(Lyra)
Ως μια απλή καταγραφή της δουλειάς της μας καλεί να αντιμετωπίσουμε αυτό τον δίσκο η ίδια η Τσανακλίδου. Το αίτημα δεν μοιάζει παράλογο, δεν θα μπορούσαμε εξάλλου να το αντιμετωπίσουμε κάπως αλλιώς. Έξι χρόνια μετά την προηγούμενη ζωντανή ηχογράφηση της, την τρίτη κατά σειρά στο ίδιο μαγαζί, τη δεύτερη στην ίδια ακριβώς (ακουστική) αισθητική με τους ίδιους καθ’ όλα εξαιρετικούς συνεργάτες (Παπαζαχαριάκη στην κιθάρα, Καραντίνη στο μπουζούκι και Τσεβά στο ακορντεόν) θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει τόσα πράγματα. Κι όμως το άλμπουμ αυτό μοιάζει φυσική συνέχεια του «2 χρόνια Μετρό» με όλα τα συστατικά να προωθούνται απλώς μέσα στο χρόνο. Το νέο ρεπερτόριο καλύπτει ένα φάσμα του ελληνικού πεντραγράμμου που σαφώς προσφέρεται για ένα πρόγραμμα αλά Τσανακλίδου: από το Ηθοποιός του Χατζιδάκι μέχρι το Ένα βράδυ που’ βρεχε του Γούναρη και από την Αχάριστη του Τσιτσάνη μέχρι το Ο κόσμος έγινε για μας του Μιχάλη Σουγιούλ, κάποια από αυτά παραλλαγμένα στιχουργικά κατά περίσταση. Φυσικά δεν λείπουν και τα δικά της γνωστά τραγούδια όπως η Ηλιαχτίδα και το ξεχασμένο από τα λάιβ Τσάρλι Τσάπλιν. Παρών ως δημιουργός φυσικά είναι και ο Κραουνάκης του οποίου τις επιτυχίες δεν αποχωρίζεται ποτε: Πάτωμα, Φωφώ, Μοίρες, Αυτή η νύχτα μένει, Ζελατίνα κ.α. ενώ σε μεγάλο μέρος ακούμε τον Παναγιώτη Τσεβά να αναλαμβάνει αξιοπρεπώς ρόλο τραγουδιστή. Ανάμεσα στα τραγούδια μεσολαβούν τα λόγια της ίδιας της ερμηνεύτριας χωρίς καμία τεχνική επεξεργασία, προσδίδοντας ζωντάνια και θεατρικότητα σε ένα άλμπουμ που το μόνο που φιλοδοξεί είναι να μας μεταφέρει λίγη από τη μαγεία της στιγμής εκείνης.
*Πρώτη δημοσίευση Δίφωνο
Ιανουάριος 2011.
9 σχόλια:
Δεν έκανες, μωρέ, καμιά ανταπόκριση απ' τον Ιανό που δεν τα κατάφερα να πάω αντί να βλέπω την πλάτη της Τάνιας που μας την έχουν κάνει κλύσμα από το ALTER;
αυτό το "Φωτιααααά", το όλο έξω καρδιά που τσιρίζει, δεν τ' αντέχω πλέον ούτε χαπακωμένος!
Ωραία πλάτη έχει πάντως η Τάνια, δεν μπορείς να πεις...
Στον Ιανό τα πράγματα ήταν καλά, αλλά κουραστικά. Δεδομένου ότι δεν υπήρχε πρόγραμμα και η εκδήλωση τελείωσε σίγουρα μετά τις 11.30 (που έφυγα). Η προσέλευση του κόσμου ήταν τεράστια και ανανεωνόταν συνεχώς. Την τιμητική τους είχαν ο Ρασούλης και ο Τσάγκας που τους έγινε ειδική μνεία.
Αν προλάβω σήμερα-αύριο θα ανεβάσω και πλήρες κείμενο.
Χαιρετώ :)
Το περίμενα. Έτσι είναι οι ποιητικοί μαραθώνιοι. Εδώ εμείς στο Nosotros με τον συχωρεμένο τον Παγουλάτο, που δεν είχαμε και τόσους πολλούς ποιητές, τελειώναμε πάντα μετά τις 01.00- 02.00 τη νύχτα...
ήθελα νά 'ρθω ν' ακούσω την καλή μου φίλη, τη Λαγγουρέλη, που διαβάζει υπέροχα τα ποιήματα της, μα προτίμησα να μείνω σπίτι...
όσο για την πλάτη της Τάνιας, καλή είναι. Και το cd δεν είναι κακό, αλλά εμένα δεν μου πήγαινε ποτέ όλο αυτό το "χαριτωμένο"-καψούρικο-πανηγυριώτικο κλίμα...
ΠΑΛΙΟΕΠΗΡΜΕΝΑ ΨΩΝΙΑ
ΜΑΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ
Η ΤΑΝΙΑ Η ΦΙΛΗ ΣΑΣ Ε?
ΚΑΙ Ο ΓΩΓΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΕΝΑ
ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΣΑΣ Ε?
Α να χαθούμε πια.
ωχ!
ο Δράκουλας βγήκε από τον τάφο!
"ΑΚΟΥΜΕ ΔΙΣΚΟΥΣ"...
ΣΚΑΤΑ ΑΚΟΥΤΕ!
ΜΑΛΑΚΕΣ!
Ναι, αλλά τι σκατά...
Ανώνυμε/η, σου αφιερώνω το "Σκατά, σκατά κι απόσκατα"! Μπορείς να το τραγουδήσεις ή και να το ηχογραφήσεις- αν θες- κατά το "Σταλιά, σταλιά" της Μαρινέλλας!
Δημοσίευση σχολίου