Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν άκουσα αυτό το τραγούδι για πρώτη φορά δεν έψαξα να βρω του συντελεστές. Φαντάστηκα πως το συνέθεσε ένας λαϊκός συνθέτης σαν τον Άκη Πάνου και τους στίχους έγραψε ένας στιχουργός όπως ο Φίλιππος Γράψας. Χωρίς ενδείξεις, χωρίς αποδείξεις. Χωρίς τα πρόσωπα να κυριαρχούν. Έτσι με τη φαντασία. Την εφηβική. Όταν ένας ραδιοφωνικός παραγωγός πρόδωσε το μυστικό μέσα στο αυτοκίνητο σε μια διαδρομή ρουτίνας δεν ήρθε η έκπληξη. Ήρθε η συνειδητοποίηση. Τώρα το τραγούδι κείτεται πάνω στο τραπέζι με την θεώρηση πως αν όντως υπάρχει αυτός ο γκρεμός, όλα τα άλλα είναι δρόμος. Εδώ το ακούμε από τον Γεράσιμο Ανδρεάτο σε ζωντανή (ολοζώντανη) ηχογράφηση. Η μουσική φυσικά είναι του Μάνου Χατζιδάκι και οι στίχοι του Λεωνίδα Στρογγυλού.
Ο γκρεμός
Σε κάθε δρόμο πάντα υπάρχει ένας γκρεμός
αρκεί στην ώρα να τον δεις και να ξεφύγεις
έτσι σε κάθε αγάπη είν' ο χωρισμός
που μοναχά με τις θυσίες θ' αποφύγεις...
Για να 'χεις κάποια σε τούτη τη ζωή χαρά
τον άνθρωπό σου πάντα βάσταξε κοντά σου
και θα 'ναι στήριγμα σαν θα 'ρθει η συμφορά
και σαν θα δεις ν' ανοίγεται ο γκρεμός μπροστά σου...
Ένας γκρεμός μες στη ζωή μας είν' ο χωρισμός
της ευτυχίας κόβει απότομα τη στράτα
βρες άλλο δρόμο όσο ακόμα είν' ο καιρός
και με τον άνθρωπο που πόνεσες περπάτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου