Moa Bones

http://www.myspace.com/moa_bones   

Ο Δημήτρης Αρώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το Μάιο του 1981. Η ενασχόλησή του με τη μουσική ξεκίνησε σε ηλικία 15 ετών όταν άρχισε να παίζει κλασσική κιθάρα. Την τελευταία δεκαετία αποτελεί ενεργό μέλος και φωνή των Μodrec ενώ έχει συμμετάσχει και σε άλλα projects με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα  τους  NightOnEarth και τους πρόσφατους ambientaδες Yellow Slots. To 2006 ξεκινά να ηχογραφεί κάποια δικά του τραγούδια βασισμένα στην κλασσική κιθάρα και τα φωνητικά,  υπό την ονομασία Palindrom. Στο πρότζεκτ συμμετέχει και η Ευαγγελία Ξυνοπούλου παίζοντας πιάνο και τραγουδώντας. Έπειτα από μια σειρά σκόρπιων συναυλιών και demo ηχογραφήσεων το γκρουπ ηχογραφεί  το 1ο του άλμπουμ το 2009. Το όνομα του αλλάζει σε Moa Bones και ο δίσκος του με τίτλο «Aquarelles» κυκλοφόρησε το Νοέμβρη του 2011.

H Ευαγγελία Ξυνοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1982. Απο το 2005 ξεκίνησε να ασχολείται ενεργά με τη μουσική και κυρίως με το τραγούδι. Την τελευταία τετραετία έχει  συμμετάσχει σε ηχογραφήσεις των Modrec και έχει υπάρξει μέλος των  Lumiere Brother κάνοντας δεύτερα φωνητικά στον 1ο τους δίσκο  και στα live τους. Από το 2009 είναι ενεργό μέλος στη μπάντα της Μαριέττας Φαφούτη.  

Ας ξεκινήσουμε από το όνομά σας, τι σημαίνει και πώς προέκυψε;

Επειδή η Νέα Ζηλανδία είναι αγαπημένος μελλοντικός προορισμός, συχνά πυκνά τσεκάρουμε φωτoγραφίες, διαβάζουμε το τι συμβαίνει ή συνέβαινε εκεί κτλ..  Έτσι μάθαμε για τα μεγάλα πουλιά Moa που δεν είχαν φτερά για να πετούν και υπήρξαν κάτοικοι της χώρας για χιλιάδες χρόνια μέχρι να εκλείψουν από το κυνήγι των Μαορί. Τα Moa υπήρξαν συγκάτοικοι με τον άνθρωπο σε αυτόν εδώ τον πλανήτη και υπέκυψαν στη δύναμη του χρόνου και τις εξελίξεις. Τα οστά των Μoa είναι απλώς  μια φωτογραφία από μια παλιότερη εποχή.

Το να είστε ταυτόχρονα μέλη και σε άλλα μουσικά σχήματα πώς επιδρά, θετικά και αρνητικά, στη λειτουργία των Moa Bones;

Πιστεύουμε ότι λειτουργεί θετικά με την έννοια ότι υπάρχουν κι άλλα κανάλια στα οποία διοχετεύουμε ενέργεια. Με αυτό τον τρόπο δεν νιώθουμε ότι εγκλωβιζόμαστε σε μια κατάσταση ή ένα γκρουπ άρα και δεν υπάρχουν συμπτώματα βαρεμάρας ή διεκπεραίωσης. Όταν συμβαίνει το τελευταίο μάλλον δεν υπάρχει και λόγος να παίζει κανείς μουσική. Απο την άλλη το να ασχολούμαστε με μια ποικιλία πραγμάτων μερικές φορές μας στερεί από το focus που θα θέλαμε να κάνουμε στους Moa Bones αλλά σε γενικές γραμμές διανύουμε μια ισορροπημένη περίοδο ως γκρουπ.

Στην αρχή της έξαρσης του αγγλόφωνου τραγουδιού στην Ελλάδα υπήρχε μια έντονη αμφισβήτηση καθαρά και μόνο λόγω της γλώσσας. Εσείς ως γνήσια τέκνα του αγγλόφωνου τραγουδιού, νιώσατε ποτέ ότι το συγκεκριμένο ρεύμα τελικά μπορεί να ξεπεραστεί;

