Άσματα και μιάσματα

http://bosko-hippydippy.blogspot.com

Βολτάροντας συστηματικά στο διαδίκτυο, σίγουρα θα συναντήσεις πολλές, εκ διαμέτρου αντίθετες, καταστάσεις, καλές, κακές ή αδιάφορες. Πόσο, μάλλον, όταν πρόκειται για τον κόσμο της μπλογκόσφαιρας, που ο καθένας μπορεί να αποκτήσει βήμα και δημόσιο λόγο γρήγορα, απλά και δωρεάν. Από νεοσύστατα και «ρηχά», μέχρι πολυετή (πλέον) blogs, με τεράστιο αρχείο στις πλάτες τους. Από προσωπικού χαρακτήρα, τα οποία έγιναν για ίδιο όφελος του «άγνωστου διαδικτυακού χρήστη», μέχρι επωνύμων που εκθέτουν τη δουλειά και τις απόψεις τους, επικοινωνώντας σε πρώτο πρόσωπο με το κοινό που τους παρακολουθεί. Η περίπτωση ενός blog το οποίο επιδίδεται με μεγάλη δεξιότητα σε θεματικά σλάλομ, αγγίζει την καθημερινότητα, την τέχνη, τον πολιτισμό και τις προσωπικές σχέσεις του γράφοντος, με ανθρώπους κάποιας σημαντικότητας στον χώρο που κινούνται, δεν είναι παρά η περίπτωση ενός blog που αξίζει μνεία. Τουλάχιστον, για όσους από εμάς αναζητούν κάποιες μικρές λύσεις μέσω της συγκεκριμένης μορφής ελευθερίας του λόγου.

Με το πρώτο κλικ, μπορείς να διαβάσεις μια καλή και τίμια δισκοκριτική, στην οποία σπανίως θα εντοπίσεις κενά στην επιχειρηματολογία, παρά την υποκειμενική φύση του εγχειρήματος. Με το δεύτερο κλικ, εντυπώσεις από συναυλίες, παραστάσεις και πολιτιστικά γεγονότα, μέσω της έμπειρης και λεπτομερούς ματιάς, ενός αρθρογράφου που συμμετέχει ενεργά στο πληρέστερο ελληνικό μουσικό περιοδικό που υπήρξε ποτέ. Στη συνέχεια, μετά από μια σειρά φιλοπερίεργα κλικ, θα ανακαλύψεις πληθώρα μοναδικών στιγμιότυπων, τραβηγμένων από τις συναντήσεις και τις συζητήσεις του με περισσότερο ή λιγότερο γνωστούς καλλιτέχνες (ερμηνευτές, συνθέτες, σολίστες, λογοτέχνες) σε χώρους συναυλιών, στα στούντιο ραδιοφωνικών σταθμών, ακόμα και στο σπίτι τους. Παράλληλα, φωτογραφίες από ταξίδια και οδοιπορικά, λεζάντες σαν παρμένες από ημερολόγιο, το κέντρο της Αθήνας, όπως το ξέρουμε και όπως δεν το έχουμε ξαναδεί. Μουσική, θέατρο, σινεμά, ραδιόφωνο, λογοτεχνία, εικαστικές αναφορές και παραπομπές, σκέψεις επί προσωπικού, θέση στα πολιτιστικά (και όχι μόνο) δρώμενα. «Σήμερα, έχω όρεξη να μιλήσουμε για το πώς πρέπει να είναι η τέχνη. Για την τέχνη της πραγματικής τραγουδοποιίας και όταν αυτή γίνεται για να εκφράσει πρωτίστως όλες τις εκφάνσεις των εγκεφαλικών διεργασιών του, ο ίδιος ο δημιουργός. Μετά, έρχονται όλα τα άλλα...το κατά πόσο άρεσε το έργο, κατά πόσο έγινε αντιληπτό, κατανοητό κλπ. Λες κι ένα οποιοδήποτε έργο τέχνης, γίνεται για να αρέσει απλά στους άλλους, βάσει συνταγών, μεθοδεύσεων και μοδάτων ρευμάτων. Λες κι ο καλλιτέχνης, ο οποίος καταθέτει ολόκληρα κομμάτια της ύπαρξης του, δεν υπάρχει.»

Τελικά, τι ακριβώς είναι το blog του Bosko; Η δυσκολία που θα συναντήσει κανείς, προσπαθώντας να βγάλει τη σωστή συνισταμένη (παρά το γεγονός ότι οι συνιστώσες βγάζουν μάτι) και να το κατατάξει στις ήδη υπάρχουσες κατηγορίες, αντισταθμίζεται επαρκώς με την απλή και καθημερινή επίσκεψη. Η διάθεση του blogger για γραφή και η συνεχής ενημέρωση της σελίδας με αναρτήσεις, που τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν από τις στήλες εφημερίδων και περιοδικών, προσφέρουν απλόχερα το κίνητρο. Είναι από εκείνες τις (ελάχιστες) περιπτώσεις που ωθείσαι, αφενός να συμμετάσχεις κι εσύ- με όποιον τρόπο κατέχεις- ενεργά στον πολιτισμό, αφετέρου σου αποκαλύπτεται το ανθρώπινό του πρόσωπο. Μακριά από κοινωνικές αποστάσεις και καλλιτεχνικές υπεροψίες. «Άσματα και μιάσματα», λοιπόν, όπως μας λέει και ο ίδιος, είναι το blog που αγαπά τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, τη φωνή της Φλέρυς Νταντωνάκη, τις ταινίες του Maya Deren, τη γενιά του Woodstock, την εποχή του Υδροχόου και τους αντιρρησίες κοινών συνειδήσεων.

*Πρώτη δημοσίευση
περιοδικό πολιτισμού Ως3,
Σεπτέμβριος 2008.