Ο Γιώργος Ορφανουδάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Εκεί απέκτησε τις πρώτες του μουσικές εμπειρίες σχηματίζοντας γκρουπ και διοργανώνοντας live εμφανίσεις σε διάφορα μαγαζιά. Ταυτόχρονα, επεδίωξε τη σύνθεση δικών του κομματιών αρχικά μελοποιώντας ποιήματα διαφόρων ποιητών και στη συνέχεια ποιήματα και στίχους του αδερφού του Θανάση Ορφανουδάκη. Το Νοέμβριο του 2006 συμμετείχε στον τελικό του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το τραγούδι: «Περί φυσικής…» σε σύνθεση δική και Κων/νου Σελεζνιώφ και στίχους του Θανάση Ορφανουδάκη. Τον Αύγουστο του 2007, συμμετείχε σε περιοδεία στην Κρήτη με τη θεατρική ομάδα «Ιδαίοι Δάκτυλοι» παίζοντας στο έργο και υπογράφοντας τη μουσική της παράστασης «Πρωτομάστορας» του Ν. Καζαντζάκη. Την επόμενη χρονιά δραστηριοποιήθηκε στη δημιουργία μουσικής για ταινία μικρού μήκους με σκοπό την συμμετοχή της στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, ενώ παράλληλα πραγματοποίησε διάφορες unplugged εμφανίσεις μέχρι και σήμερα παρουσιάζοντας τα καινούρια του τραγούδια.
Το 2006 συμμετείχες στο Φεστιβαλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Tι ήταν αυτό που σε έκανε να λάβεις μέρος; Τελικά τα πράγματα ήταν όπως τα φανταζόσασταν;
Θεωρώ ότι είναι ένας αξιοπρεπής θεσμός που σέβεται και τους δημιουργούς και τα τραγούδια τους, σε αντίθεση με άλλες διοργανώσεις και μουσικές τηλεοπτικές εκπομπές. Γι αυτό και επιλέξαμε να στείλουμε εκεί το τραγούδι μας. Η συμμετοχή μας, μας έκανε πολύ καλό ως προς την αντιμετώπιση απέναντι στα ίδια μας τα τραγούδια που γράφαμε. Δηλαδή, μας έβαλε στη διαδικασία να δουλέψουμε περισσότερο κάποια πράγματα και να προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα στα κομμάτια μας. Από κει και πέρα είχαμε κάποιες προσδοκίες από τις οποίες άλλες επιτεύχθηκαν και άλλες όχι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν χάσαμε από αυτή μας τη συμμετοχή, μόνο κερδίσαμε.
Το τραγούδι σας λεγόταν Περί φυσικής. Πες μας δυο λόγια γι’ αυτό.
Το τραγούδι άρχισε σαν αστείο μια μέρα με τον Θανάση τον αδερφό μου και πλέον στιχουργό μου. Εκεί που καθόμασταν πέταξε κάποιος από εμάς την ιδέα να γράψουμε ένα τραγούδι που να μιλάει για έρωτα μέσω της Φυσικής. Εκείνος έπιασε το μολύβι, εγώ την κιθάρα και μέσα σε λίγη ώρα είχαμε το βασικό σκελετό του, σχεδόν όλο το κομμάτι. Ο Θανάσης έβαλε τους στίχους και τη Φυσική, εγώ τη μουσική και τη φωνή. Μετά άρχισα να το δουλεύω περισσότερο μουσικά και σε λίγες μέρες είχαμε ένα τραγούδι που εξέφραζε αυτό που θέλαμε να πούμε.
Θα μας εξηγήσεις λίγο τους στίχους, γιατί σε πρώτη ακρόαση γίνεται της…φυσικής!
Μα αυτός ήταν ο σκοπός όταν γράφτηκε… Να γίνεται της Φυσικής! Έτσι λοιπόν προέκυψε ένα τραγούδι που μιλάει για ένα ζευγάρι που ο ένας από τους δυο (στην προκειμένη περίπτωση ο άντρας) είναι παραμελημένος επειδή η κοπέλα του ασχολείται μόνο με τη Φυσική και καθόλου με τη σχέση τους. Και είναι η ύστατη προσπάθεια του να επικοινωνήσει με το έτερον ήμισυ έστω και με όρους Φυσικής ρωτώντας την τι είδους άνθρωπος (ή σωματίδιο!) είναι και αν έχει καταλάβει ότι δεν ζει την ίδια της τη ζωή. Και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που αντί για τη λέξη Φυσική βάζουν οτιδήποτε άλλο πιο πάνω και από την ίδια τους τη ζωή και εκείνη περνάει… Αυτοί που ίσως όταν τους δούμε στο δρόμο δεν θα τους δώσουμε σημασία, αλλά αν τους μιλήσουμε θα διαπιστώσουμε ότι κρύβουν μια μικρή εγκυκλοπαίδεια μέσα τους.
Βλέπω ότι η σχέση σου με το θέατρο είναι στενή…
Η αλήθεια είναι ότι το θέατρο μου αρέσει αρκετά. Την θεωρώ πιο ολοκληρωμένη μορφή έκφρασης από τη μουσική και ήθελα να πειραματιστώ σε αυτό. Να δοκιμάσω να παίξω θέατρο και να γράψω μουσική γι αυτό. Καταλήγω στο γεγονός ότι μου δίνεται απίστευτη ελευθερία έκφρασης όταν καλούμαι να γράψω μουσική για θέατρο και μου αρέσει το γεγονός ότι ξεκινάω στην κυριολεξία από το τίποτα και καταλήγω κάπου που ίσως και να μην το είχα φανταστεί, πάντα με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη φυσικά. Δεν μπορώ να πω ότι έχω πείρα στο συγκεκριμένο θέμα για να προσδιορίσω το τι χρειάζεται για να γράψεις μουσική για θέατρο. Ίσως φαντασία…
Γράφεις και μουσική και στίχους. Τι βαραίνει μέσα σου περισσότερο και γιατί;
Δυσκολεύομαι να γράψω στίχους και ευτυχώς αυτή τη «δύσκολη» δουλειά την έχει αναλάβει ο Θανάσης. Περισσότερο με αγγίζει η μουσική σε οτιδήποτε και αν ακούω, αλλά είναι και στιγμές που οι στίχοι μιλούν κατευθείαν στην καρδιά. Με λίγα λόγια, δεν μπορώ να αποφασίσω…!
Η καθημερινότητα είναι ένας τόπος από όπου αντλείς τα θέματά σου και είναι εμφανές.
Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την καθημερινότητα και σαν μια μικρή ταυτότητα των ανθρώπων. Όταν πρωτογνωρίζω κάποιον, με ενδιαφέρει πως είναι η καθημερινότητα του, με τι ασχολείται κατά τη διάρκεια της ημέρας, πως ξοδεύει τον πολύτιμό του χρόνο. Αν το καλοσκεφτείς κρύβει πολλά στοιχεία του χαρακτήρα του η κάθε του κίνηση.
Υπάρχει επαφή με την ποίηση;
Η σχέση μου με την ποίηση είναι κάπως περίεργη. Δεν μπορώ να πω ότι διάβαζα ποτέ ποίηση. Κυρίως μελοποιούσα ποιήματα που έβρισκα μπροστά μου. Θυμάμαι είχε πέσει στα χέρια μου ένα βιβλίο ενός φίλου του πατέρα μου, άγνωστου ποιητή, που είχε εκδώσει τη συλλογή του μόνο για φίλους. Έτσι άρχισα σιγά σιγά να μελοποιώ τα ποιήματά του και να αποκτάω ενδιαφέρον για τη δημιουργία δικών μου κομματιών. Ύστερα μελοποίησα Κ. Καρυωτάκη, Κ. Παλαμά, Γ. Βιζυηνό, Τ. Άγρα κυρίως για τις ανάγκες μουσικής της παράστασης που συμμετείχα.
Πες μου ένα σου όνειρο που μπορεί να γίνει πραγματικότητα μέσα από τη μουσική.
Να ταξιδέψω μέσω της μουσικής και στο δρόμο μου να πάρω και άλλους μαζί στο ταξίδι μου αυτό. Και μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Σχέδια;
Προτιμώ κυρίως τις Unplugged εμφανίσεις, αλλά τα «Μποζόνια» ξεκινούν πρόβες με σκοπό κάποια στιγμή να πραγματοποιήσουν εμφανίσεις στην Αθήνα για την παρουσίαση των καινούριων μας τραγουδιών τα οποία δεν έχουν ακόμα δισκογραφηθεί.
*Πρώτη δημοσίευση www.e-tetradio.gr.
1 σχόλιο:
όταν έχεις λίγο μα πολύ λίγο ελευθερο χρονο, η ενασόληση αυτή με τη τέχνη, κύριως όταν γίνεται από άλλους, γίνεται ιδιαίτερα ανανεωτική
Δημοσίευση σχολίου