Σήμερα το Τραπέζι εγκαινιάζει μια νέα στήλη, η οποία θα εμπλουτίζεται βήμα-βήμα και θα έχει τίτλο «Το ποίημα της Τετάρτης». Κάθε Τετάρτη λοιπόν θα μοιραζόμαστε ένα μελοποιημένο ποίημα από την ελληνική δισκογραφία, σε μια προσπάθεια να θυμηθούμε όσα μας έχει προσφέρει ο ποιητικός λόγος περνώντας στη συνείδησή μας μέσω των τραγουδιών. Προτάσεις, εισηγήσεις και σχόλια φυσικά δεν είναι μόνο ευπρόσδεκτα αλλά και απαραίτητα. Καλή μας αρχή.
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
Κάμε να σ' ανταμώσω, κάποτε, φάσμα χαμένο του πόθου μου
Κι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας
Ακόμα μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.
(Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς
Να γνωρίζω κανένανε κι ούτε
Κανένας με γνώριζε.)
Η μουσική πρωτοακούστηκε ως μουσικό θέμα στην ταινία Σέρπικο του 1973 με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο. Το ποίημα ήταν ήδη σε κυκλοφορία από το 1945 στη συλλογή «Εποχές». Ως τραγούδι περιλαμβάνεται για πρώτη φορά στον δίσκο του 1975 «Μπαλάντες», όπου ο Μίκης Θεοδωράκης συνθέτει τραγούδια εξολοκλήρου πάνω στην ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη. Τραγουδά η τότε πρωτοεμφανιζόμενη και άρτι αφιχθείσα από τη Σοβιετική Ενωση, Μαργαρίτα Ζρομπαλά. Έκτοτε γνώρισε πάρα πολλές επανεκτελέσεις από γνωστούς ερμηνευτές. Επειδή αντιμετώπισα κάποια προβλήματα στο ανέβασμα του πρωτότυπου, εδώ το ακούμε σε ζωντανή ηχογράφηση με τον Μανώλη Μητσιά, από τον δίσκο «Τα μεγάλα τραγούδια».
|
2 σχόλια:
Πράγματι υπέροχο τραγούδι. Κατά καιρούς πολλοί καταξιωμένοι τραγουδιστές έχουν αναμετρηθεί μαζί του (πρόχειρα αναλογίζομαι τη Γαλάνη, την Βενετσάνου, τον Νταλάρα, τον Πάριο κ.α). Όσο επιτυχημένες (ή λιγότερο επιτυχημένες) υπήρξαν οι εκτελέσεις αυτές, η πρώτη, από την τότε 17-χρονη Μαργαρίτα Ζορμπαλά, ακόμα παραμένει ψηλά στο βάθρο της.
(και ένα από τα "διαμάντια" του youtube, η Μαρία Δημητριάδη όπως το ερμηνεύσε στο Παλλάς το 1989: http://www.youtube.com/watch?v=8vdbsu3GFxw )
Σ' ευχαριστώ. Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα την εκτέλεση και είναι πολύ καλή, πέρα από το χαρακτήρα που έχει το βίντεο ως ντοκουμέντο.
Δημοσίευση σχολίου