Nalyssa Green

http://www.myspace.com/nalyssagreen 

Σε πρώτο πρόσωπο: Με λένε Ναλύσσα. Καλά είμαι. Παίζω μουσική. Τραγουδάω, παίζω θέρεμιν, ακορντεόν, πλήκτρα, κιθάρα κι ό,τι προκύψει. Έχω παίξει με πολλούς ανθρώπους στο παρελθόν, στο παρόν είμαι μέλος της κολεκτίβας του Λεών, και στο μέλλον ό,τι ήθελε προκύψει. Αν τελικά αυτός ο κόσμος σωθεί, θα το χρωστάμε στην αλληλεγγύη. Δεν έχω σπουδάσει μουσική. Είναι απλώς μια ανάγκη μου. Απενοχοποίηση της ανάγκης τώρα. Γράφω πάντα τραγούδια. Τώρα ετοιμάζεται ο δίσκος μου (ψάχνω πάκατζινγκ). Τον λένε Barock και είναι πολύ του γούστου μου. Τον φτιάξαμε μαζί με τον Σπιρ που έκανε ηχητική αρχιτεκτονική με αρχαία μέσα, έδωσε αγάπη και ομορφιά και μετά τον έκλεψε η πατρίδα. Είμαι πολύ κατά του στρατού. Φέτος θα κάνουμε λάιβ. Θα παίζουμε τα τραγούδια μου έγω, ο Στάμος και ο Βαγγέλης. Μ'ενδιαφέρει η πρόκληση εμβύθισης μέσα από πολυμεσικό περφορμινγκ βασισμένο στη στυγνή ειλικρίνεια. Μου αρέσει το ρετρό, το μετρό, ο χριστούλης, η όμορφη ποπ, η ομορφιά εν γένει, η τσιπούρα, και οι κέδροι. Είμαι πεπεισμένη πως τίποτα δε γίνεται τυχαία, αλλά τα πάντα είναι σχετικά.  Προωθώ την αγάπη πάνω απ' όλα (μιας και όλα τα άλλα είναι αδιέξοδο), την κατάρριψη του φόβου, την κριτική προσέγγιση σε αντίθεση με την κεκτημένη ταχύτητα των δίχως επιχειρήματα πρέπει, τον υπαρκτό σουρεαλισμό και την επάνοδο της θηλυκής ουσίας.

Από πού βγαίνει το ψευδώνυμό σου; 

Το Nalyssa είναι το nickname που χρησιμοποιώ από τα νιάτα μου. Ήταν πάντα το όνομα του ηλεκτρονικού μου εαυτού. Κατ’ αρχάς ήταν το όνομα του χαρακτήρα μου όταν έπαιζα lineage (ένα online rpg game). Έπειτα ήταν το mail μου, ο λογαριασμός myspace, youtube, facebook, lastfm κτλ. Όσον αφορά τις μουσικές όλοι γνωριστήκαμε μέσω myspace άρα εγώ ήμουν η Nalyssa. Τη Nalyssa τη βλέπω κάπως σαν το stage alter ego μου. Το πράσινο είναι το αγαπημένο μου χρώμα.

Μίλησέ μας για το παράξενο όργανο που παίζεις, το θέρεμιν και πώς αποφάσισες να καταπιαστείς με αυτό.

Το θέρεμιν είναι το πρώτο ηλεκτρονικό όργανο (1928). Το πλέον άταστο όργανο, το μόνο που παίζεται χωρίς να το ακουμπάς. Έχει δύο κεραίες  που δημιουργούν ηλεκτρομαγνητικά πεδία γύρω τους και ο θερεμινίστας παρεμβάλλει τα χέρια του σε αυτά τα πεδία και έτσι παράγεται ήχος.  Ο ήχος του είναι επιβλητικός, δραματικός και χαρακτηριστικότατος. Έγινε γνωστό από τα soundtracks των θρίλερ του '70. Είναι ένας ήχος που υποσυνείδητα όλοι γνωρίζουμε και τον σχετίζουμε με το συναίσθημα του φόβου. Εγώ γνώρισα το θέρεμιν πριν 2-3 χρόνια πετυχαίνοντας ένα βίντεο της Clara Rockmore.  Σαγηνεύτηκα, το απέκτησα και άρχισα να παίζω. Η σχέση μου με το θέρεμιν είναι πολύ ιδιαίτερη. Βρήκα σ’ αυτό έναν τρόπο να χειρίζομαι τον ήχο με τα χέρια μου με την άνεση και την εκφραστικότητα που μόνο η φωνή μου έδινε ως μέσο. Το δικό μου θέρεμιν το λένε Sakura. Είναι κερασί και πανέμορφο.

