Translate

29 Νοεμβρίου 2007

Ανεμολόγιο




Τα παράπονά σας για τη φωνή του Μικρούτσικου δεκτά. Για την τρέλα του και τη θεατρικότητά του επίσης. Κάντε παράπονα αν θέλετε ακόμα και για τον χαρακτήρα του- δεν είμαι εδώ για να τον κρίνω. Μου είναι δύσκολο να ακούσω πάντως άσχημο λόγο για το εν λόγω τραγούδι για δεύτερη φορά. Εδώ το βλέπουμε χιλιοπειραγμένο, από μια τηλεοπτική εκπομπή του Σαββατόβραδου με ερμηνευτές τον ίδιο τον συνθέτη και τον Διονύση Τσακνή. Η άλλη εκτέλεση που κατάφερα να το βρω στο youtube ξεκινά με πλάνο τον κο Λιάνη και δεν την προτίμησα. Το τραγούδι ανήκει στον δίσκο του 1992 «Συγγνώμη για την άμυνα» σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη και μουσική του Θάνου Μικρούτσικου και βασικό ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα. Οι στίχοι παρακάτω.


Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα.

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες.

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος.

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα.

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο...

23 Νοεμβρίου 2007

Η Δανάη Παναγιωτοπούλου...




… εμφανίζεται στη μουσική σκηνή «Πυρήνας» για μία ακόμα Τετάρτη. Όσοι δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε σπεύσετε. Όσοι όντως πιστεύετε πως έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε σας προκαλώ να το ξανασκεφτείτε. Τραγούδια από τον πρώτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο «Οίκος αντοχής», νέα ακυκλοφόρητα της ιδίας, τραγούδια που δόθηκαν σε ερμηνευτές όπως ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης και ο Γιάννης Χαρούλης καθώς και κλασικά κομμάτια από την ελληνική και ξένη δισκογραφία σε ξεχωριστές εκτελέσεις και διασκευές απαρτίζουν ένα μοναδικό πρόγραμμα. Η ατμόσφαιρα θυμίζει κάτι ανάμεσα σε jazz club και στέκι των νεανικών μας χρόνων, μικρό ζεστό και φιλικό με τους μουσικούς και τη Δανάη να αστειεύονται και να σατιρίζουν την καθημερινότητα, τον κόσμο και τα πολιτικά δρώμενα με την ίδια άνεση που αυτοσαρκάζονται. Παρέα με τη Δανάη ο Άγγελος Αγγέλου και ο Παντελής Ράβδας στα δύο πιάνα και ο Άγγελος Παπαδάτος στο κόντρα-μπάσο.

Μουσική σκηνή «Πυρήνας»
Μιχαλακοπούλου και Διοχάρους 11
210.7237150
Ωρα έναρξης 22:30
*Φωτογραφίες τράβηξε η Κατερίνα Παρασκευοπούλου

20 Νοεμβρίου 2007

Τι είναι το Τραπέζι


Το Τραπέζι είναι έπιπλο. Επάνω του θα βρείτε ακουμπισμένα και τακτοποιημένα σε στοίβες πράγματα από το παρελθόν και το παρόν. Κείμενα που περιλήφθηκαν στην ύλη διαφόρων περιοδικών, έντυπων και διαδικτυακών, κείμενα που γράφτηκαν κατά παραγγελία, κείμενα που γράφτηκαν από μια προσωπική ανάγκη αναζήτησης, κείμενα που υπό κανονικές συνθήκες δεν έχουν νόημα, συνεντεύξεις, καθώς και δανεικά (κι αγύριστα) διαμάντια με την υπογραφή άλλων. Θα βρείτε επίσης εμμονές, αναλαμπές, προτάσεις προορισμών και υλικού που πιθανόν αξίζει να επενδύσετε πάνω του χρόνο, χρήμα, διάθεση κι ελπίδα. Θα βρείτε κυρίως μουσική αλλά και λογοτεχνία, μνήμες και αδιέξοδα. Το Τραπέζι δεν είναι επιστημονικός πάγκος (αν και γίνονται πειράματα πού και πού), δεν είναι τράπεζα δογματισμού, δεν είναι προσωπικό ημερολόγιο κλειδωμένο στην ανωνυμία. Είναι μεταξύ άλλων η προσπάθεια να κυκλοφορεί ελεύθερο και ανενόχλητο το μικρό αρχείο του γράφοντος από την όποια δραστηριότητά του στο χώρο της δημοσιογραφίας. Πάρτε καρέκλα και κοπιάστε.

