες του φωτός” (οι οποίες περιπλανήθηκαν άστεγες κάποιους μήνες πριν κυκλοφορήσουν), αφετέρου η οικογένεια Σταμελάτου με το εγχείρημά τους να στηρίξουν τη δισκογραφία σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο, συντέλεσαν στο να πραγματοποιηθεί η βραδιά της Δευτέρας.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος παίρνοντας το λόγο “νιώθαμε σαν τρελοί που μπήκαμε σε αυτή τη διαδικασία (του δίσκου), ευτυχώς βρήκαμε κι άλλους τρελούς ανθρώπους να μας ακολουθήσουν. Έτσι είχαμε την τύχη να βγάλουμε έναν δίσκο ακριβώς όπως τον θέλαμε, κόντρα στην εποχή και σε αυτό που ο περισσότερος κόσμος περιμένει από σχετικά νέους καλλιτέχνες”. Καταλήγοντας παρότρυνε το κοινό να στηρίζει τη μουσική που αγαπάει γιατί μέσα από αυτή συνεχίζουν να βγαίνουν όμορφα πράγματα, κλείνοντας έτσι το μάτι σε μια δισκογραφική βιομηχανία που ασθμαίνει επικίνδυνα.
Η Νατάσσα Μποφίλιου με την άνεση και την επικοινωνιακή δεινότητα που τη χαρακτηρίζει πάνω και κάτω από τη σκηνή, αναπόλησε την παρουσίαση του πρώτου κοινού τους δίσκου “Μέχρι το τέλος”, που πραγματοποιήθηκε το 2008 λίγα καταστήματα πιο κάτω. Έπειτα και ως εκ του φυσικού, το λόγο πήραν τα τραγούδια, με βασική προτεραιότητα σε όσα από τα καινούργια έχουν ακουστεί περισσότερο σε ραδιόφωνο, λάιβ, youtube και κοινωνικά δίκτυα: Οι μέρες του φωτός, Συνέχεια στα όρια, Δεμένη, Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει και Λοχαγός έρωτας ενώ από το παρελθόν τιμήθηκαν η Παρέα και το Κοίτα εγώ. Το ψαλιδισμένο μουσικό σχήμα αποτελούσαν ο Άρης Ζέρβας στο τσέλο, ο Δημήτρης Κουζής στο βιολί και στο μαντολίνο και ο Θέμης Καραμουρατίδης στο πιάνο και στη φωνή.
Όσον αφορά το κοινό, λίγο οι υψηλές θερμοκρασίες, λίγο η άπνοια, λίγο η ημερολογιακή συγκυρία, δεν έδειξε την προσέλευση που θα περίμενε κανείς, δεδομένης φυσικά της πλήρως επιτυχημένης χειμερινής σεζόν στο Gazoo, των γεμάτων συναυλιών και μιας θάλασσας “πιστών” που φαίνεται ότι υπάρχει στην Αθήνα. Ακόμα και οι παρευρισκόμενοι φάνηκαν ελαφρώς μουδιασμένοι: χρειάστηκαν την “συνενοχή” της ίδιας της Μποφίλιου η οποία τραγουδώντας το κλασικό Δίχτυ σχεδόν ακαπέλα, περπάτησε ως το πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου για να “χαιρετίσει” όσους δεν άντεξαν τον κακό κλιματισμό και προτίμησαν να παρακολουθήσουν την παρουσίαση μέσω των δύο οθονών που είχαν στηθεί απ’ έξω. Εν κατακλείδι, ακόμη κι έτσι η βραδιά έκανε εμφανές για άλλη μια φορά ότι με το ένα χέρι να νίπτει το άλλο και τα δυο να διατηρούν το πρόσωπο καθαρό, οι συλλογικότητες- έστω και μικρές- αποτελούν ένα από τα ελάχιστα αντίδοτα σε μια κρίση που όλο βαθαίνει.
*Πρώτη δημοσίευση Metropolis
φύλλο #994.
φύλλο #994.
1 σχόλιο:
“νιώθαμε σαν τρελοί που μπήκαμε σε αυτή τη διαδικασία (του δίσκου), ευτυχώς βρήκαμε κι άλλους τρελούς ανθρώπους να μας ακολουθήσουν. Έτσι είχαμε την τύχη να βγάλουμε έναν δίσκο ακριβώς όπως τον θέλαμε, κόντρα στην εποχή και σε αυτό που ο περισσότερος κόσμος περιμένει από σχετικά νέους καλλιτέχνες”
Πιο κόντρα δεν γίνεται,σχεδόν αντεργκράουντ.Ένα σημείο των καιρών στο 3 παρακαλώ.
Δημοσίευση σχολίου