Δεν είχαμε ποτέ την εντύπωση ότι υπήρχε ποτέ έντονη αμφισβήτηση για αυτό το πράγμα. Ούτε τότε ούτε τώρα. Κάποιος μπορεί  να σε ρωτήσει γιατί επέλεξες αγγλικούς στίχους αλλά την έννοια της αμφισβήτησης εξαιτίας της γλώσσας δεν την έχουμε βιώσει ως συγκρότημα. Εμείς παρότι γράφουμε στίχους και στα ελληνικά, τραγουδάμε στα αγγλικά διότι αυτό κάναμε από μικροί. Στα σπίτια που μεγαλώσαμε η μουσική που κυριαρχούσε ήταν ξενόφερτο ποπ και ροκ. Δεν υπήρξε ποτέ χρονικό σημείο στο οποίο τέθηκε το δίλημμα ελληνικά ή αγγλικά. Το αγγλόφωνο ήταν μια φυσική συνέχεια της παιδικής κι εφηβικής ηλικίας σε περιβάλλον που παίζανε δίσκοι των Stones,Motorhead, Little Richard, Fleetwood Mac, Leonard Cohen. Mετά γνωρίσαμε και το grunge κι έδεσε το γλυκό... Αν δεν υπάρχουν ωραία τραγούδια ή δε συμβαίνουν όμορφα πράγματα, είτε ελληνόφωνα είτε αγγλόφωνα, τότε θα ξεπεραστούν. Το αγγλόφωνο πιο εύκολα γιατί δεν έχει και πολλά κεκτημένα.

Έχει σκεφτεί καθένας από εσάς να αφήσει την Ελλάδα της κρίσης και να μεταβεί σε μια άλλη χώρα για μια καλύτερη τύχη στα μουσικά πράγματα;

H Ελλάδα της κοινωνικής και ηθικής κρίσης είναι ένας πολύ ενδιαφέρον τόπος για να ζεις, παρότι τα πράγματα είναι δυσκίνητα οικονομικά. Το να υπάρχει σχέδιο και στόχος για ένα ταξίδι έξω βοηθάει αλλά είναι τελείως διαφορετικό από το να φεύγεις γιατί απλά έχεις τάσεις φυγής. Αν είχαμε τάσεις φυγής θα ήταν καλύτερα να είμαστε διατεθειμένοι να ζήσουμε μια καινούρια περιπέτεια, να γνωρίσουμε νέα πράγματα, να ταξιδέψουμε προς το άγνωστο και όχι να εγκλωβιστούμε στο κυνήγι μιας μουσικής επιτυχίας όπως την εννοούν οι περισσότεροι τρέφοντας αυταπάτες ότι αυτοπραγματογνώμαστε μέσα από αυτό.

Πώς βλέπετε το λάιβ στην νυχτερινή Αθήνα, δεδομένων των συνθηκών;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κόσμος αρέσκεται στο να παρακολουθεί  live και τα κυνηγάει. Όσον αφορά το προς τα που κινείται ο κόσμος, με εξαίρεση τις μεγάλες μπουζουκοπίστες που έχουν παρακμάσει σε σχέση με παλιότερα αλλά ακόμη προσελκύουν μια μεγάλη μάζα, το κοινό παρακολουθεί συναυλίες από γκρουπ και «καλλιτέχνες» που έχουν μια σχετικά σταθερή πορεία και συνέπεια στο καλό live. Είναι πολύ νωρίς για να έχουμε ιδέα σε ποιους ανθρώπους αρέσει η μουσική μας και πόσοι είναι αυτοί. Εμάς μας ενδιαφέρει να αρέσει σε πολύ κόσμο με οποιοδήποτε μουσικό γούστο.  

Μιλήστε μας για τη νέα δουλειά σας που μόλις κυκλοφόρησε.

Ξεκινήσαμε να γράφουμε κάποια τραγούδια το 2004, έπειτα με το όνομα Palindrom  ηχογραφήσαμε ένα μινι ep και κάναμε σποραδικές συναυλίες μέχρι το 2009. Έπειτα ηχογραφήσαμε το πρώτο μας άλμπουμ με τίτλο «Aquarelles» το οποίο κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2011. Περιλαμβάνει τραγούδια που γραφτήκανε από το 2004 μέχρι το 2009. Κάποιοι ατυχώς θα το λέγανε συλλογή τραγουδιών, για μας είναι μια πορεία πέντε ετών συνεχής, συναισθηματικά έντονη και περιπετειώδης. Ένα μικρό ταξίδι.

Τι ετοιμάζετε σε λάιβ;

Παίξαμε live στις 22 Δεκέμβρη στο Θέατρο Ροές στο Γκάζι. Στην Αθήνα ίσως εμφανιστούμε ξανά την Άνοιξη ακόμη όμως δε γνωρίζουμε ακριβώς πότε και που. Θέλουμε να εμφανιστούμε και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας από τον καινούριο χρόνο, σε μικρούς ζεστούς χώρους και όχι μεγάλα συναυλιακά venues.

*Πρώτη δημοσίευση www.e-tetradio.gr