Ακούς ραδιόφωνο;

Δεν ακούω πολύ ραδιόφωνο. Στο σπίτι παίζει μόνο Τρίτο Πρόγραμμα. Το συμβατικό ραδιόφωνο μάλλον ξεψυχά. Η λογική των playlists απέκλεισε τον ανθρώπινο παράγοντα και οδήγησε στην εξαφάνιση του ραδιοφωνικού παραγωγού. Κι αυτό στέρησε από το ραδιόφωνο την ποιότητα του. Η ανάπτυξη των ιντερνετικών σταθμών φαντάζει ως ένα κάποιο φως στην άκρη του σκοτεινού αυτού τούνελ...

Μίλησέ μας για τα live σου. Αναφέρεις "εμβύθιση μέσα από πολυμεσικό περφορμινγκ βασισμένο στη στυγνή ειλικρίνεια". Εξηγήσου. 

Το πρώτο μου live έλαβε χώρα την Παρασκευή 24/9 στη σκηνή του 6 d.o.g.s. Πρόκειται για μια διοργάνωση μιας καινούριας ομάδας νέων ανθρώπων των Arte Fiasco που στόχος τους είναι να κάνουν ωραία live, φέρνοντας μπάντες κυρίως του εξωτερικού που δεν υπήρχε περίπτωση να μας έρθουν σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα. Κι όλα αυτά με μη κερδοσκοπική λογική. Η μπάντα μου αποτελείται από εμένα που παίζω πλήκτρα, κιθάρες, θέρεμιν και τραγουδώ, το Stam (Flakes) που παίζει μπάσο και κιθάρα και τον Bagg (Lumiere Brother) που παίζει τύμπανα. Έκτακτη εμφάνιση κάνει η Danae Eco στα πλήκτρα. Το live performing δεν είναι μια αναπαραγωγή ήχου μόνο. Αυτό είναι το cd… Επί σκηνής συντελείται μια τελετή που μιλά σε όλες τις αισθήσεις στοχεύοντας κυρίως το αυτί. Η συναυλία είναι μια σύμβαση κατά την οποία μπορείς να υποδυθείς έναν ρόλο: αυτόν του εαυτού σου. Όπως ακριβώς σου βγαίνει αυτός να είναι, απεκδυόμενος από κοινωνικές συμβάσεις. Στυγνή ειλικρίνεια. Η σκηνή είναι ο μόνος χώρος που δεν ντρέπομαι. Όταν σε κοιτάνε όλοι ως μαζικό κοινό χωρίς προσωπικές ταυτότητες είναι σα να είσαι απόλυτα μόνος. Και έτσι μπορείς να εκφραστείς στο 100%, να βγάλεις όλο το πάθος και το συναισθηματικό φορτίο και να τα αφήσεις πάνω εκεί. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται κάπως μελό αλλά δεν μπορώ να τα εξηγήσω καλύτερα λεκτικά. Είναι απλά η θεωρητική βάση για να ξεκινήσω να το ψάχνω στην πράξη. Έτσι κι αλλιώς όλα αυτά που κάνουμε όσοι ασχολούμαστε με τα καλλιτεχνικά δεν είναι παρά μια συνεχής έρευνα και πειραματισμός. Τα ρέστα επί σκηνής.

Αυτοπροσδιορίζεσαι στο μπαρόκ. Δώσε μας 3 χαρακτηριστικές λέξεις γι' αυτό το είδος εν έτει 2010.

Το Baroque σα συνολική αισθητική (από την αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική ως τη μουσική) είναι ένα ρεύμα που με ιντριγκάρει. Η υπερβολή, η κλασική ομορφιά, η πολυτέλεια και όλα αυτά βουτηγμένα στην παρακμή. Θολά, χαμένα στο χρόνο. Δεν ταιριάζουν στο τώρα. Το δικό μου Baroque γράφεται διαφορετικά: Barock. Έχει μέσα του το rock. Είναι η προσαρμογή εκείνης της ατμόσφαιρας στο τώρα, διηθημένη μέσα από μένα. Το Barock μου είναι μίνιμαλ μέσα στη σκουριασμένη χλιδή του. Έχει τσέμπαλο παιγμένο σε midi, χρυσοποίκιλτες κορνίζες που περιβάλλουν τον Bob Σφουγγαράκη, τα μωβ All star της Μαρίας-Αντουανέττας,  θέρεμιν στο ρόλο βιολιών και εικόνες τις Παναγίτσας και του Χριστούλη. Διάλεξε όποιες τρεις λέξεις από τις παραπάνω σου κάνουν καλύτερα. Γιατί έτσι κι αλλιώς τα πράματα στη ζωή είναι πιο ενδιαφέροντα όταν γίνονται διαδραστικά.

