Μας συστήθηκε το 2005 με τον δίσκο «Σαν μια φωτογραφία». Το ντεμπούτο του συνοδεύτηκε δυναμικά από τη συνεργασία του με τον Μπάμπη Στόκα και τον Δημήτρη Καρρά ενώ τον Ιούλιο του 2007 κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος με τίτλο «Δεν έχω ιδέα». Εδώ τη σφραγίδα τους αφήνουν οι καλοί του φίλοι Βωξ, η Marianne Rarity των In Vox καθώς και ο Νίκος Ζούδιαρης. Ο νέος του δίσκος κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες με το περίεργο όνομα «Καληνύχτα Barney» και μετρά ήδη μια ραδιοφωνική επιτυχία και πολλές αφορμές για να τον συναντήσουμε και να συζητήσουμε μαζί του.
Τρεις δίσκοι σε τρεις διαφορετικές εταιρίες πρώτης γραμμής. Δεν είναι λίγο παράξενο για έναν νέο τραγουδοποιό;
Με τις δύο προηγούμενες εταιρίες δεν τα βρήκαμε, δεν ήμουν ευχαριστημένος με τον τρόπο που αντιμετώπισαν τον δίσκο. Έτσι αναγκάστηκα να ζητήσω απαλλακτικό, το πήρα και στράφηκα αλλού.
Κάπου διάβασα ότι δεν θεωρείς το ωδείο χρήσιμο για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Εκεί όμως δεν θα πάρεις τον κατάλληλο οπλισμό για τον πόλεμο, ανεξάρτητα αν εσύ είσαι καλός στρατιώτης ή όχι;
Είμαι κατά του ωδείου στα πρώτα στάδια ενός καλλιτέχνη. Αν κάποιος θέλει να μάθει πέντε πράγματα παραπάνω για να βελτιώσει τη δουλειά του, σίγουρα θα του κάνει καλό. Είναι όμως πολύ σημαντικό να βρίσκεις μόνος σου τις νότες, γιατί αποκτάς εξ αρχής ένα δικό σου ύφος στο παίξιμο. Όταν έχεις συνεχώς πάνω από το κεφάλι σου κάποιον να σου δείχνει, αυτόματα γίνεσαι κάτι παρόμοιο με εκείνον, δεν αποκτάς ξεχωριστή προσωπικότητα. Εγώ, προσωπικά, δεν έχω φοιτήσει σε κανένα ωδείο.
Επίσης απ’ ότι ξέρω δεν γράφεις για πράγματα που δεν έχεις ο ίδιος βιώσει.
Όντως, η μουσική δεν είναι παραγγελία.
Αυτό δεν φέρει έναν εγωκεντρισμό;
Καθόλου! Αυτό που νιώθω για να γράψω ένα τραγούδι, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, μπορεί να το νιώθουν ταυτόχρονα εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο. Δεν είναι κάτι που νιώθω αποκλειστικά εγώ λοιπόν, αφορά κόσμο. Δεν έχει τύχει ωστόσο να ακούσω μια ιστορία, να πάρω το θέμα από εκεί και να το κάνω τραγούδι. Για να πω και την αλήθεια έχω μια δυσκολία στο να γράψω κάτι που δεν είναι δικό μου, παρόλο που στα χέρια μου έχουν έρθει εκπληκτικές μουσικές από φίλους.
Τελικά μέσα σου τι βαραίνει περισσότερο. Η μουσική η ο στίχος;
Είναι λίγο παρεξηγημένο το θέμα. Δεν υπάρχει μόνο ο λόγος και η σύνθεση αλλά και η ενορχήστρωση, η οποία καλύπτει το ένα τρίτο της δημιουργίας. Μπορείς να έχεις ένα καταπληκτικό τραγούδι, να το ενορχηστρώσει κάποιος και να βγει μια αηδία. Φυσικά ισχύει και το αντίθετο. Στο «Καληνύχτα Barney» προσπάθησα, περισσότερο, να πετάξω κάθε τι μη αναγκαίο και να τονίσω τα βασικά στοιχεία.
Ο νέος σου δίσκος έχει τίτλο «Καληνύχτα Barney», παρμένο από το τελευταίο τραγούδι που συναντάμε μέσα. Δεν είναι και ο πιο αναμενόμενος. Αλήθεια, σε τι υπερτέρησε των άλλων τίτλων;
Είχα μια συζήτηση με τον φίλο μου τον Θωμά Βασιλάκο σχετικά με αυτό.
«Barney» ονομαζόταν μια σειρά κινουμένων σχεδίων του 1939, όπου ένας αρκούδος πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει δύσκολες καταστάσεις αλλά ώντας ατζαμής τα έκανε θάλασσα. Αν ακούσεις το κομμάτι θα συναντήσεις την προσπάθεια την ανθρώπων να κάνουν κάτι καλό, που στο τέλος καταλήγουν στο ακριβώς αντίθετο. Το έχω κάνει κι εγώ ο ίδιος πολλές φορές. Σε όλους έχει τύχει να ξεκινήσουμε να φτιάξουμε κάτι, με καλές προθέσεις, αλλά στο τέλος ανακατεύουμε τα πράγματα περισσότερο.
Βρίσκω το τραγούδι κάπως αμφίθυμο. Από τη μια «ίδιοι άνθρωποι μιλούν, ίδια άνθρωποι κυβερνούν κι εσύ μόνο κοιτάς το μυαλό σου ξεγελάς» και από την άλλη «η κάθε μου στιγμή ακροβατεί σε ένα σχοινί».