19 Νοεμβρίου 2007

Για ποιο ταξίδι μού μιλάς;



Αν αυτή την περίοδο της ζωής μου επιχειρούσα να φτιάξω ένα soundtrack για μια οποιαδήποτε διαδρομή, θα έπαιρνα τον δίσκο αυτούσιο. Και όχι μόνο αυτό αλλά στην διαδρομή θα είχα στο χέρι, μόνιμο σύντροφο, το αφήγημα στο οποίο στηρίζεται όλος ο δίσκος. Μια περιγραφή ενός ουσιαστικά εσωτερικού περιπάτου επάνω στο χαρτί, μια πορεία εαυτού που σκέφτεται και δρα υποκινούμενος από μια αναζήτηση, μια περιπέτεια ζωής που είναι αμφίβολο σε ποιον τελικά ανήκει. Ακόμα όταν το ταξίδι ολοκληρώνεται είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς πού τελικά βρίσκεται αυτή η Ιθάκη. Πρόκειται για την πιο πρόσφατη δισκογραφική και παράλληλα εκδοτική δουλειά του Νίκου Ζούδιαρη (Εκδόσεις Γαβριηλίδης & Music Poster 2007). Αποτελείται από ένα ταξιδιάρικο αφήγημα εννέα παραγράφων και από έναν δίσκο εννέα κομματιών, ένα γατζωμένο σε κάθε παράγραφο. Οι ιστορίες ξετυλίγονται με τις φωνές των: Νίκου Ζούδιαρη, Μανώλη Λιδάκη, Παύλου Παυλίδη και Nicky Mc Kinnon. Το τραγούδι που ακούμε λέγεται Πανσέληνος και συνοδεύει την έβδομη παράγραφο που φέρει τον ίδιο τίτλο. Τραγουδά η Nicky Mc Kinnon. Διαβάστε ακούγοντας… 


Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ
Φωτισμένη και άδεια η Αιόλου. Μονάχα η σκέψη τριγυρνούσε, όταν ξαφνικά ένας μανιακός βοριάς σάρωσε την ησυχία και ουρλιάζοντας χτυπιόταν στα στενά. Ο τόπος ρίγησε. Παραθυρόφυλλα βρόνταγαν. Κρεμαστές επιγραφές τραμπάλιζαν επίφοβες να ξεκολλήσουν. Οι κούκλες στις βιτρίνες, ανίδεες, κοιτούσαν στα ψέματα.

Στο σπασμένο πεζοδρόμιο ένα πλήθος λεύκες χίμηξαν η μία στην άλλη. Στα κλαριά και στις φυλλωσιές δαίμονες και άγγελοι. Ανακατεμένες στις σκιές δυο ανθρώπινες σιλουέτες πάσχιζαν μεταξύ ζωής και θανάτου. Στη βοή του ανέμου, σκόρπια λόγια και φωνές. Ένταση και πάθος που ξεχείλιζαν οργή και απελπισία.

Ανήσυχος, παραμέρισα σε μια γωνιά να μη φαίνομαι. Η κοπέλα έκανε να φύγει. Το αγόρι προσπάθησε να τη συγκρατήσει πιάνοντάς την από το μπράτσο. Τον απώθησε βίαια κι έτρεξε. Έτρεξε ξοπίσω της, την άρπαξε γερά από τη μέση και με τα δυο του χέρια την έσφιξε πάνω του. Τον χτυπούσε όπως μπορούσε και τον έσπρωχνε να την αφήσει. «Δεν σου ανήκω. Δεν σ’ αγαπώ».Την σήκωσε στον αέρα να την ακινητοποιήσει. «Σ’ αγαπώ… σε παρακαλώ…άκουσέ με…». Αλαφιασμένος, επιχείρησε με το ζόρι να την φιλήσει στο στόμα. Αντιστεκόταν με όλη της τη θέληση, τραβώντας πεισματικά το πρόσωπό της από το δικό του, μέχρι που έσπασε εξαντλημένη σε κλάματα. «Με πονάς! Άφησέ με!». Έντρομος συνειδητοποίησε ότι έγινε αφόρητος και σταμάτησε αμέσως. Την ακούμπησε προσεκτικά στα πόδια της. Την κοίταξε καλά να τη χορτάσει για τελευταία φορά, τη χάιδεψε τρυφερά στα μαλλιά, σαν να την αποχαιρετούσε, και πήρε τα χέρια του από πάνω της. Λίγες στιγμές μετά, μέσα στα αναφιλητά της, είχε στρίψει στον πρώτο δρόμο.

