Studio Report για το νέο δίσκο του Μίλτου Πασχαλίδη

Μίλτος Πασχαλίδης

Ο δίσκος που ετοιμάζω και κατά πάσα πιθανότητα θα κυκλοφορήσει με τον τίτλο "Ξένιος (η Κρήτη εντός μου)" αφορά τα 16 χρόνια που έμεινα στην Κρήτη. Αν η ζωή μου εκεί ήταν ταινία, ο το υλικό αυτό θα αποτελούσε σίγουρα το soundtrack. Περιέχει δύο παλιά μου τραγούδια, το Δεν πίνω πια μονάχος και το Ηράκλειο- Καλαμάτα ενορχηστρωμένα στην αρχική τους εκδοχή, δύο ορχηστρικά και τρία παραδοσιακά. Μάλιστα στο Ηράκλειο- Καλαμάτα, παίζει η ορχήστρα νυκτών εγχόρδων της Πάτρας και θεωρώ ότι είναι ό,τι πιο συναισθηματικό κατάφερα να πετύχω ως εκτέλεση. Την ενορχήστρωση έχει αναλάβει ο συνεργάτης μου ο Θύμιος Παπαδόπουλος. Πρόκειται για έναν δίσκο σχεδόν αυτοβιογραφικό, ένα μωσαϊκό της παρουσίας μου στο νησί. Ωστόσο δεν με ενδιέφερε να κάνω ένα καρτ- ποστάλ για την Κρήτη, σε κανένα επίπεδο. Αν αναζητήσουμε εκπλήξεις θα τις βρούμε στα παραδοσιακά κομμάτια, τα οποία είναι ενορχηστρωμένα όχι με κλασική κρητική ορχήστρα, δηλαδή λύρα- λαούτο- κρουστά, αλλά με πιο σύγχρονο τρόπο. Θέλω να ακουστεί η Κρήτη όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι κι όχι όπως έχουμε συνηθίσει να την ακούμε. Επίσης, επιδίωξα να συμπεριλάβω και ανθρώπους από τη ζωή μου στο νησί, όπως οι Χαϊνιδες. Απλά επειδή δεν είχαμε κάποια συγκλονιστική ιδέα για το πώς θα μπορούσαν οι συγκεκριμένοι να συμβάλουν καθοριστικά, αποφασίσαμε από κοινού να τραγουδήσω απλά τον Ακροβάτη. Με τον Βασίλη Σκουλά έχω ένα εμβόλιμο στιγμιότυπο, μιας και ο δίσκος θα έχει ροή αφηγηματική αλλά και η Μαρία Σουλτάτου θα πει μια μαντινάδα. Ο Ψαραντώνης επίσης θα είναι μέσα στον δίσκο, αλλά ακόμα δεν μας έχει πει τι θέλει να κάνει. Δεν έχει κανένα νόημα όταν μιλάς με αυτό τον άνθρωπο να του καθορίσεις τα πλαίσια· είναι εκτός πλαισίων. Εξάλλου, έχω γράψει ένα τραγούδι για εκείνον που λέγεται «Ξένιος» και αφηγείται την επιστροφή του Δία στην Κρήτη μετά από αιώνες. Όμως θα έρθει και θα μας πει εκείνος τι ακριβώς θέλει να κάνει και πώς. Ο δίσκος υπήρχε χρόνια στο μυαλό μου ως ένα διαρκές ενδεχόμενο, αλλά δεν αποφάσιζα να καταπιαστώ με αυτόν γιατί ό,τι θέλω να δημιουργήσω προτιμώ να το ξεκινήσω όταν υπάρχει μια απόσταση. Γενικώς δεν γράφω ποτέ εν θερμώ. Αναμένεται να κυκλοφορήσει μετά τις γιορτές.

Θύμιος Παπαδόπουλος

Ο δίσκος αυτός έχει άποψη, λέει κάτι. Είναι εμπνευσμένος από μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, στην οποία ο Μίλτος ανδρώνεται μουσικά, αρχίζει και συγκεκριμενοποιεί τον χώρο στον οποίο πρόκειται να κινηθεί. Το εγχείρημα αυτό είναι ένα δίκοπο μαχαίρι: πρέπει να μιλήσει κανείς με απόλυτη ειλικρίνεια και ταυτόχρονα να δώσει κάποια στοιχεία της σημερινής εικόνας, όχι να μιμηθεί τους παλιούς. Προσωπικά θέλω να βλέπω την παράδοση πιο ελεύθερα, όπως την έβλεπαν εκείνοι που την έφτιαξαν, οι οποίοι δεν δεσμεύονταν από τίποτα και ήταν εξαιρετικά δημιουργικοί, όπως ακριβώς οφείλει να είναι κάθε σημερινός καλλιτέχνης. Εκείνο που πρέπει να αντλούμε από την παράδοση είναι το μουσικό πνεύμα, τη φλόγα που οδήγησε τον τότε δημιουργό να κάνει ό,τι έκανε, χωρίς να κολλήσεις στον τρόπο που χρησιμοποίησε εκείνος. Το ιδανικό είναι να μπορέσουμε να δούμε πίσω από τις νότες μιας συγκεκριμένης παλιάς εκτέλεσης και να αγαπήσουμε το ίδιο το υλικό, χωρίς να πρέπει να μιμηθούμε ένα ευαγγέλιο ορθοδοξίας της παράδοσης. Έτυχε να γνωρίσω κάποιους ανθρώπους που έχουν περάσει στη μυθολογία των μουσικολόγων, όπως ο Χαλκιάς ή ο Σκορδαλός οι οποίοι υπήρξαν απίστευτα δημιουργικοί και δεν δεσμεύονταν από καμία παράδοση. Γιατί εμείς θα πρέπει να περιχαρακώσουμε ένα έργο εκεί που θα το ήθελαν οι μουσικολόγοι; Θα πρέπει να τιμήσουμε την παράδοση με τον καλύτερο, σύγχρονο τρόπο. Εκείνο το οποίο θα πρότεινα στον ακροατή είναι να μην σταθεί στα επιμέρους και να χαλαρώσει στο άκουσμα του δίσκου, να τον χορτάσει. Τέλος, εκείνο που θα ήθελα να θαυμάσει κάποιος στο άκουσμα των τραγουδιών, δεν είναι η ευρηματικότητα, αλλά η μουσικότητα, το συναίσθημα και οι ιδέες που παλέψαμε να αποτυπώσουμε.

*Πρώτη δημοσίευση Δίφωνο,
Δεκέμβριος 2009.