Θα ήθελες κάποια στιγμή να αναμετρηθείς και επισήμως με τον ελληνικό στίχο;

Έχω και ελληνικά τραγούδια. Σπάνια γράφω πια στα ελληνικά στίχους, μα είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει πολύ. Είναι ένα πολύ δύσκολο στοίχημα να ταιριάξεις ελληνικό στίχο με δυτικότροπη μουσική. Βασικά η ελληνική μουσική είναι φτιαγμένη πάνω στην ελληνική γλώσσα. Όταν μελοποιώ ελληνικούς στίχους συνήθως βγαίνει ζεϊμπέκικο.  Το αγαπώ το ζεϊμπέκικο αλλά θα ήθελα ιδανικά να βρω έναν τρόπο να ταιριάξω τη δυτική ποπ μουσική που ακούω και γράφω με τη μητρική μου γλώσσα. Την ψάχνω αυτή τη χρυσή τομή. Προς το παρόν μου είναι πιο αυθόρμητο, πιο εύκολο και πιο προσωπικό να τραγουδάω κυρίως στα αγγλικά. 

Σόλο πορεία ή μέλος συγκροτήματος; 

Και η μοναχικότητα και η ομαδικότητα έχουν τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα τους. Στη μοναξιά είσαι πιο προσωπικός και  φορτισμένος, πιο κοντά στο υποσυνείδητο, στο τραχύ εσωτερικό εγώ σου. Όταν ενώνεις τη δύναμη σου με άλλους έχεις περισσότερη δυναμική, πολλαπλασιασμένη ενέργεια, περισσότερο ραφινάρισμα και τελειοποίηση.  Το σόλο είναι πιο κοντά στην ανάγκη και περικλείει την ένταση και τη δυναμική αυτής. Η μπάντα είναι κάτι πιο εκλεπτυσμένο. Είναι σύνθεση και περισσότερα του ενός επίπεδα κριτικής. Προσωπικά, θα ήθελα να έχω και τα δύο. Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει η λογική της μπάντας μέσα στην οποία όλα τα μέλη της εκφράζονται στον ίδιο βαθμό και συνεργαζόμενα  δημιουργούν ένα κοινό αποτέλεσμα. Βέβαια αυτό στην πραγματικότητα δεν είναι πολύ εύκολο να συμβεί γιατί πρέπει να συνυπάρξουν ατομικότητες  ικανές να επικοινωνούν πάρα πολύ καλά μεταξύ τους. Είναι απαραίτητο να θαυμάζουν και να χρειάζονται ο ένας αυτό που έχει να δώσει ο άλλος. Επίσης πρέπει να ταιριάζουν οι στόχοι τους,  η αισθητική τους, τα ωράρια τους και οι χαρακτήρες τους… Δύσκολα πράγματα. Η ιστορία μας έχει διδάξει όμως πως όταν πετυχαίνει κάτι τέτοιο το αποτέλεσμα είναι μαγικό.

Σχέδια; 

Ο δίσκος είναι πανέτοιμος και ανεβασμένος ολάκερος στο myspace μου. Προσεχώς θα έχω site όπου θα κατεβαίνει δωρεάν. Σε απτή μορφή θα πωλείται στα live μου. Θα κάνουμε αρκετά live. Στις 27 του μηνός  ανοίξαμε τη Μαριέττα Φαφούτη στο Αλάβαστρο.  Μετά 26 Οκτωβρίου (του Αγίου Δημητρίου-μεγάλη η χάρη του) στο Κ44-ΤΩΡΑ, και για το Νοέμβρη ετοιμάζουμε κάτι ιδιαίτερο στο νέο αναδιαμορφωμένο Bios.  Ιδανικά θα’ θελα να παίξουμε σε διάφορους χώρους με διαφορετικά concepts κάθε φορά, εκμεταλλευόμενοι την ατμόσφαιρα και την ενέργεια του κάθε χώρου. Από μπουζούκια, πλατείες μέχρι θέατρα και αρχαιολογικούς χώρους. Θα ήθελα να γράψω σχετικά άμεσα κι άλλο δίσκο. Έχω πολλά τραγούδια μέσα στο κεφάλι  που πρέπει να υπάρξουνε ενορχηστρωμένα-ηχογραφημένα για να τα ξεπεράσω, να έρθουν τα επόμενα. Σκέφτομαι και το εξωτερικό. Σαν κάτι πολύ- πολύ μακρινό, άυλο, θολό, ασαφές μα ενδιαφέρον. Κάθε πράμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο. Η φιλοσοφική θεωρία μου που συνοψίζεται στο σύμβολο της τσιπούρας βασίζεται στην εναρμόνιση με το περιβάλλον, στη γνώση της προσωπικής άγνοιας και της ασημαντότητας της ύπαρξης δίπλα στην ύψιστη της σημασία, καθώς και στη συνέπεια ως προς την ειλικρίνεια και την ανάγκη για πλήρωση επιθυμιών: Ό, τι είναι να’ ρθει, θε να’ ρθει. Ένα βήμα τη φορά. Ό, τι πρέπει να γίνει θα γίνει. Άλλωστε τα πάντα είναι σχετικά μα τίποτα δε γίνεται τυχαία.

*Πρώτη δημοσίευση www.e-tetradio.gr.