Έχω μια μέρα δροσερή

Αυτό το κείμενο κανονικά είναι ένας πλεονασμός. Όχι γιατί αντιπροσωπεύει κάτι που έχει ήδη αντιπροσωπευτεί. Απλώς γιατί έχω δηλώσει ήδη το θαυμασμό μου τόσο για ολόκληρο τον δίσκο όσο και για το συγκεκριμένο τραγούδι (που είναι και το εναρκτήριο) τοποθετώντας το δεξιά σε podcast. Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ; Ο Δημήτρης Καρράς, ένας τραγουδοποιός που προέρχεται από τη πάλαι ποτέ συντροφική θαλπωρή του συγκροτήματος Βωξ και που ευτύχησε να συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες, μας καταθέτει έναν δίσκο για πολλές διαδρομές παντός καιρού. Προσωπικά θεωρώ ότι η νέα του δουλειά που τιτλοφορείται "Αστιβή" είναι σαφώς ωριμότερη από την προηγούμενη με τίτλο "Ντέμο". Ακούγεται αλλιώς, χωνεύεται αλλιώς. Βέβαια αδικείται παράφορα από το artwork, οπότε αν βρεθεί μπροστά σας μην ψαρώσετε. Ωστόσο θα αποφύγω να κάνω κριτική μέσα από αυτό το κείμενο, γιατί εδώ μιλάμε για το συγκεκριμένο τραγούδι. Για να έχουμε σήμερα σε δημόσια διάθεση (όπως της πρέπει της τέχνης γενικά) το βίντεο κλιπ που βλέπετε δόθηκαν χρήματα από τον ίδιο τον Καρρά (σύμφωνα με τα off the record λεγόμενά του σε μια συνέντευξη) για λογαριασμό του Διφώνου, για να αγοραστεί υποβρύχιος εξοπλισμός. Αν δεν απατώμαι, στο κλιπ συμμετέχει τόσο ο ίδιος όσο και η Μαρία Λούκα. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Νικήτας Κλιντ. Παρεΐστικες υποθέσεις, τίμια αποτελέσματα. Στίχοι και μουσική του ιδίου. Σε λίγες μέρες θα ανέβει και η συνέντευξη. 

Έχω μια μέρα δροσερή

Έχω μια μέρα δροσερή μες την καρδιά μου την θλιμμένη, 

μες την καρδιά μου την καημένη, έχω μια μέρα δροσερή.

Που με πετάς και με χαλάς και σαν κλειδί με τυραννάς

είμαι εδώ, τόσα χρόνια εδώ

βαρέθηκα να απολογούμαι για αυτό που ζω

και μια λύπη, κάτι μου λείπει δε σε μπορώ.

Έχω μια μέρα δροσερή, μες την καρδιά μου την θλιμμένη

 μες την καρδιά μου την καημένη, έχω μια μέρα δροσερή.

Μη μου γελάς, μη μου λες,

ότι αυτά που θες είναι μεγάλα και αυτά που νιώθω εγώ είναι μικρά.

Μη μου λες χωρίς φτερά πως θα πετάξεις, πως θα με αλλάξεις,

πως θα την ψάξεις, για να γίνουν όλα όμορφα, μαγικά.

Χωρίς κλειδί σε ένα κελί, χωρίς κλειδί σε μια πόρτα 

χρόνια τράβαγα και ρώτα, αυτή τη πίεση, αυτή

Έχω μια μέρα δροσερή μες την καρδιά μου την θλιμμένη 

μες την καρδιά μου την καημένη έχω μια μέρα δροσερή

 που όλο με κόβει σαν γυαλί μες της καρδιάς μου την γιορτή..

*Tip: Το τραγούδι ακούγεται μονορούφι. Αποφύγετε το pause/play σε περίπτωση που σας διακόψουν την προσοχή και πάρτε το από την αρχή.