Έμεινε σύξυλος να κοιτάζει προς τη μεριά που χάθηκε. Πέθανε ή περίμενε; Μάταια φύσαγε ο αέρας. Μάταια πέρναγε η ώρα. Κουρέλι, κατέρρευσε σε ένα πεζούλι και κουλουριάστηκε σαν έμβρυο. Δεν ήταν… δεν υπήρχε... κι ήρθαν ψιχάλες…οι δρόμοι γυάλισαν… Κι ήρθε κρύα βροχή κι αυτός ασάλευτος εκεί. Φοβήθηκα. Μόλις που αποφάσισα να πλησιάσω, τρεχαλητό ακούστηκε στον πλακόστρωτο. Κοντοστάθηκα. Τον έψαχνε σαν τρελή φωνάζοντας απεγνωσμένα το όνομά του. Τον είδε κι έπεσε πάνω του. Ζωντάνεψε. Αγκαλιάστηκαν τόσο δυνατά, μα τόσο δυνατά που…

Έφυγα γρήγορα να τους αφήσω στην ησυχία τους. Είχαν πολλά δάκρυα να ξοδέψουν. Υπήρξαν θύματα κι από τις δυο μεριές.

Ο φωτισμός άλλαξε. Άλλαξαν κι οι σκιές. Ενστικτωδώς σήκωσα το βλέμμα μου. Από μια τρύπα στα σύννεφα περνούσε η πανσέληνος.
…αυτός φοβήθηκε, και οι δυο τρόμαξαν, κανείς δεν κατάλαβε, τίποτα δεν εξηγήθηκε, μόνο κλονίστηκαν και αγαπήθηκαν αλλιώτικα. Έπεσε βροχή στην έρημο, το νερό την άμμο ξύπνησε, γιατί εκείνη νόμισε…

13 Νοεμβρίου 2007

Η μπαλάντα του Ούρι




Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναι
Ουρανέ, φίλε μακρινέ
Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
Πώς να δεχτώ, μάνα μου είν’ η γη
Πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
Αχ, ουρανέ, πόνε μακρινέ

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό, τον γαλανό
κι ακούω μια φωνή, καμπάνα γιορτινή, να με παρακινεί
Κάθε Κυριακή, μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά αλλόκοτα πουλιά, στου ήλιου τα σκαλιά

Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναι...

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό, τον γαλανό
και μια φωνή τρελή, σαν χάδι κι απειλή κοντά της με καλεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
μου τάζει ωκεανούς, κομήτες φωτεινούς και ό,τι βάζει ο νους

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Get this widget Track details eSnips Social DNA


Μέχρι τα δεκαεφτά μου είχα την εικόνα και το όνομα. Ένας παχουλός ψευδός που καμιά φορά φορούσε έναν φιόγκο στο λαιμό και διηύθυνε μια ορχήστρα ήταν όλος κι όλος ο Μάνος Χατζιδάκις. «Με γιώτα το Χατζιδάκις, το ήτα με παχαίνει», έλεγε. Έπειτα το διαδίκτυο και ένα βίντεο με τη Νάνα Μούσχουρη να τραγουδά «σβήσε το δάκρυ με το μαντήλι σου»…
Στην πραγματικότητα είναι η δεύτερη σε στιβαρότητα κολώνα, ίσης για μένα αντοχής με εκείνη που φέρει το όνομα Μίκης Θεοδωράκης. Ακόμα κι αν μερικοί μιλάνε για τη μέρα με τη νύχτα. Ήταν ένας ριζοσπάστης σκεπτικιστής, ένας καθ’ όλα συνειδητοποιημένος άνθρωπος και πολίτης που δεν έμπλεκε τα πόδια του σε καθωσπρεπισμούς και στερεότυπα, μα ακολουθούσε έναν δρόμο σκεπτόμενος τα βήματά του, τα χνάρια που άφηνε και που ακολουθούσε, την αντοχή του δρόμου και την αισθητική όλων εκείνων που τον περιέβαλαν. Είναι λες και ήταν ταγμένος στην αναζήτηση της ουσίας του ανθρώπου. Αυτά προσωπικά.