Είναι ειρωνικό, ωστόσο εκφράζει μια πραγματικότητα. Στον τόπο μας τόσα χρόνια, τίποτα δεν λέει να αλλάξει. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα, νομίζω δεν προχωράμε.
Τι φταίει;
Όλοι μας κάνουμε κάποιες επιλογές. Δεν είναι τυχαίο που τόσα χρόνια μας κυβερνούν οι ίδιοι άνθρωποι, κάποιοι από εμάς τους ψηφίζουν. Δεν είναι τυχαίο που τόσα χρόνια η πόλη μας είναι μέσα στα σκουπίδια και ένα σωρό άλλα παραδείγματα. Παράλληλα δεν βλέπω να υπάρχει διάθεση να αλλάξει αυτό το πράγμα. Αν μπορεί να γίνει κάτι, σίγουρα θα ξεκινήσει ξεχωριστά από τον καθένα.
Ο δίσκος ανοίγει με ένα τραγούδι τοποθέτηση: την Τέχνη. «Είπα να κάνω ανταρσία σε ένα παγκάκι για να’ χει αξία. Τι υποκρισία» και «Η τέχνη είναι μια λατέρνα που όλο γυρίζει· αν θέλεις πέρνα».
Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις μουσική στις μέρες μας. Όχι απαραίτητα να ζήσεις από αυτήν, σε εμένα τουλάχιστον δεν συμβαίνει. Η χρυσή δεκαετία του 90, όπου βγήκαν τραγουδοποιοί που έκαναν τέχνη και βιοπορίστηκαν μέσα από αυτή, έχει περάσει. Η λατέρνα που αναφέρω, είναι μια παρομοίωση που φέρνει τον ακροατή πιο κοντά στην ψυχαγωγία των παλιών ανθρώπων, στο πώς αντιλαμβάνονταν την τέχνη μέσα από την απλότητά της.
Εντύπωση μου κάνουν και τα εικαστικά που συνοδεύουν τα τραγούδια, δια χειρός Κωστή Γεωργίου.
Είναι υπέροχος εικαστικός ο Κωστής, συνεργαστήκαμε για πρώτη φορά στον προηγούμενο δίσκο, το «Δεν έχω ιδέα». Όταν πρωτοείδα έργα του εντυπωσιάστηκα, βρήκα το τηλέφωνό του και γνωριστήκαμε. Του έδωσα το υλικό του προηγούμενου δίσκου, του άρεσε κι έτσι ζωγράφισε ένα έργο για κάθε τραγούδι αφιλοκερδώς. Αν ανοίξεις το βιβλιαράκι θα δεις στη μία πλευρά τους στίχους και στην άλλη τον αντίστοιχο πίνακα. Στο νέο δίσκο δεν υπήρχε αρκετός χώρος για κάτι τέτοιο, έτσι αρκεστήκαμε στο να περιληφθούν τα έργα χωρίς άμεση αντιστοιχία. Όσο αυτός ο καλλιτέχνης ενδιαφέρεται, θα συνεχίσω να συνεργάζομαι μαζί του.
Ας μιλήσουμε λίγο για τις συμμετοχές. Συναντιέσαι με το Μάνο Ξυδούς, το Απόστολο Ρίζο, την Ελένη Πέτα, τον Γρηγόρη Κλιούμη και τη Ζήνα Αρβανιτίδη.
Όταν μπαίνει ένα τραγούδι σε διαδικασία ενορχήστρωσης αρχίζει με ένα παράξενο και μαγικό τρόπο να σου μιλάει. Σου λέει που «πονάει», τι του χρειάζεται και σε που, για να γίνει καλύτερο. Ήταν τα ίδια τα τραγούδια που ζήτησαν αυτές τις φωνές κι εγώ το μόνο που έκανα ήταν να σηκώσω το τηλέφωνο και να τους κάνω την πρόταση. Υπήρξαν και απορρίψεις. Η αρχική μου πρόθεση σε αυτό τον δίσκο ήταν να τραγουδήσω μόνο ένα τραγούδι, τη Γέννηση.
Βρίσκεσαι δημιουργικά και με τον Νίκο Μωραΐτη στο τραγούδι «Κανένας τους» το οποίο παίζεται πολύ στα ραδιόφωνα.
Το συγκεκριμένο τραγούδι έρχεται από τον πρώτο δίσκο. Στην αρχική του εκδοχή λεγόταν Σκιά. Αυτό που θέλω από εδώ και στο εξής είναι να ηχογραφήσω ξανά κάποια κομμάτια τα οποία θα αλλάζω σε διάφορα σημεία: είτε την ενορχήστρωση, είτε στον ερμηνευτή, είτε στους στίχους και να τα περιλάβω σε νέους δίσκους. Εδώ άλλαξε τελείως ο μουσικός δρόμος και μπήκαν οι συγκεκριμένοι στίχοι του Νίκου.
Κλείνοντας, σχεδιάζεις κάτι αυτό τον καιρό;
Ήδη έχω ξεκινήσει να γράφω κάποια τραγούδια για τον επόμενο δίσκο ο οποίος θα διαφέρει πολύ, κυρίως ενορχηστρωτικά. Τουλάχιστον αυτός είναι ο στόχος μου. Από κει και πέρα αν το τραγούδι ζητήσει κάποια φωνή, θα την επιδιώξω. Σχετικά με τις ζωντανές εμφανίσεις δεν έχω προγραμματίσει κάτι.
*Περιοδικό Δίφωνο,
Μάρτιος 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου