* Ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Μανώλης Φάμελλος, τρεις τραγουδοποιοί της ίδιας σχολής εμβαθύνουν στη συγγένειά τους και μας αποκαλύπτουν τα δώρα της.
* Φεστιβάλ
Νησάκια, ποτάμια, αρχαιολογικοί χώροι, παλαιά κτίρια: το καλοκαίρι γίνεται μια απέραντη γιορτή με πολλή μουσική, θέατρο και άλλα, μπροστά σε φανταστικά σκηνικά.
* Ο Μποστ και το ελληνικό τραγούδι
Πάμε στο άγνωστο για μάρκα με ελπίδα/ να ζητιανέψουμε σε τόπους μακρυνούς/ να ορθοποδήσουμε πριν έρθη καταιγίδα/ και αμνηστεύουμαι κε άλλους Γερμανούς.
* Οδυσσέας Ελύτης
Ο ηλιάτορας του ελληνικού τραγουδιού.
* Περί συνιδιοκτησίας στο ίνδαλμα
Είμαστε μέλη μίας μεγάλης παρέας, όπου όλοι μαζί φανατιζόμαστε για το είδωλό μας. Με ποιους καλλιτέχνες ταυτιζόμαστε;
* Περί έντεχνου και άλλων δαιμονίων
Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Ζει ή πέθανε; Παλλόμενο καλλιτεχνικό ρεύμα ή κατασκεύασμα των εταιρειών;
* Δημήτρης Στεργίου (Μπέμπης)
Κάποιοι τοποθετούν τον Μπέμπη στον ίδιο θρόνο με τον βασιλιά Μανώλη Χιώτη και μάλιστα κάποιες φορές λέγεται ότι συχνά ο Άγιος (Μπέμπης) ξεπερνούσε τον Θεό (Χιώτη).
* Μπάμπης Στόκας
«Δεν χρειάζονται ψυχίατροι αλλά τραγούδια».
* Κώστας Λειβαδάς
«Η εποχή του πολυσυλλεκτικού και του αορίστως μάς έχει κουράσει πολύ όλους, καλλιτέχνες και κοινό».
*90 Πίτσα Παπαδοπούλου
«Έχω πλέον την πολυτέλεια να διαλέγω».
* Ο Απόστολος Ρίζος σε ιστορίες έρωτα και αυτογνωσίας.
* Ο Γιάννης Κότσιρας θεωρεί τον εαυτό του ένα κράμα.
* Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος πλησιάζει τη σιωπηλή όψη του ρεμπέτικου.
Και τέλος:
* Πού την βρίσκει την τόση ευτυχία ο Monsieur Minimal;
ΤΑ CD ΤΟΥ ΔΙΦΩΝΟΥ
Είναι τέτοια η η ερμηνευτική του δεινότητα και η...γευσιγνωσία του στα διαφορετικά φρούτα από το αιωνόβιο δέντρο του ελληνικού τραγουδιού ώστε τη μία στιγμή μπορεί να γίνεται η απόλυτη φωνή της μπαλάντας και την άλλη ένας καθαρόαιμος λαϊκός περφόρμερ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα κομμάτια που κοσμούν το premium cd του Διφώνου αυτό το μήνα.
Ελάχιστοι ποιητές επηρέασαν το ελληνικό τραγούδι όσο ο Οδυσσέας Ελύτης. Οι μελετητές τον τοποθετούν σε μια «κατηγορία ελεύθερης και δογματικά αδέσμευτης εφαρμογής του υπερρεαλισμού», όπως σημειώνει ο Μάριο Βίττι. Η πρωτοφανής λαϊκή αποδοχή που κατέκτησε η γραφή του, μέσω των Ελλήνων συνθετών, αποτελεί μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως.
2 σχόλια:
Καλημέρα Χρήστο! Με ένα ξεφύλλισμα που έκανα στο περιοδικό νομίζω ότι είναι από τα πιο ενδιαφέροντα τεύχη των τελευταίων ετών. Εύχομαι να ανεβαίνετε συνέχεια και να τα καταφέρετε απέναντι στην κρίση και στις υπόλοιπες αντιξοότητες.
@Μιχάλη καλημέρα και να σου ζήσει ο απόγονος!
Δεν έχεις άδικο, νομίζω ότι γενικότερα τα τελευταία τεύχη έχουν βγει καλύτερα. Εμένα μου έχουν κάνει μεγάλη εντύπωση τα άρθρα του Αλέξη Βάκη. Σε αυτό το τεύχος με ενθουσίασε το άρθρο του Ηρακλή Οικονόμου για το έντεχνο και τα σιντί.
Τώρα για το αν θα αντέξει στην κρίση, είμαστε μεν πολύ αισιόδοξοι, αλλά ποιος ξέρει εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα. Εδώ μεγάλα μαγαζιά μαζεύουν τα τραπέζια τους από τα πεζοδρόμια και περιορίζονται στην κεντρική αίθουσα σιγά-σιγά.
Δημοσίευση σχολίου