Το τραγούδι που ακούμε μπήκε στη ζωή μου σχετικά πρόσφατα. Πολλές φορές στο ραδιόφωνο, μα ζωντανά το άκουσα από τον Βασίλη Λέκκα σε ένα μικρό μαγαζί της Λεμεσού, όπου ο ερμηνευτής είχε πάει για να διασκεδάσει. Όταν λοιπόν του ζητήθηκε να πει ένα τραγούδι, είπε αυτό. Σύμφωνα με τον ίδιο τον συνθέτη ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από έναν ισραηλινό που τραγουδούσε θεϊκά. Οι στίχοι ανήκουν στον Νίκο Γκάτσο, πρόσωπο κλειδί στη ζωή και το έργο του Χατζιδάκι και γράφτηκαν πολύ μετά την πρώτη κυκλοφορία της μελωδίας. Ήταν το 1973 όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος «Αθανασία» με ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσιά και τη Δήμητρα Γαλάνη. Εκεί, σε αντιδιαστολή με το σύνηθες, ο συνθέτης ξεκινά τον δίσκο με την μελωδία αυτή, χωρίς λόγια. Μετά από δέκα χρόνια οι στίχοι ενσωματώνονται στο τραγούδι το οποίο δισκογραφείται πλέον ολοκληρωμένο από τη Δήμητρα Γαλάνη στον δίσκο «Ατέλειωτος δρόμος». Εδώ το ακούμε από το διπλό άλμπουμ του 1986 με 34 τραγούδια του συνθέτη «Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή αγορά» ερμηνευμένο από τον Βασίλη Λέκκα. 

11 Νοεμβρίου 2007

Όμορφη Πόλη




Όμορφη πόλη, φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι, κλεμμένες ματιές
Ο ήλιος χρυσίζει, χέρια σπαρμέ να
Βουνά και γιαπιά, πελάγη απλωμένα

Θα γίνεις δικιά μου
πριν έρθει η νύχτα
Τα χλωμά τα φώτα

πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου

Η νύχτα έφτασε, τα παράθυρα κλείσαν
Η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν

Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

(Κάνε κλικ)

***
Ακούω πολλούς να διαφωνούν ανάμεσα στον "αντικειμενικά" καλύτερο Έλληνα συνθέτη όλων των εποχών και να θέτουν αντικριστά και σε θέση μάχης τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μίκη Θεοδωράκη λες και πρόκειται για αγώνα του Campions League. Όπως και να' χει γνώμη μου είναι πως πέρα από τη μεγάλη ιστορία που χάραξαν και οι δύο (ή και περισσότεροι, δεν αντιλέγω) οι γνώμες διαμορφώνονται ανάλογα με το υπό ποιες συνθήκες ο κάθε συνθέτης μπήκε στη ζωή του καθενός όπως επίσης και αν το έργο του κάθε συνθέτη μιλάει στον χαρακτήρα και τα βιώματά μας. Εκεί που συνήθως χάνουμε τη μπάλα είναι το σημείο που τα κομματικά στοιχεία εισβάλλουν στην κριτική μας σκέψη απέναντι στη μουσική και που ξεχνάμε πως στη μουσική οι μουσικοί πολεμούν στο ίδιο χαράκωμα, ανεξάρτητα από τις προσωπικές αψιμαχίες.

Ξεκίνημα με Μίκη Θεοδωράκη λοιπόν, ένα τραγούδι που ανήκει στον κύκλο τραγουδιών "Λιποτάκτες" που συνέθεσε ο Θεοδωράκης το 1952 και δισκογραφήθηκε το 1960 με τη φωνή του ίδιου του συνθέτη. Ακολούθησε πληθώρα διασκευών συμπεριλαμβανομένης εκείνης της Γαλλίδας ερμηνεύτριας Edith Piaf το 1962 με τίτλο "Les amants de Teruel ", για το soundtrack της ομώνυμης ταινίας. Από όλες τις διασκευές επέλεξα να ακούσουμε εκείνη που με συγκινεί περισσότερο ερμηνευτικά. Πρόκειται για την εκτέλεση που περιέχεται στον δίσκο του Γιώργου Νταλάρα "Μεσόγειος 30ος-40ος παράλληλος". Στην ερμηνεία ο Γιώργος Νταλάρας και η Dulce Pontes.

Καλή ακρόαση και καλό μας ξεκίνημα.

Camly - A Responsive Blogger Theme, Lets Take your blog to the next level.

This is an example of a Optin Form, you could edit this to put information about yourself.


This is an example of a Optin Form, you could edit this to put information about yourself or your site so readers know where you are coming from. Find out more...


Following are the some of the Advantages of Opt-in Form :-

  • Easy to Setup and use.
  • It Can Generate more email subscribers.
  • It’s beautiful on every screen size (try resizing your browser!)
Subscribe Via Email

Subscribe to our newsletter to get the latest updates to your inbox. ;-)

Your email address is safe with us!