(Legent)
Ελάχιστα διαφοροποιημένοι από τις προηγούμενες δουλειές τους, οι Όναρ μας παρουσιάζουν ένα υλικό στα γνώριμα μονοπάτια της ποπ- ροκ τραγουδοποιίας. Η δημιουργία μοιρασμένη ανάμεσα στον Λευτέρη Πλιάτσικα και την Πένυ Ραμαντάνη φαίνεται να διαπραγματεύεται πάνω- κάτω τα ίδια θέματα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, χωρίς απαραίτητα κάτι τέτοιο να σημαίνει κακά τραγούδια. Οι στίχοι έχουν κάποιες όμορφες στιγμές, όπως Το κακό αστείο και κάποιες πολιτικές κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις, όπως στο Ν’ αλλάξεις τον κόσμο, ενώ συνθετικά κυριαρχούν οι ηλεκτρικές και ακουστικές μπαλάντες με βαρύ το μελωδικό στίγμα της γραμμής «Πλιάτσικα». Στις καλές στιγμές τού δίσκου πιστώνεται η ύπαρξη τού ποιήματος Ερωτήσεις, τού Μπερτολντ Μπρεχτ, σε απόδοση Νάντιας Βαλαβάνη και μελοποιημένο από την Πένυ Ραμαντάνη. Με την πρώτη ακρόαση ωστόσο κι έτσι όπως έχουν αποδοθεί η κιθάρα και οι πρόζες μάς τραβάει πίσω στη Μπαλάντα τού νερού και της θάλασσας τού 2000 σε ποίηση Frederico Garcia Lorca. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για έναν δίσκο που ακούγεται ευχάριστα χωρίς να εμβαθύνει και απευθύνεται είτε στο νεανικό κοινό, είτε σε όσους μεγάλωσαν προσπαθώντας να επεκτείνουν τρόπον τινά την αθωωμένη εφηβεία τους.
*Πρώτη δημοσίευση Δίφωνο,
Ιανουάριος 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου