Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Lyra 2009
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Lyra 2009
Με τεράστιο ενδιαφέρον αναμέναμε το νέο δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τίτλο «Ουράνια τόξα κυνηγώ» σε μουσική του ιδίου και στίχους ενός από τους ποιητές του ελληνικού τραγουδιού, του Άλκη Αλκαίου. Μήνες μετά την κυκλοφορία του δίσκου «Βατόμουρα» σε τραγούδια του Σταμάτη Μεσημέρη, ένα γεγονός που φέρνει τους συντελεστές της Βικτώριας ξανά μαζί, θα ήταν αδύνατο να μην τραβήξει την προσοχή όλων. Οι προσδοκίες δεν θα μπορούσαν να μην είναι μεγάλες, μιας και ο Παπακωνσταντίνου τα τελευταία χρόνια δέχεται αρκετά σκληρές κριτικές για τις δισκογραφικές του επιλογές (και όχι μόνο) ακόμα και από τους πιο φανατικούς ακροατές του.
Ακούγοντας τα τραγούδια, τα συμπεράσματα μάλλον δεν επιβεβαιώνουν τις εν λόγω προσδοκίες. Οι μουσικές του Παπακωνσταντίνου θα έλεγα ότι είναι πολύ "λίγες" και θα εξαντλήσω τι θέμα της μουσικής εδώ, μιας και δεν πρόκειται για συνθέτη. Έχει γράψει σποραδικά πολύ καλά κομμάτια αλλά μέχρι εκεί. Φάνηκε ανεπαρκής για έναν κύκλο τραγουδιών υπό το βάρος του ονόματος του Αλκαίου, αν κι εν τέλει, στιχουργικά, δεν είδαμε τα επίπεδα που περιμέναμε.
Οι στίχοι του Άλκη Αλκαίου δεν είναι και οι καλύτεροι που έχει γράψει, μιας και ο πήχης για έναν εκ των ποιητών του τραγουδιού μας είναι ήδη πολύ ψηλά, σε επίπεδο ιστορίας πια, εδώ και χρόνια. Φαίνεται πως ο Αλκαίος εδώ επιχείρησε να φτιάξει πιο "τραγουδένια" τραγούδια- για να δανειστώ την φράση ενός νεότερου στιχουργού- αλλά χωρίς να καταφέρει να αποτυπώσει και πολλά από το κλίμα της εποχής ούτε σε κοινωνικό, ούτε σε πολιτικό, ούτε σε ερωτικό επίπεδο. Μέσα στον ορυμαγδό της μετριότητας που ακούμε τα τελευταία χρόνια, οι στίχοι άνετα στέκονται πάνω από τον μέσο όρο, αλλά δεν θεωρώ πως είναι αντάξιοι της ιστορίας. Τα δώδεκα αυτά τραγούδια θα μπορούσαν ίσως να χαρακτηριστούν η άτυπη συνέχεια του δίσκου «Οι τροβαδούροι της καρδιά μου».
Στον τομέα τις ενορχήστρωσης- την οποία ανέλαβε εξολοκλήρου ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου- τα πράγματα επίσης δεν είναι τα καλύτερα. Για την ακρίβεια, δεν μου άρεσε καθόλου. Δίνεται έντονη η αίσθηση της αμηχανίας και μια προσπάθεια ανακύκλωσης των ενορχηστρωτικών δρόμων του παρελθόντος. Ειδικά στο Ζεϊμπέκικο της φυλακής το οποίο μάλλον κάηκε γι' αυτό το λόγο, παρότι είναι από τα καλά τραγούδια του δίσκου. Γενικώς ο ήχος μού θύμισε Βατόμουρα.
Σαν την «τυφλό-μυγα στο γάλα» μοιάζει να είναι το τραγούδι Τυφλόμυγα, το οποίο υπήρξε και η βασική λαβή των ραδιοφώνων πριν ακόμα κυκλοφορήσει ο δίσκος (σσ. αποκλειστικότητες). Κι αυτό- φαντάζομαι- γιατί έχει καταφέρει να δέσει γερά η μουσική με τους στίχους. Χαριτωμένα επίσης είναι το Ζεϊμπέκικο της φυλακής (υπό την παραπάνω σημείωση) καθώς και το Μη νυχτωθείς. Το τραγούδι Μπολερό θα έλεγα πως είναι ίσως η καλύτερη, στιχουργικά, στιγμή του δίσκου ωστόσο μουσικά, μού δίνει την αίσθηση ότι χρησιμοποιείται η κλασική παπακωνσταντινική συνταγή του παρελθόντος.
Ακούμε την τυφλόμυγα.
|
14 σχόλια:
Χρήστο, εσύ γράφεις κι από δω; αν δεν έστελνες το mail, ούτε που θα πήγαινε ο νους μου.
Ωχ, αυστηρό σε βρίσκω, αλλά δυστυχώς δίκαιο κατά 90%...άσε να τον ακούσω κι εγώ το δίσκο, καθώς μάλλον θα κάνω τη συνέντευξη του καλλιτέχνη για το δίφωνο.
Μου' κανες την καρδιά περιβόλι!
@Μπόσκο, να τον ακούσεις με προσοχή, δεν είναι να χαρίζεται κανείς πλέον σε όσους έχουν βαριά ιστορία. Όποιος από εμάς τουλάχιστον σέβεται όσα έχουν δώσει, τις δυνατότητές τους και αγαπά το τραγούδι. Εγώ προσωπικά περίμενα στροφή, αλλά πάλι στην ίδια ευθεία μάς βγάζει ο δρόμος.
Γειά σας παιδιά,
Τον άκουσα κι εγώ το δίσκο.
Σεβαστές όλες οι απόψεις αλλά θα πρέπει να δούμε και κάποια πράγματα.
Δεν μπορείς να περιμένεις από έναν άνθρωπο με κοντά 40 χρόνια ιστορία να κάνει στροφή 180 μοιρών,ούτε καν 90. Ας θυμηθούμε όλοι πόσες τέτοιες έχει κάνει και τι έχει προσφέρει στο Ελληνικό Τραγούδι γενικώς.
Προσωπικά αυτό που πλέον ζητάω από το Βασίλη, και μου το δίνει στο απόλυτο, είναι νέα τραγούδια στο αγαπημένο από όλους μας μουσικό μοτίβο που δημιούργησε τα τελευταία 15-20 χρόνια. Σε κάθε δίσκο αν ακούσετε προσεκτικά,υπάρχουν νέες ιδέες και στιχουργικά και μουσικά-ενορχηστρωτικά. Ωστόσο,και καλά κάνουν, δεν είναι κραυγαλέες. Προσωπικά ζητάω Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Οχι έναν κοντά 60άρη Χατζηγιάννη.
Και ας μην ξεχνάμε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος παρά την επιτυχία-αποδοχή του δεν έχει παρατήσει και τα κοινωνικά προβλήματα. Από τους δίσκους(ειδικά στα βατόμουρα) μέχρι τους δρόμους...
Καλό Πάσχα
@Ανώνυμος, χαίρομαι που είσαι εδώ. Δεκτά τα περί κοινωνικής προσφοράς σε δρόμους και δίσκους, δεν έχω κάτι μεμπτό.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου για μένα είναι ακμαιότατος ερμηνευτής. Δεν έχει να ζηλέψει ερμηνευτικά τίποτα από το παρελθόν του. Ωστόσο ένας άνθρωπος που βάζει μόνος του τον πήχη τόσο ψηλά και χαίρει τέτοιας αποδοχής από ένα ευρύ φάσμα ηλικιών και κοινωνικών στρωμάτων, έχει την καλλιτεχνική (υπογραμμίζω) υποχρέωση τουλάχιστον να μη ρίχνει τον πήχη σε κάθε καινούριο άλμα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνουμε απάνθρωποι.
Όμως όταν βλέπεις μέτριους δίσκους να έρχονται άνετα κάθε εννιάμηνο, μπαίνεις μοιραία στη διαδικασία να αναρωτηθείς τι θα μπορούσε να μάς προσφέρει ο Βασίλης αν έκανε μια πιο λεπτομερή αναζήτηση υλικού και λίγο προσεκτικότερα βήματα σε ζωντανές εμφανίσεις. Η υπερπροσφορά μοιραία οδηγεί σε πληθωρισμό. Ειδικά όταν ένας ροκ σταρ όπως ο Βασίλης επιμένει μέσω του προφίλ του ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα επάνω του μέσα σε 20 χρόνια.
Από κει και πέρα, αν δεν μας αρέσει κάτι και κρίνουμε ότι δεν αξίζει, δεν το αγοράζουμε και δεν το ακούμε. Απλό :)
Καλό Πάσχα.
Νομίζω ότι το πρόβλημα που θίγεις Χρήστο πολύ λίγο έχει να κάνει με τον Παπακωνσταντίνου. Περισσότερο είναι θέμα έλλειψης δημιουργών, και ιδιαίτερα συνθετών. Αν ο Παπακωνσταντίνου έχει στα συρτάρια του τις σούπερ παρτιτούρες και τις γκαγκάν μελωδίες άλλων, τις οποίες τις κρατάει καταχωνιασμένες και δημοσιεύει τα δικά του άχρωμα τραγούδια, τότε ναι, έχει ευθύνη και τεράστια. Αν όμως δεν έχει τίποτα από κανέναν, και πρέπει παράλληλα να ικανοποιήσει το συμβόλαιο που έχει υπογράψει, τότε πολύ λίγα πράγματα μπορεί να κάνει ο Παπακωνσταντίνου, και ο κάθε Παπακωνσταντίνου. Ερμηνευτής είναι ο άνθρωπος, και είναι ευθύνη των παραγωγών του να τον κατευθύνουν σε ορθότερες επιλογές και να τον χρησιμοποιήσουν σε πιο καλαίσθητους και πρωτότυπους δρόμους. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να ξεφύγουμε από τη λογική της κότας με τα χρυσά αυγά και της ευκολίας που λέει ότι ο Παπακωνσταντίνου πρέπει κάθε χρόνο να βγάζει δίσκο. Χρειάζεται δηλαδή αισθητική και ιδεολογία από τους διαχειριστές του Παπακωνσταντίνου, και δεν είμαι σίγουρος ότι αυτά τα δύο αγαθά διατίθενται εν αφθονία στους διαδρόμους των δισκογραφικών εταιρειών.
ο δισκος ειναι απλα τελειος...βαρεθηκα το καθε μουσικοκριτικο που δεν ξερει που παν τα τεσσερα να γραφει οτι μαλακια του ρθει...βασιλη συνεχισε να μας ταξιδευεις σευχαριστουμε...
Θα ήθελες να μας πεις γιατί βρίσκεις τέλειο τον συγκεκριμένο δίσκο (με επιχειρήματα), έτσι ώστε να καταλάβω τις μαλακίες που γράφω και να μάθω πού παν τα τέσσερά μου;
Γιατι ειναι δισκαρα κ αυτο φενετε κ απο την πλειοψηφια κ απο τις πωλησεις.εχει πολλες κοματαρες οπως τα πουλια της αγαπης,το μπολερο,το μην νυχτωθεις κ πολλα αλλα κ βγαινεις εσυ να μου πεις για την τυφλομυγα μες το γαλα κ θαβεις τον δισκο..γιαυτο ρε φιλε..τεσπα παιδια ακουστε τον δισκο αξιζει πραγματικα καλο καλοκαιρι κ μην τρωτε την φολα...
Φόλα είναι όποια άποψη δεν φέρει επιχειρήματα και αναπαράγει τον δογματισμό. Από κει και πέρα ο καθένας κάνει τις επιλογές του.
Χαιρετώ.
απο την πολη ερχωμαι κ στην κορφη κανελα...επιχειρηματα δογματα κ αλλα τετοια ωμορφα...γιατι ολα αυτα μου θυμιζουν πολιτικους με την μεγαλη κοιλια αραγες?θα δανιστω ενα στοιχακι απο τον φιλο μου τον τζιμακο"νεκροφιλοι της τεχνης σε τραβανε κ ομοφυλοφιλοι μουσικοκριτικοι μερα κ νυχτα σε παρακολουθανε κ σε ντοπαρουνε για να χεις αντοχη...
Οκ.
ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΤΚΙΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ!ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΑΒΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΕΛΑΦΡΑ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΔΙΣΚΟ 12 ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΕΠΕΙΔΗ ΜΕΡΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑ!ΣΥΜΦΩΝΩ ΟΤΙ 4 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ (ΣΤΟΥΣ 5 ΑΝΕΜΟΥΣ,ΜΠΟΥΡΙΝΙ,ΤΣΟΥΛΗΘΡΑ ΚΑΙ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ)ΔΕΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ Κ ΓΕΝΙΚΑ ΕΜΕΝΑ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ...ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΡΑΒΛΕΨΩ ΟΤΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ 8 ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΑ 4 ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ (ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ,ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,ΜΠΟΛΕΡΟ,ΜΗ ΝΥΧΤΩΘΕΙΣ)ΔΛΔ ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΝΑ ΒΓΕΙ ΕΝΑΣ ΔΙΣΚΟΣ ΜΕ 12 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΠ?ΑΥΤΑ ΔΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ!!!Κ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ...ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΔΙΣΚΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΡΙΤΙΚΟΥ...ΔΛΔ ΤΙ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΥΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ?ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΤΟΥ?ΓΙ ΑΥΤΟ Κ ΕΧΕΙ ΣΤΑΝΤΑΡ ΜΕΓΑΛΟ Κ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ..ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΟΠΟΥ ΦΥΣΑΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ....
Γενικά η κριτική σου είναι ψύχραιμη και αντικειμενική. Συμφωνούμε ότι η Τυφλόμυγα και το Μη νυχτωθείς είναι πολύ καλά τραγούδια. Συμφωνούμε επίσης ότι το Ζεϊμπέκικο κάηκε λόγω απαράδεκτης ενορχήστρωσης όπως και 2-3 ακόμα του δίσκου. Συμφωνώ τέλος και στο ότι το Μπολέρο είναι η καλύτερη στιχουργικά στιγμή του Αλκαίου στο δίσκο, με τη διαφορά ότι εγώ ενθουσιάστηκα και με τη μουσική και με την ενορχήστρωση και το θεωρώ εξαιρετικό τραγούδι (αν το έβγαζε ξένο συγκρότημα αυτό νομίζω πολλοί θα αποθέωναν...). Το Σταυρόλεξο είναι κεφάτο τραγούδι με μόνη ένσταση την κακόηχη εισαγωγή. Να προσθέσω ότι ο Χορός της Πέτρας μου άρεσε αρκετά όπως και τα Πουλιά της Αγάπης. Γενικά, πλην αυτών των 5 τραγουδιών που ανέφερα που ειναι από καλά έως πολύ καλά, τα υπόλοιπα καταστράφηκαν είτε λόγω σύνθεσης είτε λόγω ενορχήστρωσης.
Ο Βασίλης με τις ερμηνευτικές δυνατότητες που έχει θα έπρεπε αυτή τη στιγμή να σαρώνει στο ελληνικό τραγούδι. Τώρα το γιατί δεν βρίσκει πραγματικά καλά τραγούδια να πει και ποιός ευθύνεται για αυτό είναι μεγάλη κουβέντα.
Ότι και τραγούδι και να πει, το λέει μοναδικά.
Δημοσίευση σχολίου