Δανάη Παναγιωτοπούλου- Homo Logotypus

Στίχοι- Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Yafka Records 2009

Μια νύχτα, πριν λίγα χρόνια, ταξιδεύοντας με το λεωφορείο της γραμμής για το λιμάνι του Πειραιά, ήμουν συντονισμένος στον Αθήνα 984 ακούγοντας την εκπομπή του Μάνου Ελευθερίου. Κάποια στιγμή, εκεί στο κατέβασμα και στο κλείσιμο της θύρας, ο παραγωγός προλογίζει μια καινούρια άφιξη στην ελληνική δισκογραφία και μεταδίδει το τραγούδι Λήθη· ένα τραγούδι για τον ποιητή που θα’ γραφε το έπος της γενιάς μας, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος στη στροφή, σχεδόν άδοξα.

Η Δανάη Παναγιωτοπούλου δεν είναι μια εύκολη περίπτωση στο ελληνικό τραγούδι. Και πλέον είμαι πεπεισμένος πως δεν θέλει να είναι. Θυμάμαι να έχω αγοράσει σχεδόν στα τυφλά τον πρώτο της δίσκο, με τίτλο «Οίκος αντοχής», να μοιράζομαι τις πρώτες ακροάσεις με φίλους κι εκείνοι να γυρεύουν ποιο από τα δέκα κομμάτια θα γίνει σουξέ. Φυσικά δικαιώθηκαν- δεν έγινε κανένα. Για μένα ωστόσο αυτά τα τραγούδια αποτέλεσαν το soundtrack κάποιων μηνών, από τις διαδρομές στο κέντρο μέχρι τα βράδια στο σπίτι. Δέκα μικρές ιστορίες με κοινωνικοπολιτικές αναφορές, με έξυπνες ατάκες, με θεματολογία επίκαιρη και φρασεολογία καυστική, με παραπομπές σε ένα ευρύ φάσμα πηγών, από την ιστορία του Παυλώφ μέχρι τον…σούπερμαν και τον μπαμπά. Κι όλα αυτά ντυμένα απέριττα, με δύο πιάνα, λίγη φυσαρμόνικα, λίγο ακορντεόν και μερικές δόσεις διακριτικών κρουστών. Ένα μουσικό μονόπρακτο αυτός ο δίσκος, από την αρχή μέχρι το τέλος με την αλληλουχία των θεμάτων σε λογική σειρά, που μοιάζει να διαλέγει μόνος του τους ακροατές του. Υπό αυτή την έννοια, ναι, είμαι θύμα.

Από την άνοιξη 2007 που συνέβησαν όλα αυτά έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια με συνεντεύξεις, συναυλίες, εμφανίσεις σε κλειστούς χώρους και συμμετοχή σε διάφορα δρώμενα με αφορμή κοινούς σκοπούς και οράματα. Σήμερα η Δανάη δηλώνει παρούσα με τον καλύτερο τρόπο. Μετά τις εμφανίσεις της στη μουσική σκηνή του Πυρήνα και πριν λίγες εβδομάδες, κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος της με τίτλο «Homo Logotypus», ένας δίσκος που στην ουσία πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε ο Οίκος Αντοχής. Έντεκα τραγούδια στο ίδιο μοτίβο (θα έλεγε κανείς και με το ίδιο όραμα) σε μια ενορχήστρωση περισσότερο εμπλουτισμένη αλλά εξίσου λιτή, χωρίς υπερβολές κι ακροβασίες και με την ερμηνεία της σαφώς ωριμότερη. Με μια έντονη διάθεση κριτικής και τοποθέτησης, σαρκασμού αλλά και κατά μετώπου σύγκρουσης, με στίχους που φτάνουν το στόχο και τον βρίσκουν στο σταυρό, η Δανάη μάς παρουσιάζει το δεύτερο δισκογραφικό της βήμα το οποίο όπως φαίνεται θα μας απασχολεί για καιρό. Σε μια εποχή όπου όλοι αναζητούν το θαύμα στο ελληνικό τραγούδι, μέσα από δισκογραφικά τρικ, παράξενες συνεργασίες και μια  κινδυνολογία που κόβει τα πόδια σε όποιον διανοηθεί να επιχειρήσει πειράματα και νέες αφίξεις, η Δανάη φιλτράρει τα γεγονότα και μας λέει τραγούδια σαν έμμετρα δοκίμια μετά μουσικής. Jazz, blues, δημοτικό και μπαλάντα εναλλάσσονται γύρω από έναν κοινό άξονα χωρίς να παρασύρονται σε παρατυπίες ή εκπτώσεις.

Πολύ δυναμική η πρώτη δισκογραφικά εμφάνιση της Μαρίας Παπαγεωργίου* η οποία συμμετέχει στον δίσκο με το τραγούδι Μπλουζ, δίνοντας μια πρώτη γεύση από το τις ερμηνευτικές της ικανότητες. Αυτή την περίοδο η Μαρία Παπαγεωργίου ετοιμάζει την είσοδό της στη δισκογραφία, παρέα με τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη, σε έναν δίσκο που είναι στα σκαριά.

Ευχάριστη και η παρουσία του Γιώτη Κιουρτσόγλου με το μπάσο του σε ένα τραγούδι, όπου δεν κάνει τίποτε λιγότερο από αυτό που τον έχουμε συνηθίσει και τον χαρακτηρίζει ως έναν από τους καλύτερους μουσικούς της Ελλάδας.

Οι καλές στιγμές του δίσκου είναι πολλές. Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα, ενώ παραδίπλα μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το τραγούδι «Σιγουριά».

Βαρέθηκα να πολεμώ τους άσσους στα μανίκια

τα νιάτα μου πεινάσανε και άστοχα χτυπάν,

μα απ’ τις παγίδες τρέφομαι σαν όλα τα ποντίκια

με κάτι αγρίμια ξενιτεύομαι

κι ας ξέρουν μόνο πίσω πώς να μη γυρνά. (Ίλιγγος)

Παίξε μου λίγη σιγουριά ίσα για να φυτέψω

δυο σφαίρες στους μεσάζοντες, τους μέσα και τους έξω.

Πάλι σκυφτός με νίκησε ο μέσα μου προφήτης

κι εσύ νομίζεις πως μοναξιά αχ, είναι να μού λείπεις. (Σιγουριά)

Τα μισθωμένα είδωλα στοιχειώσανε γενιές

η απόσταση αμετάκλητη σε μάθανε να λες

τα μάτια μας κερκόπορτα σε πόλη που κοιμάται

δεν καθρεφτίζεται η ψυχή ούτε στη συνουσία (Καρότσι)

Κι έτσι σε πήρε το καλό σου μακριά

σε ψόφια πανηγύρια

λάσπη και σάλιο και καπνός κι αρπαχτικά

είναι η περήφανη η ξένη σου η μοίρα (Πίσω απ’ τα ασθενοφόρα).

Κατ’ εμέ ο δίσκος είναι από τους καλύτερους που έχουν κυκλοφορήσει μέσα στο 2009 (ίσως και το 2008…) και σας προτείνω να τον αγοράσετε από το σπίτι σας, μέσα από το ηλεκτρονικό δισκοπωλείο της Yafka Records με τη διαδικασία της ταχυδρομικής αποστολής και της αντικαταβολής στην τιμή των 10 ευρώ. Πρόκειται ουσιαστικά για την προσπάθεια για μια δισκογραφία όπου η αγορά μουσικού υλικού θα αποτελεί επένδυση, με υψηλή ποιότητα και χωρίς η τιμή να είναι απαγορευτική. Και φυσικά όσο γίνεται χωρίς τη βοήθεια μεσαζόντων. Θα τον βρείτε επίσης σε διάφορα επιλεγμένα δισκοπωλεία και βιβλιοπωλεία (αλλά όχι σε γνωστά κεντρικά δισκοπωλεία) σε αρκετά καλή τιμή.

Ίλιγγος

ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε μία από τις πρώτες συνεντεύξεις της Δανάης Παναγιωτοπούλου, την οποία μου παραχώρησε τον Αύγουστο του 2007, για το MusicHeaven. Ήταν και η δικιά μου πρώτη (ατομική) συνέντευξη. 

*Η φωνή της Μαρία Παπαγεωργίου
έχει δισκογραφηθεί για πρώτη φορά
σε φιλική συμμετοχή στο τραγούδι
της Νατάσσας Μποφίλιου «Δρόμος» (2008).