Όμορφη πόλη, φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι, κλεμμένες ματιές
Ο ήλιος χρυσίζει, χέρια σπαρμέ να
Βουνά και γιαπιά, πελάγη απλωμένα
Θα γίνεις δικιά μου
πριν έρθει η νύχτα
Τα χλωμά τα φώτα
πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου
Η νύχτα έφτασε, τα παράθυρα κλείσαν
Η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν
Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
(Κάνε κλικ)
***
Ακούω πολλούς να διαφωνούν ανάμεσα στον "αντικειμενικά" καλύτερο Έλληνα συνθέτη όλων των εποχών και να θέτουν αντικριστά και σε θέση μάχης τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μίκη Θεοδωράκη λες και πρόκειται για αγώνα του Campions League. Όπως και να' χει γνώμη μου είναι πως πέρα από τη μεγάλη ιστορία που χάραξαν και οι δύο (ή και περισσότεροι, δεν αντιλέγω) οι γνώμες διαμορφώνονται ανάλογα με το υπό ποιες συνθήκες ο κάθε συνθέτης μπήκε στη ζωή του καθενός όπως επίσης και αν το έργο του κάθε συνθέτη μιλάει στον χαρακτήρα και τα βιώματά μας. Εκεί που συνήθως χάνουμε τη μπάλα είναι το σημείο που τα κομματικά στοιχεία εισβάλλουν στην κριτική μας σκέψη απέναντι στη μουσική και που ξεχνάμε πως στη μουσική οι μουσικοί πολεμούν στο ίδιο χαράκωμα, ανεξάρτητα από τις προσωπικές αψιμαχίες.
Ξεκίνημα με Μίκη Θεοδωράκη λοιπόν, ένα τραγούδι που ανήκει στον κύκλο τραγουδιών "Λιποτάκτες" που συνέθεσε ο Θεοδωράκης το 1952 και δισκογραφήθηκε το 1960 με τη φωνή του ίδιου του συνθέτη. Ακολούθησε πληθώρα διασκευών συμπεριλαμβανομένης εκείνης της Γαλλίδας ερμηνεύτριας Edith Piaf το 1962 με τίτλο "Les amants de Teruel ", για το soundtrack της ομώνυμης ταινίας. Από όλες τις διασκευές επέλεξα να ακούσουμε εκείνη που με συγκινεί περισσότερο ερμηνευτικά. Πρόκειται για την εκτέλεση που περιέχεται στον δίσκο του Γιώργου Νταλάρα "Μεσόγειος 30ος-40ος παράλληλος". Στην ερμηνεία ο Γιώργος Νταλάρας και η Dulce Pontes.
Καλή ακρόαση και καλό μας ξεκίνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου